Corien is manager bij een groot bedrijf; ze verdient goed, maar heeft nauwelijks tijd voor een privéleven. En onlangs realiseerde ze zich met schrik, dat ze al aan haar 35e jaar begon. Nog steeds single; natuurlijk geen maagd meer, maar dat ze nou een boeiend seksleven had … Er was geen opwinding, eigenlijk alleen maar frustratie over de onbevredigende one-night stands. In haar onrustige nachten besefte ze, dat ze meer wilde; ruige seks, waarbij ze alle controle uit handen moest geven; soms in haar onrust bedacht ze, dat ze verkracht wilde worden… En dan ging ze maar weer onder de douche, bevredigde zichzelf en ging weer naar bed, proberen de slaap te vatten.
En toen had ze op internet die site ontdekt. Een site, die haar eerst angst inboezemde maar tegelijk vreselijk opwond. “Is uw seksleven onbevredigend? Hebt u geheime wensen? Wij kunnen ze vervullen!” Dat was alles, wat de eerste pagina vertelde. Maar, het was zo raak! Ze had geheime wensen! Het leek op haar lijf geschreven.
De tweede pagina was alleen via een password te bereiken, en dat moest je aanvragen. Na drie slapeloze nachten zette Corien die stap; ze kreeg onmiddellijk een password via haar E-mail adres retour, en ze voerde het in. De tweede pagina was heel anders, dan ze zich had kunnen voorstellen; het was een uitgebreide vragenlijst. Over haar geslacht, leeftijd, maatschappelijke situatie enzovoort. Maar gaandeweg gingen de vragen over haar seksleven en over haar geheime wensen. Het had haar vreselijk opgewonden, en in haar geilheid had ze soms wel vergaande antwoorden gegeven op de vragen, besefte ze later.
De vragenlijst stopte; er stond nog maar één vraag:””Is dit werkelijk wat u wilt? Zo ja, vul dan uw persoonlijke gegevens in en wij zullen uw wensen in vervulling laten gaan.
Wilt u het niet, klik dan simpel op nee”.
En in een roes had ze tenslotte ook haar identiteit ingevuld.
“Uw wensen zullen tussen nu en 6 weken in vervulling gaan”, las ze. En verder slechts een Exit-knop.
Een week later zat Corien na een haastige avondmaaltijd met een glaasje wijn naast zich alles nog eens te overdenken; met enige angst dacht ze aan de antwoorden, die ze op bepaalde vragen had gegeven. In de roes van het moment, in haar geilheid, was ze wel erg ver gegaan; eigenlijk had ze op heel weinig vragen echt ‘nee’ geantwoord … Ze was akkoord gegaan met ontvoering, verkrachting; zelfs op bepaalde vormen van marteling had ze niet nee gezegd.
Plotseling voelde Corien een tochtstroom; ze draaide zich om, en daar stonden drie gemaskerde mannen in de open deur van haar appartement. Met een gil sprong ze op, maar voor ze ook maar van haar plek kon komen hadden twee van de kerels haar al gegrepen. De derde hanteerde vakkundig een rol tape, en in no-time was haar mond dichtgeplakt en waren haar handen op haar rug getapet. Als een baal vodden werd ze over de schouder van een van de mannen geslingerd en meegenomen.
Voor ze wist wat haar gebeurde, werd ze ruw in de laadruimte van een busje gesmeten. Het busje begon te rijden; twee van de mannen waren bij haar ingestapt en begonnen nu rustig, alsof het de normaalste gang van zaken was, haar uit te kleden.
Haar schoenen, haar spijkerbroek; het werd simpel en methodisch van haar afgetrokken. Haar blouse werd van haar lijf gescheurd, evenals haar hemdje; in korte tijd had ze nog slechts haar bh en slip aan. De mannen lieten haar, zonder verdere aandacht, op de bodem van het busje liggen.
Corien had natuurlijk geprobeerd te spartelen en terug te vechten, maar dat had geen enkel resultaat. In haar gedachten spoelde het maar rond: ”Dit is het; ze gaan me verkrachten. En wat nog meer? Marteling; ik, grote stommeling, heb daar niet eens nee tegen gezegd!”
Het busje stopte. De deur ging open en Corien werd er uit gesleurd. Heel even zag ze in het duister de omtrekken van een verlaten fabriekscomplex, toen werd ze ruw meegesleurd naar binnen. Door halfduistere gangen ging het, tot ze een ruimte betraden waar gestopt werd.
