*** HOOFDSTUK 8 ***

Eens op een vrije dag toen Simone de stad uit was, besloot Sandra gebruik te
maken van een oude uitnodiging van tante Julia. Aanvankelijk was zij niet van
plan geweest op die uitnodiging in te gaan, want bijster gesteld was ze niet
op haar tante.
Julia had de gewoonte haar nichtje wat uit de hoogte te behandelen, wat Sandra
niet kon uitstaan. Gehoorzaam zijn aan je ouders was iets vanzelfsprekends,
maar een tante, daarmee had je toch eigenlijk niets te maken, vond ze.
Nu moest ze toegeven, dat Julia de laatste tijd wel geprobeerd had haar voor
zich te winnen, maar Sandra kon de oude antipathie niet van zich afschudden.
Hierin zat wel een element van jaloezie. Haar tante was een aantrekkelijke
vrouw, die zich de weelde van mooie kleren, sieraden en duur schoeisel kon
veroorloven, wat voor een schoolmeisje niet was weggelegd.
Intussen was dat ook wel veranderd. Sinds ze werkte, kon Sandra zich meer
veroorloven en zich in zekere mate op gelijke voet met haar tante beschouwen.
En Julia durfde geen stekelige opmerkingen te maken.
Toen zij dan ook bij haar tante aankwam, ontving deze haar allerhartelijkst,
beweest haar allerlei kleine attenties, waardoor het meisje zich gevleid
voelde.
En natuurlijk waren er diepere oorzaken, die beide vrouwen naar elkaar dreven.
Van Sandra's zijde was er de ontwaakte belangstelling voor het lichaam van
haar aanstrekkelijke tante, dat ze bekeek zoals zij indertijd het lichaam van
Simone bespied had, kritisch, maar ook met geintrigeerde belangstelling. En ze
moest toegeven dat Julia mooier was dan Simone, minder 'gewoon'. Haar enkels
en polsen waren sierlijk gebouwd, haar lichaam eleganter, de houding fierder.
Maar evenals Simone - en Sandra had nu enig inzicht in die dingen - had Julia
iets zinnelijks in haar gezicht en in de rondingen van haar lichaam. Sandra
ontging het niet dat haar tante's ogen soms op haar bleven rusten met een
zwoele, bijna strelende blik. Toch gaf het jonge meisje zich niet zomaar
gewonnen. Zij dacht aan haar bed, aan haar kamer. Hier bij haar tante herkende
ze de parfum, waarmee haar lakens die avond doordrenkt waren geweest. Een
rilling ging door haar lichaam en zij dacht weer aan het naakte lijf van haar
tante, dat in haar bed onder een man gekronkeld had.
"Ik begrijp eigenlijk niet dat wij geen betere vriendinnen zijn", zei haar
tante vriendelijk toen zij aan de koffie zaten.
"Dat is waar, en ik begrijp het evenmin...", zei Sandra. "Ofschoon het
misschien toch ook wel wat aan u ligt, tante... U was altijd zo uit de
hoogte... u de volwassene en ik het kind... Dat was niet zo prettig voor mij."
Haar tante glimlachte. "Maar nu ben je toch echt geen kind meer... Je bent een
heel aardig meisje geworden."
Sandra nam de sprong. "En u bent een mooie vrouw. Ik zie u nu ook anders. U
hebt een heel mooi lichaam."
Julia bloosde en keek haar nichtje onderzoekend aan.
"Vanwaar die belangstelling voor het vrouwelijk lichaam?" vroeg ze. "Is dat
niet wat vreemd?"
Sandra wist dat ze op de goede weg was. "O, ik vind het prettig om naar een
vrouw te kijken met mooie borsten en benen...", zei ze glashard. "En soms kijk
ik door de kleren heen en zie haar naakt."
"O, Sandra, wat zeg je me nou..."
"Omdat ik u mooi vind. U bent een van die vrouwen, die ik naakt zou willen
zien... U doet me wat."
"Sandra, moet ik boos worden? Zo mag je niet tegen me praten. Dat is gewoon
ongepast, ongezond. Dat vind ik echt niet leuk... Je kijke me bijna aan als
een man, met zo'n uitkleedblik..."
Maar Sandra was niet meer te houden. "Toch zou ik u graag naakt zien. En
waarom niet? Ook Edmond is op het bureau, nietwaar?"
