Ik heb me al dikwijls afgevraagd of deze situatie enkel en alleen maar mij overkomt en andere mannen van ongeveer dezelfde leeftijd daarvan verstoken blijven. Hoe dan ook ik kan het moeilijk aan iedereen gaan vragen. Ik ben een gebruiker van het openbaar vervoer en moet om de kost te verdienen dagelijks naar Brussel. Een ritje, als het meevalt, van zo'n 35 minuutjes wanneer ik de "intercity" neem of een klein uurtje met de "stoptrein". Het is opvallend, maar bij nader toezien zijn het praktisch altijd dezelfde mensen die de trein nemen. Een soort "lotgenoten". Of beeld ik me dat nu ook in ? Het dikwijls lange wachten op een aansluiting is voor mij al voldoende om mijn omgeving eens grondig te evalueren. Om mensen te observeren en vooral de dames -ja ik moet het echt toegeven- een score toe te bedelen. U kent dat wel, zo van... op het eerste zicht een 6 of een 7, of....ja... die krijgt een 9. Mijn favoriet plekje op het perron is een tiental meter voorbij het grote uurwerk. Ik sta daar natuurlijk niet alleen en de laatste paar maanden is daar een opvallende verschijning komen plaats vatten.

Zij is het die al maanden het voorwerp uitmaakt van mijn wildste fantasieën. Ik betrap er me op dat ik stiekem uitkijk naar de "stoptrein" van 17u 10 in Brussel-Centraal. Mensen wat is ze mooi ! Ik schat haar een 26 jaar en een 1,70 m groot. Ze heeft kort zwart haar die perfect past bij de vorm van haar aangezicht. Een gezichtje dat zonder enige moeite een glimlach te voorschijn tovert. Een glimlach waar je natuurlijk alle kanten mee uitkunt en in mijn geval is dat... weeral eens wegdromen. En die donkere ogen, man toch, echt spiegels die mij hypnotiseren. Een slank gebouwde jonge vrouw met een perfecte heupomtrek in vergelijking met haar schouderbreedte. De kenners onder u weten dat ik 75-100 bedoel. Een strak, vast kontje met een stel mooi gevormde benen én, dat was me direct opgevallen, niet al te grote borsten maar die desondanks als magneten uw aandacht weten te trekken. Mijn aandacht in ieder geval! We zijn al geruime tijd aan elkaars gezelschap gewoon geraakt en vinden elkaar, bijna iedere dag, op onze vaste "stek" op het perron. We hebben al over alles en nog-wat gediscussiëerd en gaan tamelijk familiair met elkaar om. Ik weet dat ze mijn gezelschap op prijs stelt en met m'n grappen of sommige uitspraken amusant kan lachen. En wanneer ze dan toch haar "weekblad" doorbladert, ergert me dat niet in het minst want het geeft me de gelegenheid haar nog maar eens stiekem te observeren. Haar benen kruiselings over elkaar geeft u de gelegenheid tot tamelijk diep in haar toch al korte rok te kijken. Het is me opgevallen dat zij praktisch nooit nylons draagt. Echt nodig is het niet omdat ze een mooi bruin tintje heeft. Van nature uit of de zonnebank ? Ik weet het niet en het doet er niet toe, het is gewoonweg "hemels". Al diverse keren heeft ze me erop "betrapt" dat ik in haar décolté aan 't gluren was doch in plaats van me met haar grote donkere ogen te berispen, kijkt ze over haar weekblad en tovert ze een geheimzinnige glimlach op haar engelengezicht. Ze heeft duidelijk binnenpretjes, ze is duidelijk geflatteerd. Ik kan u verzekeren beste lezer, dat ik me op die momenten zéér ongemakkelijk voel. Dat ik meer dan gewoonlijk heen-en-weer schuif op het treinkussen. Dat er in m'n gulp meer en meer leven, zeg maar spanning, komt en dat ik alle moeite moet doen om een "aangepaste" houding aan te nemen wil ik mijn opkomende staat van "opwinding" niet volledig prijsgeven.

Heb ik dan een krant bij de hand dan wordt die zeer vlug opengevouwen zodat ze kan dienst doen als een primair schild. Want dat is nu juist mijn probleem. Ik ben van nature tamelijk groot geschapen (een dikke 20cm) zodat de "gulp" van m'n broeken altijd een extra moeilijkheid geven wanneer ik, op aandringen van vrouwlief, weeral eens in de pashokjes moet kruipen om een nieuw maatpak of een doordeweekse broek aan te kopen. Feitelijk is "maatwerk" voor mij aangewezen maar gezien de kostprijs wordt het regelmatig confectiewerk, met alle ongemakken vandien. Bij de minste opwinding, de minste geile gedachte is al voldoende om de contouren van mijn 'edele delen' duidelijk aan te geven. Gisteren, er was weinig volk op de trein (voor velen Paasvakantie), heeft Griet, zo is haar naam, me weeral eens "betrapt". Nu kon ze een 'giechel' niet langer inhouden. Ik liep rood aan denk ik en wilde me met de krant bedekken. Verdorie die zat nog in mijn boekentas boven mij in het rek. Ik stond recht en wilde mijn krant nemen en uitgerekend op datzelfde ogenblik reikt zij mij haar weekblad aan. Ongewild komt haar hand pardoes op mijn gespannen gulp terecht. Ik was enorm geschrokken en wist niet direct wat doen. Ik keek naar beneden en keek recht in haar donkere ogen. Ze glimlachte en zei dat ik beter haar weekblad nam in plaats van naar m'n krant te zoeken. Ze gaf me een klein duwtje, op mijn gespannen kruis, zodat ik terug pardoes op mijn plaats zat. "Voor mij hoef je je niet te bedekken hoor, het is niet de eerste keer hé, trouwens ik kijk al weken stiekem in die richting hoor. Ge zijt niet alleen 'die fantaseert' hoor, en eerlijk gezegd een grote lul zegt me wat want het zou hoe dan ook de eerste keer zijn." Ik was enkele minuten sprakeloos, een beetje gegeneerd denk ik.

Nog nooit hadden wij het in onze talrijke babbels het onderwerp "seks" gehad. Uit pure geine denk ik. Ik wou zeker bij haar niet overkomen als een soort pervente vijftiger. En nu, door dom "toeval" was ook dat onderwerp bespreekbaar, was er tussen ons beiden geen geine meer. Alles kan, alles mag blijkbaar. Griet zag het blijkbaar aan mijn gezicht ik was duidelijk minder gespannen, vlotter én nog aangenamer. Ze giechelde en lachte. Bij het verlaten van de trein (haar afstap halte) gaf ze me een kusje op mijn neus en een warme kus op mijn lippen. Mijn hart bonkte wel 180 enne.....zaterdag a.s. hebben we ons eerste afspraakje. Een jonge vijftiger en een grietje van 25. Wie had dat durven denken ? In mijn stoutste fantasieën misschien wel maar nu is het zover !

Plaats reactie