Corien probeerde intussen uit alle macht te communiceren met de mannen, die haar hadden ontvoerd. “Dit was niet de bedoeling!”, probeerde ze te zeggen; maar er kwam slechts een gekreun vanachter haar mondtape. En, bedacht ze wanhopig, was het inderdaad niet de bedoeling? Zij had die vragenlijst toch zelf ingevuld?
Twee mannen hielden haar vast; haar handen op de rug werden losgemaakt en aan kettingen bevestigd, die naar het plafond liepen. Snel werden haar handen opgetakeld, tot ze strak schuin omhoog wezen.
Haar voeten waren aan de beurt; ze werden met touwen langzaam maar zeker uit elkaar getrokken. Hierdoor werd de spanning op haar armen nog groter. Tenslotte, in een wijde spreidstand, werden de touwen vastgezet.
Als een grote X stond Corien daar midden in de ruimte. Ze had geen enkele bewegingsvrijheid meer.
Een van de drie mannen, die de leiding scheen te hebben, ging voor haar staan; in zijn handen had hij een groot mes. Corien ging volledig in paniek en probeerde te gillen; langs de tape kwam slechts een gegrom.
Rustig en voorzichtig sneed hij de banden van haar BH door, en het kledingstuk viel op de grond. Ook de bandjes van haar slip gingen eraan, en naakt en weerloos stond ze voor hem. Zijn vingers draaiden eerst rondjes om haar borsten en toen om haar tepels, om vervolgens achteloos zacht over haar tepels te strijken. Haar tepels, die inmiddels keihard waren door de behandeling. Zacht, zacht streken de vingertoppen over haar tepels, tot ze ineens keihard toegrepen en haar tepels als in een bankschroef klemden. Zijn nagels groeven zich diep in het gevoelige vlees. Corien gilde, althans dat dacht ze; er kwam slechts een diep gekreun vanachter de mondtape. Minutenlang mishandelde en martelde de man haar tepels; Corien kon slechts kreunen en proberen te spartelen, maar haar gespreide X-stand liet dat niet toe.
De marteling stopte, althans voor het moment. De man was achter haar rug, ze kon niet zien wat hij deed. Toen verscheen hij weer voor haar en opnieuw sloeg de gillende paniek toe. In zijn handen had hij een paar gruwelijke tepelklemmen met gewichten eraan. Met één hand greep hij vol haar rechterborst; hij kneep tot de tepel zich duidelijk presenteerde; hij bracht rustig de gemene klem over haar tepel, en liet hem zachtjes, haast liefdevol, in haar gevoelige tepelvlees bijten. De pijn was afgrijselijk; Corien vocht, en gilde, en worstelde, althans in gedachten; voor de toeschouwer was het niet meer dan een rilling en een zwaar gekreun.
De man gaf haar rustig de tijd om, voor zover mogelijk, aan de pijn te wennen. Toen greep hij stevig haar linkerborst en de klem naderde langzaam, maar onafwendbaar, haar linkertepel. De klem opende zich; plaatste zich over haar tepel; en plotseling klapte hij dicht met alle geweld, die in zijn strakke veer opgesloten lag.
Corien verloor bijna het bewustzijn van de pijn. Maar net niet; ze zal in de komende periode leren, dat haar beulen precies weten, hoever ze kunnen gaan zonder dat hun slachtoffer bewusteloos raakt.
Minutenlang vocht Corien tegen de pijn. Tenslotte kwam ze weer een beetje bij. En ze voelde, hoe zijn rechterhand heel langzaam, maar zeker, naar beneden wandelde. Verder kroop die hand, steeds verder; Corien raakte volkomen in paniek, toen ze voelde hoe die vingers op ontdekkingsreis gingen; lager, lager; tot zijn vingers licht op haar schaamlippen rustten. Haar schaamlippen, die door de hele situatie en ondanks (of juist dankzij?) de tepelmarteling stevig gezwollen waren.
Ze voelde, hoe de vingers tussen haar schaamlippen gleden. Rustig, langzaam, op zoek naar haar kittelaar. En hoe ze ook probeerde zich weg te draaien met de weinige bewegingsvrijheid die ze nog had, de vingers sloten zich langzaam, maar onverbiddelijk, om haar genotsknop. Ze voelde, hoe de vingers zich kromden; de nagels werden in stelling gebracht, en terwijl haar kittelaar opzwol onder deze brutale aanraking grepen de vingers toe. De nagels werden diep in haar meest gevoelige lichaamsdeel geplant, en knepen en grepen …
Corien was nog slechts een bundel pijn; ze had geen besef hoe lang het duurde.