"Maar je bent gek! Waar haal je 't vandaan...? En op jouw leeftijd...!"
"Wij zijn alleen. Het is toch heel eenvoudig. U kleedt zich gewoon uit..."
"Nooit van mijn leven! Ik zou het je ouders moeten vertellen. Je vader zou
razend zijn en je goed onder handen nemen..."
"Voelt u de atmosfeer niet in de kamer, zo zwoel en intiem? En toch is het
een gewonde zitkamer. Als u hier naakt stond... Zou dat niet geweldig zijn?
Ik wed dat u hier nog nooit naakt hebt gestaan. En dat zou ik nu zo graag eens
zien... En wat mijn vader betreft... Ik weet wel zeker dat u het hem niet
zeggen zal."
"O nee? En waarom niet? Wil jij me zeggen wat ik wel of niet mag? Daarvoor ben
je nog wel wat te jong, meisje."
"Dat mag zo zijn. Toch heb ik het nu voor het zeggen... maar ik zeg het met
liefde, omdat u mooi bent. U zult zich uitkleden... en wel meteen. Of moet
ik ongeduldig worden?"
"Nee, dat zal ik niet..."
"Dan zal ik eens met moeder praten en haar een geheimpje verklappen. U mag het
gerust weten, tantetje. Een zekere avond toen ik in bed stapte heb ik uw
parfum tussen mijn lakens herkend. Ik heb alles nauwkeurig onderzocht en toen
heel wat verdachte vlekken gevonden en rouge. Ik heb dat laken bewaard."
"Je bent gek, brutaal nest!"
"Best mogelijk, maar de bewijzen liegen er niet om... U heeft in mijn bed
geslapen toen ik er niet was. En met wie? Er was maar ‚‚n man in huis. Mijn
moeder was ziek en u had alle gelegenheid om vader te versieren. Fraai is het
niet, je zus te bedriegen in haar eigen huis. Over ongepast en ongezond
gesproken... Maar ik ben niet kinderachtig... U kleedt zich uit... U mag het
noemen zoals u wilt, maar als ik iets in mijn hoofd heb, brengt niemand me
daarvan af... Kleedt u uit... Er is geen enkele reden om het niet te doen...
Ik weet zeker dat u het ook graag wilt... omdat u wellustig bent... en ik wil
naar u kijken... Vooruit tantetje, u bent mooi en ik wil u naakt zien... Waar
wacht u nog op?"
"Sandra, waarom ben je zo gemeen tegen me? Wat heb ik je gedaan? Echt, ik houd
van je..."
"Helemaal niet... Vooruit, waar wacht u op? Maak die knoopjes eens los, zodat
ik uw borsten kan zien... Of moet ik met moeder praten? Ik geloof vast dat ze
erg boos zou zijn en het u nooit zou vergeven..."
Bruusk knoopte Julia haar blouze open, haakte de beha los en trok de cups
van haar borsten, die bloot en trillend naar buiten sprongen. Zo keerde zij
zich naar Sandra.
"Hier dan", zei ze.
"Is dat alles? En de rest dan? Ik heb gezegd dat ik u naakt wil zien, helemaal
naakt. Ze zijn mooi, uw borsten, maar de rest wil ik ook zien, van top tot
teen."
"Maar waarom heb je zo'n hekel aan me?", vroeg Julia.
"Dat heb ik niet... Ik vermaak me alleen... ik kijk en bewonder u... U hebt
prachtige memmen, rond en stevig. Kijk eens hoe heet de knopjes zijn, hoe hard
en stijf ze staan? Prachtig is dat... alleen zou ik wat meer bereidwilligheid
van u willen. U werkt niet mee. Geen enkele spontane beweging. En toch zijn we
alleen en heeft u niets te vrezen."
"Van jou heb ik alles te vrezen. Ik heb het heus wel begrepen. Je bent
jaloers. De ziekelijke jaloersheid van een kind, omdat ik een vrouw ben..."
"Oh, dat is verleden tijd... Het is waar dat ik het u altijd kwalijk heb
genomen, dat u mij zo uit de hoogte behandelde... Maar daar gaat het nu niet
meer om... Ik wil u eenvoudig naakt zien. Praten helpt niet. Ik zie er toch
niet vanaf."
