Voordat ik die middag wegreed, had ik mijn brief onder nummer nog eens overgelezen. Ik draaide mijn roomwitte Saab 900 Turbo de A1 op, schakelde vlug door naar de vijfde, drukte het schuifdak open en schoof een tape in de recorder. Tina Turner barstte los met Nutbush City Limits. Nu moet het dus gebeuren, dacht ik. Nog een wonder dat ze belde - ze had natuurlijk stapels brieven ontvangen.
Onmiddelijk gereageerd op die advertentie had ik ook niet bepaald. Toen ik de uit de krant gescheurde bladzij eindelijk aan mijn vrouw gaf, had die gemompeld: "Stevig vrouwtje zoekt heer - kweenie, klinkt bijna commercieel - voor erotisch avontuur. Kick jij allicht op, he?"
Daarbij had ze hem aangekeken of ze hem maar een stouterd vond en hem speels in zijn dij geknepen. "Eh ja", had hij geantwoord, "precies, en dat stevige, daar val ik wel op."
"Pas jij maar op dat ze haar portemonnaie niet wil verstevigen - en stevig kan ook gewoon VET betekenen."
"Zeg, doe niet zo rot, gespierd is ze, en als er nou nog 'bemiddelde heer' had gestaan, had je gelijk gehad."
Waarom hij dan niet schreef, als hij zonodig kennis wilde maken met dit stevige vrouwtje, had ze gevraagd. Maar wel met dezelfde afspraak die ze al hadden: geen weekends en vakanties en niet al te vaak. Niet meer dan eens per drie weken, want het moest niet ten koste van de relatie gaan, hield ze vol. Ze hadden ieder hun eigen vrijheid; en er moest safe worden gevreeen.
Hij zou het nu gauw weten. Tina Turner begon aan River Deep, Mountain High en hij zette haar harder vanwege het geluid van de wind boven zijn hoofd. Jessis, hij was toch zenuwachtig! Meer gespannen eigenlijk. Wat doet het ertoe, zei hij hardop; zij zal het ook wel zijn.
Zij stond in de slaapkamer voor de manshoge spiegel en wreef zich langzaam, grondig en overal met bodymilk in. Toen ze klaar was, bekeek ze zichzelf nauwkeurig op ongerechtigheden. Nee, alles oke, de schenen gisteren ontharst en de oksels en het schaamhaar geschoren. Het moest smaller; het groeide weelderig bij haar en dat kon niet bij het nieuwe stringetje. God, was het al over twee? Ze moest nog opschieten ook. Om drie uur dan, had hij gezegd.
Jonge stem door de telefoon, leek jonger dan 41 jaar die in zijn brief stond. Nou ja, ze zou het nu gauw weten; op de telefoon kun je niet afgaan.
Zo kon ze er nog mee door, dacht ze terwijl ze haar schoenen onder het bed vandaan viste. De blauwe pumps maar, de eerste keer, niet de sandaaltjes; die stonden te hoerig, hadden ook veel hogere hakken dan de blauwtjes. Vervolgens pakte ze een aardwerken pot, deed de brede kurk eraf en doopte er een vingertop in. Smeerde de zalf op haar wreven, in haar knieholtes en liezen en onder de oksels. Een lik onder en tussen de borsten en boven de bilspleet en tenslotte in de hals en achter de oren. Als het nou nog niet werkt, wist ze het niet meer.
Niet zeuren, meid, opschieten, je nagels lakken. Hij kan zo voor de deur staan. Eerst maar koffie of thee, borreltje kwam later.
Ze zocht in een la naar het zwart-kanten gevalletje, een miniscuul tangaslipje met spaghetti-bandjes. Veel te klein, dus pikant, besloot ze. Die zachtgele blouse met overslag en halflange mouwen maar, geen beha aan, dus oppassen bij het voorover buigen. De inkijk voor de borrel bewaren. Ze nam voor de spiegel haar borsten in beide handen en tilde ze iets op. Ze wezen
een beetje schuin naar buiten. Veel grotere tepels dan bij andere vrouwen, vond ze voor de zoveelste keer, nog steeds wat verbaasd over de eigenaardigheden van haar eigen lichaam. En al helemaal als ze stijf werden, dan waren ze twee centimeter... nu niet aan denken!