Corien wordt losgemaakt, maar ze heeft geen bewegingsvrijheid. De mannen houden haar stevig vast en voeren haar naar een bed. Ze wordt ruggelings op het bed gegooid; haar handen worden met touwen aan de zijkanten van het hoofdeind vastgemaakt, haar voeten worden uit elkaar getrokken. Verder, steeds verder, ondanks de tegenkracht die Corien probeert te geven. Tot uiteindelijk, na veel geworstel, haar onderbenen langs de zijkanten van het bed naar beneden worden getrokken en vastgebonden.
Daar ligt Corien, volkomen weerloos en machteloos. Haar handen boven haar hoofd aan de hoeken van het bed gebonden; haar benen in een zeer wijde spreidstand, haar kut nadrukkelijk showend aan haar twee beulen. De derde man is verdwenen.
De tape wordt van haar mond gehaald; dit is het moment om te zeggen, dat ze dit niet heeft bedoeld. Maar Corien houdt haar mond dicht; ze heeft inmiddels besloten zich aan de (toch door haarzelf gewenste) behandeling over te geven.
Rustig, alsof ze de situatie veel vaker bij de hand hebben gehad (en dat zal ook wel het geval zijn), kleden de twee mannen zich uit. Hun pikken staan rechtop door het geworstel met de mooie naakte vrouw, en de aanblik die ze nu biedt.
Eén man schuift over haar bovenlichaam, tilt haar hoofd op aan de haren en schuift zijn ontblote eikel in haar mond. Tegelijk voelt ze, hoe de andere man haar onderlichaam optilt en zijn stevige pik diep in haar kut duwt. Corien heeft nu geen enkele optie meer; ze kan slechts meewerken met alles wat van haar wordt verlangd.
Stevig wordt ze door de beide mannen verkracht; na een kleine pauze, waarin de mannen zich vermaken door haar borsten en tepels te kneden en te martelen, verwisselen ze van plaats. En opnieuw voelt Corien wat het is, om een weerloos en willoos slachtoffer te zijn.
De mannen laten haar enkele minuten tot rust komen.
Corien heeft intussen begrepen, dat deze mannen haar geheime wensen aan het invullen zijn en put daaruit een beetje moed. Dit is, wat ze heeft gewild; ze heeft het in een geile bui tenslotte zelf ingevuld. Opnieuw wordt ze (net als toen ze op internet die vragenlijst invulde) overvallen door geilheid; onwillekeurig spreidt ze haar benen nog iets meer en bereidt zich voor op de dingen, die gaan komen. Ze verwacht nu door de mannen besprongen en verkracht te worden, en de gedachte alleen al laat haar over haar hele lichaam zweten. Trillend van de spanning wacht ze af, wat er gaat komen.
Wat er komt is opnieuw een verrassing: een blinddoek. Plotseling is het licht uit; ze kan nu slechts gespannen afwachten wat er gaat komen. Met haar oren tot het uiterste gespitst probeert ze de geluiden om haar heen op te vangen.
Ze hoort niets; maar plotseling is er een hand op haar linkerborst; een paar vingers die haar tepel stevig kneden tot die keihard is en er dan ineens, zonder waarschuwing, een tepelklem op zetten. Corien gilt het uit van schrik en pijn; haar lichaam kronkelt in haar boeien, voor zover die haar daarvoor de ruimte geven.
De hand grijpt haar rechterborst; de tepel wordt hard gemasseerd en zonder pardon grijpt een stevige klem ook die tepel. Opnieuw krijst Corien het uit, totdat de pijn uiteindelijk went en (een beetje) verdooft. Alsof haar beulen daarop hebben gewacht, voelt ze ineens een hand tussen haar schaamlippen wroeten. En hoe Corien ook gilt en krijst, de vingers vinden haar kittelaar, masseren die enige tijd en ontbloten het orgaan tenslotte volledig door de schaamlippen flink open te trekken. En dan komt ook daar, hoe Corien ook probeert te vechten binnen de beperkte ruimte die ze heeft, een klem; haar meest gevoelige plekje wordt meedogenloos door een stevige klem gegrepen en pijnlijk vastgehouden.