Julia zweeg. Zonder zich te haasten kleedde zij zich uit en merkte dat de
situatie haar opwond. Het was bijna een genoegen te gehoorzamen aan dit
onbarmhartige bevel, aan deze wil, die plotseling sterker bleek dan de hare.
Zij had zich nog nooit in een dergelijke positie tegenover een vrouw bevonden.
Zij schaamde zich voor een vrouw, hoe schaamteloos zij zich ook kon gedragen
tegenover haar man... of haar zwager.
"Mooi zo", zei Sandra toen haar tante eindelijk moedernaakt voor haar stond.
"Dit is zoals ik het graag heb, zo iets prachtigs voor ogen. Er is niets
opwindender. Het schild van uw buik is gewelfd en glooit diep weg naar de
navel. Uw borsten zo trots, uw mooie gezicht beschaamd omdat ik u gedwongen
heb zich zo aan mij te vertonen. Ik had niet gedacht, dat u zo mooi was,
tante. Het zou goed zijn u te strelen, omdat uw vlees doet denken aan een
beelhouwwerk... Loop 'ns wat... om de tafel bijvoorbeeld... Ik wil dit
allemaal eens in beweging zien..."
Sandra was in een hoek van de kamer gaan zitten, vanwaar zij met welgevallen
haar tante bekeek, de lange benen, de vooruitstekende venusheuvel, dicht
behaard als Astrakanbont, zodat de schaamlippen eronder nauwelijks zichtbaar
waren.
Julia's borsten deinden licht. Zij liep rond de tafel, waarbij zij zich nu
eens van voren toonde en dan weer van achteren met haar flinke, wel gevormde
kont en de billen die bij elke pas langs elkaar wreven.
"Doet u de armen eens omhoog, zodat ik het haar in uw oksels kan zien", gebood
Sandra.
Julia hief de armen en vouwde de handen boven haar hoofd samen. Zij had de
ogen gesloten en draaide langzaam rond op de plaats, binnen reikafstand van
haar kwelgeest. Zij trilde helemaal van binnen. Zij was razend om haar eigen
gehoorzaamheid aan deze snotneus, maar tegelijkertijd tintelde haar lichaam
met een vreemde wellust.
"Zo, dit mooie lichaam heeft in mijn bed gelegen", stelde het jonge meisje
vast. "Toen ik erin stapte herkende ik meteen uw parfum. Het is kenmerkend. En
gemengd met de parfum rook ik de geur van uw lichaam, het aroma van uw poes.
Daarom wilde ik het ook zien."
"Kan ik me nu weer aankleden?" smeekte Julia met zachte stem. "Nu je dan hebt
gezien wat je wilde."
"Hoe voelt het naakt voor een andere vrouw te staan?" informeerde Sandra in
plaats van te antwoorden. "Ik durf te wedden dat het u nog nooit eerder is
overkomen... en zeker niet op deze manier... Windt het u op?"
"Ja", zei Julia nors. "En daarvoor schaam ik me. Je kwetst me."
"Dat gaat wel over", verzekerde Sandra haar. "Als ik het u nog eens vraag..."
"Je wilt toch niet zeggen dat ik me nog eens op deze manier moet uitkleden?
Blijf je me met die chantage achtervolgen?"
"Ik heb beloofd dat ik niets zal zeggen... maar ik ben nog niet tevreden. In
tegendeel, u bent te mooi. Zo vlug wil ik mijn plezier niet opgeven. Hup...
weer 'ns om de tafel, vooruit."
Sandra kon nauwelijks op haar stoel blijven zitten. Zij opende en sloot haar
dijen en had de rok helemaal opgetrokken. Zij beet op de lippen en perste zich
op de stoelzitting om niet op te springen en Julia te omarmen en overal te
betasten. Haar borsten leken gevuld met vloeibaar vuur. Het leek alsof men
haar een beurt gaf en ze op het punt stond klaar te komen en te gaan
vloeien... Het was alsof elke zenuw in haar lichaam een gespannen snaar was,
waarop getokkeld werd.
En inderdaad was het een opwindende scene. De doodgewone burgermanszitkamer
vormde een bizar decor voor deze vrouw, die daar naakt rond liep zonder enige
aanneembare reden en aan de andere kant een jong meisje wier manieren te
wensen overlieten. Toch begreep Sandra heel goed, dat deze bizarre situatie
allesbehalve onaangenaam was voor Julia, getuige de steeds zinnelijker
wordende bewegingen van haar lichaam. De ronde kont onder de nauwe taille
wiegde bij elke stap fors heen en weer, zodat de zachte blanke billen bijna
hoorbaar tegen elkaar kletsten.
