Vroeger dan normaal trekt John er op uit om zijn dagelijkse beweging in de vorm van een wandelingetje te volbrengen. Deze keer loopt hij richting Afrika Museum en hoort hij, in de bosjes naast hem, geluid. Eerst loopt hij er voorbij, maar dan hoort hij onmiskenbaar een hond janken. Hij hoort ook allerlei geritsel in de struiken en zijn nieuwsgierigheid is gewekt. Hij gaat een stukje terug, om een grote rododendron heen en komt op een open ruimte in het bos. Tot zijn verbazing komt er van de andere kant een vrouw aangehold. Toch merkt hij haar amper op, zijn aandacht wordt getrokken door twee honden. Een reu en een teef, van verschillend ras. De reu is kennelijk achter een loops teefje aangegaan en heeft het vrouwtje te pakken gekregen.
Zijn sterke voorpoten hebben haar middel omklemd en hij doet verwoede pogingen het teefje te penetreren. Dan sneller dan John verwacht heeft hij beet en in een rap tempo neemt hij het teefje in zijn bezit. Het teefje jankt en kan geen kant op.
Nu pas ziet hij de vrouw, die evenals John naar het schouwspel kijkt.
“Zijn dat uw honden?”
De vrouw kijkt op, ze is zich evenmin bewust van de aanwezigheid van John. Ze stellen zich voor, de vrouw, Sanne vertelt dat haar reu Boris er in een keer vandoor ging. Ze heeft geen idee van wie het teefje is. Hoewel ze die hond wel eens vaker gezien heeft.
John gaat naast haar staan en samen kijken ze hoe de reu het teefje aan het berijden is.
“Wat een geweld! Hoe oud is uw reu?”
Sanne vertelt dat Boris net een jaar is en al vaker seksueel gedrag laat zien, onder andere door op een poef te gaan rijden. Ze wil er niks aan doen. Het is de natuur meent ze. En op deze manier kan hij zijn energie kwijt. Ze leert hem nu om niet steeds bij iedereen te gaan ruiken. Als hij dat niet onder controle krijgt vreest ze dat ze wel moet ingrijpen.
“Wij hebben zelf een reu gehad, die is nu bij mijn ex. Die zat ook steeds in het kruis te snuffelen van ons en van onze gasten. Dat hebben we ten dele afgeleerd.”
Sanne is benieuwd hoe en vraagt tips, maar John wordt rood en geeft toe dat zijn vrouw hun hond onder commando had. Dat betekent dat de hond het alleen deed als zij het goed vond. Sanne kijkt John vragend aan.
“Als beloning mocht hij bij haar af en toe onder haar rokje ruiken!”
“En dat werkte?”
“Aanvankelijk leek dat te werken, maar ik kwam er achter dat dat vooral kwam doordat ze het vaak ‘oefende’. En dan zonder slipje.”
“Oeps” Nu wordt Sanne rood. “is dat de reden dat u gescheiden bent?”
“Nee, hoor. Ik was wel in schok toen ik zag hoe hij haar likte, en hoe ze er van genoot. Maar tegelijkertijd vond ik het ook een geil gezicht. Ook van dit schouwspel raak ik best opgewonden”
John wijst naar de reu die nu zelf piept en vastzit aan het teefje.
“De knot sluit nu de vagina af van het teefje en hij spuit zijn zaad in haar. Hij weet niet wat er gebeurt, hij mist nu controle. Je zult zien dat hij zo dadelijk van haar af gaat en dan staan ze kont tegen kont. In lock. Op deze wijze kan hij zich beschermen tegen andere reutjes die het teefje willen bespringen”
“U weet er veel van”
Terwijl ze zo staan te kijken komt er een vrouw op hun af die aan het schreeuwen is. Ze gooit een riem naar de honden die nu in lock staan.
“GODVERDOMME, HAAL DIE REU ER AF. TAMARA IS LOOPS. ZE MOET VANAVOND GEDEKT WORDEN VOOR EEN NESTJE”
Even zijn John en Sanne onder de indruk van het verbale geweld, maar dan zegt John dat ze haar teefje dan maar beter aan de riem had moeten houden. Ook Sanne geeft haar van repliek.
“Tamara is wereldkampioen als ze nu zwanger is loop ik minstens 8.000 euro mis. Ik stel u aansprakelijk!”
De vrouw weet waar Sanne woont en zegt het er niet bij te laten zitten. Ze sleurt aan haar teefje en als met een plop de knot van de reu uit het teefje schiet, loopt ze met haar hond aan de riem weer weg.
Sanne is er stil van. Ze heeft geen zin in deze ellende. Ze streelt haar reu, Boris, die uitgebreid zijn geslacht aan het verzorgen is. John en Sanne zijn beide onder de indruk van het formaat. Zonder iets te zeggen kijken ze hoe Boris zijn hondenlul aan het likken is. Na een tijdje is er niets meer te zien van zijn stijve lid.
John geeft zijn kaartje.