Terwijl ze oorbellen indeed, dacht ze: Die vrouw van hem heeft natuurlijk ook een vriend en daarom vindt ze het goed dat hij vreemd gaat. Hoe zou hij eruitzien? Geen foto bij de brief. Toen ze zich in haar jeans worstelde, kon ze de rits niet meteen dicht krijgen. Jeetje, ze zou toch niet te nerveus zijn?
Resoluut schudde ze haar krullen naar achteren en begon de slaapkamer op te ruimen. Voor alle zekerheid.
Om vijf voor drie reed hij langzaam de straat in en vond een lege plaats een eind voor haar huisdeur; het autootje hoefde nog even niet bij haar voor de deur. Een bel was voldoende. Ze bleef in de deuropening staan. Een brede mond met sensuele lippen die hem stralend toelachte. Een broek die zo strak zat dat elke welving zichtbaar was. Met paalhakken en brede schouders - of waren het schoudervullingen? Hij nam haar van top tot teen op en vergat dat hij wat moest zeggen.
Zij zag een lange, slanke man met peper-en-zout-kleurig haar dat van boven al dunner werd. Hij keek haar met blauwe ogen achter een bril met stalen piloten-montuur ernstig en onderzoekend aan. Donkerblauw lightweight pak met wit overhemd en zijden das, iets met bordeauxrode ruitjes en stippeltjes.
Stond hem goed, vond ze. Hij was het type voor een pak. Mooie handen, al verrieden ze zijn leeftijd. Opeens begonnen ze allebei te praten.
"Hai, kom binnen, je bent precies op tijd."
"Hallo, ja, ik dacht, ik ga maar officieel, er werd toch een heer gezocht?"
Daarna weer tegelijk: "Wat zeg je?"
Wat het ijs brak.
Toen ze voor me uit door de gang liep, kon ik mijn ogen niet van haar af houden. Haar billen bolden op, met rondingen en een bewegend kuiltje opzij die me een raar gevoel in de maag gaven. Ze had geen slip aan, daar was tenminste niets van te zien. Wat een prachtlijf!
Terwijl de stof van haar broek schuine vouwtjes naast de bilnaad trok, die kittig naar rechts en naar links versprongen, rook ik opeens haar geur. Ze liet een spoor - nee, een wolk na - en daar moest ik doorheen. Was het haar lichaam of haar parfum? Alletwee dus. Ze rook aards, en toch elegant. Zwoel en koel, kon dat eigenlijk? Maar vooral: de sex dampte er vanaf. Bijna had ik mijn hand op haar rechterbil gelegd. Idioot, klootzak, hou je in, schold ik mezelf uit. Toen waren we in de huiskamer.
"Ga zitten", zei ze en weer op de bank. "Wil je eerst koffie of thee?"
Oh, stomme trut, schrok ze, wat nou eerst, moet je nou denken, wat gaan we daarna doen? Niet zo hard van stapel lopen!
Maar het was niet eens tot mij doorgedrongen. Ik knikte van 'ja graag' maar ging niet zitten. Kwam op haar af, door haar fatale geur aangetrokken als een bij door een bloeiende bloem.
"Ik, eh", zei ik schor, "weet niet wat het is, maar..."
"Ik wel", fluisterde ze, "wie kan er nu tegen zo'n brief als die van jou?"
"Im moet je iets vragen."
Ze keek me afwachtend aan.
"Zou je het erg vinden als ik geen Saab had?"
Ze sloeg haar armen om mijn nek, sloot haar ogen, tilde haar kin op en likte met de punt van haar tong langs haar iets geopende lippen. Toen begon ze heel langzaam met haar pols langs mijn kruis te wrijven.
Haar antwoord was zacht fluisterend: "Als je hier maar Turbo rijdt, schatje."