"Je moet dansen, tante", commandeerde ze plotseling. "Dat zou nog opwindender
zijn... hoe opwindend je ook zo al bent..."
"Maar wat ben je voor iemand, Sandra?" vroeg Julia, terwijl ze heupwiegend
om de tafel bleef lopen. "Ik herken je niet. Ik had nooit kunnen denken, dat
mijn nichtjes zo verdorven zou zijn."
"Tantetje, je gaat toch niet beweren dat verdorven zijn onprettig is",
berispte het meisje haar. "Je laten pakken door je zwager in het bed van zijn
dochter... is dat soms niet verdorven... om geen erger woord te gebruiken...?
U bent ontaard... Van mij mag het... maar alstublieft geen hypocritie... Daar
kots ik van..."
"Zwijg, Sandra! Waarom kom je daar steeds op terug? Het is bovendien niet
waar..."
"Leugens! Je probeert me wat op de mouw te spelden, om de tafel in galop,
zodat ik je borsten zie zwaaien en je benen flitsen."
Sandra is van haar stoel opgestaan, terwijl Julia aan de grond genageld
blijft. Het meisje loopt op haar tante toe. Daar staan zij tegenover elkaar,
oog in oog. Met een snelle beweging grijpt Sandra een van Julia's borsten. Zij
kneedt, knijpt in de tepel, trekt eraan, totdat de borst tussen haar vingers
uitglipt, om meteen de andere te pakken, die ze als een razende begint te
knijpen.
"Sandra", smeekt de gepijnigde vrouw, die niettemin geen hand uitsteekt om
haar kwelgeest af te weren.
De sponzige punten trillen in hun bruine ringen, worden fel rood. Julia biedt
onwillekeurig haar borsten. Het doet haar pijn, maar ook plezier. Julia
steunt. Er ligt iets smekends in haar ogen. Sandra geeft er zich rekenschap
van wat zich bij haar tante afspeelt. Zij voelt hetzelfde als Simone haar
borsten geweld aandoet. Haar buik heft en daalt dan. Zij is de prooi van
Simone, die met haar kan doen wat zij wil.
Zij buigt zich voorover, kust Julia's borsten, knaagt op de tepels, zuigt en
trekt. Een hand dwaalt over de buik, streelt het romig zachte vlees op weg
naar de gloeiende intimiteit van de sex, duikt tussen de dijen, die Julia
bijna onwillekeurig spreidt.
Sandra perst zich tegen haar tante aan, slaat de armen om haar heen, drukt de
handen op de weelderig ronde billen. Julia sluit de ogen. Haar aden streelt
de wangen van het meisje.
"Waarom kleedt jij je niet uit?" vraagt ze. "Nu zou ik het fijn vinden als je
het ook deed... Ik weet niet wat het is. Ik had nooit gedacht... dat liefde
tussen... O, Sandra..."
Het meisje maakt zich los en doet een stap achteruit. In een oogwenk heeft ze
zich van haar kleren ontdaan. Dan klemt ze zich opnieuw aan haar tante vast.
"Hoe warm ben je, Sandra... O, wat heerlijk... de warmte van je buik, van je
borsten... en vooral van dat haar en dat zachte vlees eronder... Zoiets is me
nog nooit gebeurd. Ik wist niet dat het met vrouwen zo fijn kon zijn... dit
zachte contact... wij zijn zo dicht bij elkaar... ik neem het je niet
kwalijk... alsjeblieft... je hand tussen mijn dijen... o, mijn lief klein
nichtje, mijn vriendinnetje..."
Nog steeds staan de beide vrouwen in het midden van de kamer, de handen
krampachtig op elkaars billen om zich vaster tegen elkaar aan te drukken,
onderbuik op onderbuik, borst op borst, tepels op tepels... Zij kijken elkaar
aan met half gesloten ogen, bijten elkaars natte lippen en strengelen
liefderijk de tongen ineen.
Niets is er meer dat beide vrouwen scheidt. Het is alsof zij altijd intieme
vriendinnen zijn geweest. Zij wrijven de bloedhete lichamen tegen elkaar, zij
kreunen en fluisteren elkaar tedere woordjes toe.