“Mocht je last hebben van die tante, dan ben ik getuige! Jij hebt hier geen enkele schuld aan.
Dat mens is gek, ze zal wel bezinnen, maar even goed ….”
Ze nemen afscheid en John vervolgt zijn rondje. Onwillekeurig moet hij weer denken aan die keer dat hij Sabine betrapt had met hun hond. Aanvankelijk ontkende ze het, maar ze was zo aan het genieten van de hondentong die haar kutje verwende, dat ze steeds meer geluid had gemaakt en niet in de gaten had gekregen dat John via de achterdeur binnen was gekomen en vanuit de keuken het spektakel stond te bekijken.
Een verklaring waarom haar broekje uit was had ze niet. Pas toen John zij dat hij het oké vond, en wel een geil gezicht, gaf ze toe dat ze experimenteerde zoals ze het noemde. Pas toen kreeg hij door hoe goed hun hond Max luisterde naar de commando’s van zijn ex.
“FOEI” was het commando waarop hij bevroor en niks meer deed en
“BEF” was het commando dat hij onder haar rokje mocht likken.
Vanaf dat moment bleef hij kijken en nam hij deel aan de spelletjes van zijn ex. In plaats van het rokje omhoog gingen ze beide naakt, John liet zich ook likken, vooral als Max zijn aarsje verwende met zijn tong kon John genieten. Toch boeide hem dat minder. Echt geil werd hij als zij gelikt en hij door Sabine gepijpt werd. Hij spoot zijn zaad dan op haar borsten en buik. Max likte haar dan helemaal schoon.
Toen hun reutje een maand of veertien werd, kwam zijn lippenstiftje steeds vaker uit zijn schacht. Al vrij snel gingen ze verder met experimenteren en John hielp haar graag. De eerste keer dat ze in doggystyle klaar ging zitten, besprong hij haar meteen, maar de krassen op haar bovenbenen en middel waren zo ernstig dat ze pas een week of twee later een nieuwe poging deden. Deze keer waren ze succesvoller.
De weken verstrijken en John is het hele voorval alweer vergeten als plots de telefoon gaat
“Met Sanne Verstegen”
Na een korte inleiding vertelt ze dat ze aansprakelijk is gesteld door een advocaat die een claim van 10.000 euro namens de eigenaar van Tamara gaat indienen bij de rechtbank. Ze zou graag langs willen komen voor advies. John stelt voor om naar haar te komen en de volgende ochtend om 10 uur belt hij aan bij Sanne.
Pas nu valt hem op wat een leuk vrouwtje die Sanne is, met een heerlijk figuurtje. Hij schat haar een jaar of dertig, zelf is hij de vijftig al gepasseerd. Ze is gekleed met een mooi vallende rok en een blouse. Hij volgt haar naar de woonkamer en hoort daar de hond janken in de bench. Even staat hij voor de reu en begroet hem. John krijgt de papieren aangereikt, leest ze door en onder het genot van een kopje koffie bespreekt hij hoe ze moet reageren en stelt hij zelf een getuige verklaring op. Sneller dan verwacht zijn ze klaar.
“Hoe gaat het met Boris zijn gedrag?”
Sanne schudt meewarig haar hoofd en vertelt dat haar man er klaar mee is. Ze krijgt het geruik niet afgeleerd hoe ze ook haar best doet. Als het aan het eind van de maand niet over is wil hij dat de hond gecastreerd wordt. Ze is ten einde raad.
“Heb je mijn advies nog opgevolgd?”
Sanne vertelt dat ze het probeert maar dat het niks helpt. Ze straft en ze beloont. Op de vraag hoe beloon je Boris, vertelt ze dat hij een brokje krijgt. John schudt zijn hoofd. Ik denk dat die beloning onvoldoende is.
“Geef een beetje toe, laat hem bij je ruiken en straf harder als het niet mag! Geef en neem!”
“Ik weet het niet, ik voel me zo vies, als Boris steeds aan me ruikt. Als ik nou ongesteld was, kan ik me er nog iets bij voorstellen. Wat ruikt die hond in godsnaam”
“Iets triggert hem en hij wil het ruiken. Probeer het als je ten minste je hond wilt behouden!”
Sanne loopt naar de bench en haalt de hond er uit. Meteen steekt hij zijn neus bij haar in het kruis. Verschrikt kijkt ze John aan.
“Dit bedoel ik”
“Ga even zitten en laat hem gewoon even ruiken. Onder je rok, dan krijg je ook geen vlekken”
Sanne volgt zijn advies en de hond begraaft zich bijna onder haar rok. Met een vuurrood hoofd laat ze Boris zijn gang gaan. Na een minuut of drie geeft John haar een aanwijzing.
“Als je nu zo dadelijk even naar de keuken gaat en je keert weer terug op je stoel en als hij dan ruikt dan sta je op en roep je keihard: FOEI. Dan ga je weer zitten en dat herhaal je. Als het drie keer fout gaat, dan moet hij terug in de bench.”