Het duurt zeker 5 minuten voor Corien weer een beetje bij haar positieven is. Naakt; spread-eagled vastgebonden (hoewel zij de betekenis van deze uitdrukking niet kent), geblinddoekt, met gemene klemmen op haar tepels en vooral op haar kittelaar kan ze de pijn nauwelijks verdragen. Maar een stemmetje in haar hoofd zegt: “dit is wat je wilde!” En hoewel ze daar inmiddels best wel spijt van heeft, is dat inderdaad zo.
In de vragenlijsten heeft Corien (in haar geile bui) aangegeven, dat ze meedogenloos wil worden aangepakt; geen pardon voor die sloerie; verkrachten, martelen! Naakt vastbinden; haar lichaam misbruiken, pijnigen; en ze heeft zich op de internetsite akkoord verklaard met deze behandeling en alle gevolgen.
Haar blinddoek wordt afgenomen. Kennelijk, nu ze toch volkomen weerloos en hulpeloos is, mag ze de handelingen van haar beulen volgen; het zal waarschijnlijk bijdragen aan de pijn, de marteling.
Corien voelt, dat aan de klem op haar kittelaar wordt gerommeld; met afgrijzen ziet ze, hoe aan de klem een draad wordt bevestigd. Ook de tepelklemmen worden van een elektrische draad voorzien. Met grote schrikogen kijkt ze haar martelaar aan:”U gaat toch niet …” Voor Corien de zin kan afmaken, krijgt ze opnieuw een prop in haar mond; ze kan nog slechts kreunen en proberen te spartelen; maar in de beperkte bewegingsvrijheid, die haar beulen haar gunnen, zijn het slechts rillingen.
Haar beul rommelt wat met snoertjes en stekkers, bij een apparaat met knoppen. Vol angst ligt Corien af te wachten; de druk van de klemmen op haar tepels en kittelaar lijkt wat af te nemen. Maar dat is natuurlijk maar schijn; kennelijk wennen haar gevoelige delen aan de pijn. Vol afschuw denkt ze aan dat wat onherroepelijk zal gaan komen; stroomstoten op haar meest gevoelige plekken. Ze heeft op dit moment bepaald geen last van haar eerdere geilheid en ze verwenst zichzelf om haar stomme antwoorden op die internet vragenlijst. “Marteling met elektro? Geen bezwaar …”
Plotseling gebeurt het. Maar in plaats van de niet te verdragen, stekende pijn die ze verwacht, voelt ze een zachte tinteling. Op dit moment alleen maar in haar tepels; haar kittelaar wordt ongemoeid gelaten.
Verbaasd onderzoekt ze in haar lijf dit vreemde gevoel. De tintelingen worden sterker; haar beul draait aan de knoppen. Het gevoel neemt in intensiteit toe; het wordt heftig; haar tepels en borsten maken ongecontroleerde bewegingen, omdat haar borstspieren worden geprikkeld.
Erger wordt het gevoel; het begint pijn te doen in haar borsten, en vooral haar tepels voelen aan alsof ze met een lasbrander worden bewerkt. In gedachten ligt ze te gillen; maar slechts een diep gegrom ontsnapt vanachter de mondprop. Haar lijf begint te schudden en te kronkelen; het hele bed schud mee, maar het verandert natuurlijk helemaal niets aan haar benarde situatie.
Even plotseling als het begon is de pijn weg.
Langzaam komt Corien weer bij haar positieven. Ze verbaast zich erover, dat die heftige, ondragelijke pijn zo snel, van het ene op het andere moment, weg is. Ze voelt gerommel aan haar tepels. De klemmen worden plotseling afgenomen; twee keer ontsnapt haar een diep gekreun. Ze raakt haast bewusteloos van de pijn in haar tepels, die plotseling weer met bloed worden gevuld.
Gerommel tussen haar benen; klemmen worden op haar schaamlippen gezet en met een stukje tape aan haar bovenbenen geplakt. Hierdoor wordt haar kut opengetrokken en kunnen de klemmen elkaar niet raken.
De klem op haar kittelaar wordt plotseling aangetrokken. Corien, die haar ogen had gesloten om zich beter op het beheersen van de pijn te kunnen concentreren, spert haar ogen wijd open. Ze ziet nog juist, hoe de beul de draad aan de klem strak aanhaalt en aan een haak vastzet. Haar kittelaar wordt ver uitgerekt.