"O, al dat warme sap van het plezier...", steunt Julia.
"En dit is voor jou de eerste keer?" vraagt Sandra verbaasd.
"Ik wist niet dat het bestond, dat vrouwen elkaar zo konden beminnen... Alles
is ineens anders tussen ons. Je bent mijn nichtje niet meer, mijn geliefde..."
"Wij zijn twee geile sloeries", knort Sandra terwijl zij op een van Julia's
tepels knauwt. "Maar wat geeft 't. Je moet je nooit enig genot ontzeggen...
Ik laat me vingeren en vinger terug... En waarom niet, als het fijn is? Jij
bent zo mooi, met je buik vooruit, zo... Je biedt me je reet..."
"Laten we naar de slaapkamer gaan, Sandra, in bed. Ik heb het zo goed. Ik wil
samen met jou in bed liggen..."
"Met de mond, Julia?"
"Ja, met je mond."
Zij laten zich op bed vallen zonder de sprei af te nemen. Buiten klinken de
geluiden van het alledaagse leven: voorbijsnorrende auto's, een bus die
optrekt, voorbijgangers in druk gesprek gewikkeld. Maar binnen staat de tijd
stil. Mensen, die beminnen, zijn een wereld op zichzelf.
"Heb je het wel eens met de mond gedaan, tante?" vraagt Sandra, nog te veel
kind om niet behept te zijn met onverzadigbare nieuwsgierigheid.
"Nee", zegt Julia, druk bezig met de harde kinderborstjes van haar jonge
nichtje. "Ik weet zo weinig. Edmond is zo'n recht-op-en-neer mannetje. Van hem
gaat nooit iets uit. Ik ben zo onwetend als wat."
"Dat gaan we veranderen... nu meteen, hier in bed... Hier, voel 'ns..."
"O, o! O god, wat heerlijk... Ik kan 't nog niet geloven. Je hebt me over het
dode punt heen geduwd. Ik sta op de drempel van een nieuw leven, dankzij jou.
O, wat een plezier zal ik voortaan hebben..."
"En minetten hebben ze ook nog nooit bij je gedaan?"
"Wat is dat?"
"Als ik het met mijn tong doe in plaats van mijn vingers hier."
"Da's smerig!"
"O god nee, Bij een mooie vrouw zoals jij... is het prachtig... fris... en
eigenlijk heel onschuldig ook nog... Maar ondertussen heb je toch maar
geritseld met je zwager..."
"En durf je dat echt...? Me daar te kussen...?"
"Ik heb zin je overal te kussen... Ik wil je horen schreeuwen van genot... dat
jij je laat gaan als de vuilste slet... je helemaal overgeeft."
Sandra wierp zich boven op haar tante. Mond op mond. Ze stak haar tong uit en
likt met lieve lust over tong, verhemelte, kiezen, huid... waar ze maar komen
kon. Met beide handen zette zij zich af, kronkelend als een slang, gleed ze
over haar tante's lichaam en begroef haar gezicht in de zachte lauw-warme
borsten. Wild bewoog zij haar handen over het zachte lichaam onder haar,
terwijl ze met haar dijen de benen van haar tante forceerde. Julia steunde.
Haar hele lichaam was in afwachting, haar hand gleed onder de arm van haar
nichtje en nestelde zich in de oksel.
Sandra ging als een tempgeest te keer op het lichaam dat aan haar was
overgeleverd. Haar tong dook in de navel en meteen gleed ze al weer verder
en hapte met haar lippen in het dichte haar op de schaamheuvel. Met beide
handen dreef ze de dijen nog verder uiteen, snoof de geur van de gezwollen
kutlippen op alsof het hasjies was. Ze had het niet meer. Als een vraatzuchtig
dier, zoog zij de huidplooien op zoek naar de kittelaar, die hard en stijf
naar buiten sprong. Zuigend, likkend, bijtend, groef zij zich in haar tante's
vlees, met beide handen de dijen knedend.
Julia wierp haar lichaam heen en weer van pijn en genot. Bijna meteen kwam
haar eerste orgasme en verslapte zij terwijl ze zich willoos overleverde aan
haar nichtje's aanval. Alle schaamte was uit haar weggestroomd en een gevoel
van grote bevrediging maakte zich van haar meester, want zo was zij haar hele
leven nog nooit klaargekomen.