Sanne probeert het uit en als ze weer gaat zitten kom Boris meteen weer snuffelen. Deze keer is haar reactie zo heftig dat Boris afdruipt. Het lijkt meteen al te werken.
“En hoe beloon ik hem dan?”
John denk even na aan de commando’s van Sabine.
“Als je er aan toe bent, dan hou je je rokje omhoog en roep je LEF”
Als het tweede kopje koffie op is probeert Sanne het uit.
“LEF”
Boris ziet hoe zijn vrouwtje de rok optilt en stiefelt meteen naar haar toe en ruikt aan haar kruis. John die het gele slipje even mocht bewonderen, voelt het begin van opwinding. Na een tijdje roept ze weer FOEI en ook nu druipt Boris af.
Ze spreken af contact te houden en zo gauw er een reactie komt van de tegenpartij belt Sanne op.
Twee weken verstrijken als Sanne belt en ook nu spreken ze bij haar thuis af. John is vooral nieuwsgierig hoe het met Boris gaat, maar wacht af of Sanne iets van de training vertelt. De claim is nu beperkt tot de kosten van een abortus. Ook nu helpt John met het opstellen van het antwoord. Als ze klaar zijn, krijgt John een demonstratie van de trainingen tot zo ver. Als Boris uit de bench komt blijft hij gewoon rustig in de kamer en zoekt zijn plekje.
“En nou opletten: LEF” en meteen gaat haar rokje omhoog en direct duikt Boris in haar kruis om zich te goed te doen aan haar geur. Ook nu heeft ze een mooi geel slipje aan en ook nu raakt John opgewonden van het schouwspel.
“Het werkt echt heel goed!”
Als ze na een tijdje weer op gaat staan en Boris met zijn snuit in haar kruis blijft duwen is een hard uitgesproken FOEI voldoende om hem te laten afdruipen. Triomfantelijk kijkt ze John aan.
“Ik had het nooit gedacht, maar ook mijn man is om”
“Weet hij ook van de beloning?”
Even verkleurt Sanne en dan schudt ze van nee. Ze vertelt dat hij dat niet zou accepteren.
“Het voelt best lekker eigenlijk, kunt u dat voorstellen?”
John vertelt dat hij zelf opgewonden wordt als hij Boris nu onder haar rokken bezig ziet. Ook vertelt hij dat zijn vriendin geen slipje droeg juist om er meer van te genieten. Dan bloost Sanne en bekend dat ze dat ook al eens gedaan heeft.
“Het is ook wel fijner, want mijn slipje is hoe dan ook nat!
LEF”
En ook nu snelt Boris naar zijn vrouwtje toe, deze keer houdt Sanne de knieën gebogen en omhoog zodat John alle verrichtingen van Boris kan gadeslaan. Hij ziet hoe Sanne geniet.
“Oo dit is zo lekker. Sorry dit moet even, ik word er zo geil van!”
Meteen maakt ze haar kruis vrij waardoor Boris het kutje van zijn vrouwtje helemaal kan likken. Zijn snuit gaat praktisch tussen haar schaamlippen en Sanne zit met een vuurrood hoofd te genieten. Hij likt haar aarsje, haar lippen en probeert tussen haar lippen te komen, om al het lekkers er uit te likken. John heeft een enorme bult in zijn broek en is geil. Even kijkt Sanne hem in zijn ogen dan wenkt Sanne hem, en gaat hij naast haar zitten waardoor hij nog beter zicht heeft op het geile tafereel naast hem. Sanne legt haar hand op zijn pik en streelt over de bult in zijn broek.
“Laat je broek maar zakken”
John heeft niet veel nodig en als hij weer naast Sanne zit in zijn blote kont neemt Sanne zijn pik in haar hand en begint zijn pik met onregelmatige slagen af te trekken. Ze is zelf al veel te ver heen en hijgt en nadert al snel een hoogtepunt.
“Oo ja ik kom oo ja dit is zo geil. Wil je me kussen”
John buigt over haar heen en drukt zijn lippen op haar mond. Een mond die meteen geopend wordt, hun tongen maken geil contact en John kan het niet laten haar borsten te strelen en er in te knijpen. Dan maakt Sanne zich los, kijkt hem aan en begint hem weer verder af te trekken. Na een paar slagen spuit hij zijn zaad, het landt boven op zijn benen en op die van Sanne.
Boris die een ander geurtje opvangt gaat meteen met zijn tong af op de slierten sperma en likt alles op. Ook de pik van John wordt vakkundig door Boris schoongelikt en zelf zijn aars wordt verwend.
Na een tijdje als ze weer netjes aangekleed zijn nemen Sanne en John afscheid.
“Als ik nog iets hoor, laat ik het weten. Voor nu bedankt!”
In de gang geeft ze hem een zoen. Even tongen ze en dan is het voorbij.
“Mocht je nog hulp nodig hebben met die claim of met Boris. Bel gerust!”
Volgende deel: De Dekking - (deel 2)