Nieuwe, felle,ondraaglijke pijn; maar ook die zakt na enige tijd en Corien ligt rillend en bevend te wachten op de volgende marteling. Elektroklemmen op haar schaamlippen; en niet te vergeten een klem op haar kittelaar.
Opnieuw begint de tinteling; in haar schaamlippen maar nu ook, tot haar grote schrik, in haar kittelaar. De beul laat de stroom gedurende enkele minuten op dezelfde, zachte, stand staan. Tot haar verbazing voelt Corien een ontzettende geilheid opkomen. De pijn van de klemmen zakt weg; ze voelt slechts die lichte, gekmakende tintelingen in schaamlippen en kittelaar. Al gauw staan haar schaamlippen strak in de klemmen; haar kut is gezwollen; en die zoete tinteling gaat maar door.
De prop wordt uit haar mond verwijderd; ze ligt slechts van genot te kreunen en onsamenhangende geluiden uit te stoten. Langzaam maar zeker voelt ze een orgasme opkomen; ze wil er aan toe geven, zo graag; ze wil er tegen vechten; de spanning in haar lijf neemt steeds meer toe.
En dan ineens schakelt haar beul de stroom uit. Corien smeekt hem om door te gaan; ze ligt te snikken van de onvervulde seksuele gevoelens in haar onderbuik, en haar beul doet niets. Ze kijkt smekend naar hem; ze kronkelt met haar lichaam, voor zover dat in de vastgebonden toestand mogelijk is; het helpt niets.
Een sigaret lang zit hij haar slechts aan te kijken, en Corien voelt, hoe de geilheid uit haar lichaam verdwijnt en de pijn van de klemmen terugkomt. En dan … hij schakelt weer in. Opnieuw worden haar lusten langzaam maar zeker gewekt. De lichte stroom in haar kut zweept haar op tot steeds grotere hoogte; en uiteindelijk komt ze gillend en krampend, rukkend aan haar boeien, klaar. En op hetzelfde moment dat ze begint klaar te komen schakelt haar beul geleidelijk naar een hogere stroom. Corien voelt het niet meer; alleen de gevolgen ervaart ze in volle hevigheid. Drijvend op golven van genot en orgasme komt ze klaar en blijft ze klaarkomen, minuten lang.
Haar beul schakelt de stroom uit, en met een paar snelle bewegingen haalt hij de klemmen van haar schaamlippen en kittelaar. De felle pijnscheuten die dat veroorzaakt, vallen samen met haar laatste hoogtepunt en ze voelt ze nauwelijks.
Bijna bewusteloos is ze zich er niet van bewust, dat haar boeien worden losgemaakt en dat haar beul, haar bevrijder, haar voorzichtig overeind zet en haar met een arm om haar heen tegen zich aan trekt. Ze geeft eraan toe, ze kan niet anders, en minutenlang ligt ze uit te hijgen tegen hem aan. En te genieten van het diepste orgasme, dat ze ooit heeft gehad. Hiermee vergeleken waren al die one night-stands slechts onbetekenende ‘neuk’-momenten; lekker, maar zonder diepgang.
Ze neemt zich voor een nieuwe afspraak te maken met die geheimzinnige website en de organisatie daarachter. En vol afschuw over zichzelf en haar gedachten denkt ze onwillekeurig aan Middeleeuwse martelingen; inquisitie, brandstapels?
(Het gevoel, overgeleverd te zijn aan sterke mannenhanden. Veel handen. Mannenhanden die zonder pardon de kleren van je lijf scheuren; die je armen en benen meedogenloos uit elkaar trekken, die je grijpen in je meest gevoelige plekken. Geen eigen wil; je kunt je naakte lichaam slechts overgeven, overleveren aan die beulen. In haar gedachten worden haar borsten doorstoken met scherpe priemen. Haar tepels worden door tangen gegrepen en met hete naalden doorboord. Haar kittelaar wordt door een tang gegrepen en ook door een hete priem doorboord; ze ligt te gillen van de pijn. Haar vastgebonden en weerloze lichaam wordt heel langzaam maar meedogenloos op een staak gespietst; haar benen bijna horizontaal gespreid en gestrekt, haar kut zonder genade aan die staak overgeleverd. Ze voelt, terwijl het leven langzaam uit haar lichaam vloeit, hoe die staak steeds dieper, meedogenloos, in haar lichaam doordringt)
