Lang geleden in een koninkrijk hier ver vandaan woonde een heel mooi meisje. Een prinsesje. Haar naam was sneeuwwitje. Sneeuwwitje was een meisje van veertien jaar en beloofde al vroeg een schoonheid te worden. Ze was echter hooghartig, en daarom een typisch product van haar vader. Haar vader was een autoritaire dictator die vanuit zijn ivoren toren zijn laten als niets anders kon zien dan werktuigen om genoeg belasting op te brengen. Sneeuwwitje was volmaakt gelukkig. Ze kon doen wat ze wilde zonder dat ze haar vader boos kon maken. Deze kon niets kwaads zien in zijn dochter.
Sneeuwwitje was echter niet gelieft bij de mensen. Ze leek haast wel een boosaardig genoegen te scheppen in het sarren van mensen, terwijl die in het zweet hunner aanschijn?s de gewraakte belastingen probeerden te verdienen. De enige voor wie ze een zwak had was knappe staljongen. Elke keer als ze hem zag begon haar hartje sneller te kloppen. Het wereldvreemde, maar arrogante prinsesje wist niet wat haar allemaal overkwam. Haar knie?n begonnen te knikken en de adem stokte haar in de keel. Ze wilde als het ware zich voor hem op de grond werpen. Wat ze verder zou moeten verwachten wist ze niet, maar ze was ervan overtuigt dat het iets magisch moest zijn. Op een middag besloot ze haar gevoel met haar min te bespreken.
Deze zuchtte nadat ze verhaal had aangehoord over de gevoelens van Sneeuwwitje voor de knappe staljongen: ?Het wordt inderdaad tijd dat je wordt voorgelicht?. De min schetste een verhaal wat Sneeuwwitje met afgrijzen deed verstommen. Het ging over mannen die enorme paal-achtige uitsteeksels bij een meisje naar binnen staken waarbij meisjes een paar minuten van de meest helse pijn moesten verduren voordat eindelijk als een soort verlichting de man zijn vieze smurrie in de buik van het meisje spoot. Het prinsesje begreep er niets van maar nam zich voor nooit dat nooit bij zich te laten doen. Een paar dagen gingen voorbij, toen ze de knappe staljongen, peter weer zag. Haar hartje begon weer te bonken en de adem stokte haar in de keel. ?Goedemorgen mijn prinsesje? zei Peter ?een mooie dag om te gaan rijden? Sneeuwwitje wist niets te zeggen maar keek hem enkel schaapachtig aan. Ieder ander had ze hoogmoedig van repliek gediend, behalve Peter. Peter zag het niet eens. Een staljongen was niet geoorloofd met een prinses te praten. Tijdens het paardrijden voelde Sneeuwwitje zich steeds vreemder. Bij elke pas van het paard schoof haar poesje over het zadel en ze kreeg een steeds meer onbedwingbare neiging over haar poesje te wrijven. Deze gevoelens van geilheid had ze nog nooit gehad. Bij de eerste aanraking van haar vingers met haar klitje voerde een soort van elektrische storm haar in een krankzinnig genot. Het was de eerste keer dat ze klaar kwam. Terug gekomen bij de stal stond Peter, zoals altijd, op haar te wachten om haar paard af te zadelen.
Sneeuwwitjes geile gevoel had zich als een gloeiende bal in haar buik geconcentreerd. Het kon niet waar zijn wat haar min had gezegd een dermate sterk verlangen kon niet slecht zijn. Peter hield het paard vast zodat sneeuwwitje af kon stijgen. Hierbij deed ze haar benen zover omhoog en zover uit elkaar dat Peter een ogenblik een heerlijke aanblik op haar donzige dampende kutje had. De koele avondlucht op haar poesje deed Sneeuwwitje rillen van genot. Peter kon niet weten dat het prinsesje doelbewust haar onschuld aan hem liet zien. Even stond Sneeuwwitje met haar lijf tegen dat van de staljongen aan en rook zijn lichaamsgeur vermengd met de geur van het bos. Het maakte haar nog meer opgewonden dan ze al was. Totaal verlaten van enige remming hijgde ze fluisterend ?maak een vrouw van me, ik smeek je?. Geschrokken en verward schudde Peter van nee. Hij kon als staljongen toch niet met de prinses slapen? Hij zou op zijn minst verbannen worden, maar waarschijnlijk zou er een ergere straf voor hem worden verzonnen. Hij rukte zich van haar los en wilde vluchten. Sneeuwwitje echter verbaasd en in haar trots gekrengd zei ?als je nu weg loopt zeg ik dat je me geslagen hebt?. ?Maar...... ik heb niets dergelijks in mijn zin? stamelde Peter. ?Nou en? zei Sneeuwwitje hooghartig ?wie denk je dat ze eerder zullen geloven?. Ik de Prinses of de simpele staljongen??. Sneeuwwitje was nu vastbesloten om aan haar gevoel in haar onderbuik te voldoen en zou desnoods met chantage haar zin krijgen. Peter bekeek haar eens goed en zag dat ze ondanks haar leeftijd toch al wel typische vrouwelijke contouren begon te ontwikkelen en zijn bloed was onstuimig genoeg om een dergelijk aanbod niet te vaak af te slaan. Sneeuwwitje zag dat ze het pleit gewonnen had en trok Peter de stal in. Daar ervaarde ze de mooiste ervaring die ze tot dusverre in haar korte leventje had gehad. In het begin had het even pijn gedaan toen Peter haar maagdenvliesje scheurde, maar ze had besloten de pijn te verbijten en al snel daarna had ze het gevoel dat op de vleugels van engelen naar een hemels genot werd gevoerd. Het was het lekkerste wat ze ooit had meegemaakt. Dit overdacht ze toen ze terug wandelde naar het kasteel.
Sneeuwwitje was er niet van op de hoogte dat haar stiefmoeder in haar glazen bol witheet van woede alles had aanschouwd. Deze heks die al maanden de meest vurige seks met dezelfde staljongen had, kon het niet verkroppen dat haar veertien jarige dochter hem tot hogere passie kon drijven dan zij als mooie ervaren vrouw en ze zon op wraak. Ze zou ervoor zorgen dat ze zich van Sneeuwwitje zou ontdoen. De meest boosaardige plannen broedde ze uit. Bijna verliefd keek ze in haar arsenaal met vergiften. Maar nee, ze zou zelf vermoord worden door de vader van Sneeuwwitje die het wicht op handen droeg. Plotseling glimlachte ze. Ze zou het laten doen. Ze had genoeg bedienden die haar genoeg vreesden om exact te doen wat ze hen opdroeg. Ze koos de meest meedogenloze uit om Sneeuwwitje mee uit rijden te nemen en haar in het bos te vermoorden. Drie dagen later was het zover. Echter op het moment dat het snode plan uitgevoerd zou worden zag Sneeuwwitje in de ogen van haar begeleider dat er iets vreselijks met haar zou staan te gebeuren en ze gaf haar paard de sporen en vluchtte het bos in. Haar begeleider, verbaast over de snelheid waarmee sneeuwwitje het bos in vluchtte zag haar tussen bomen verdwijnen. Hij begreep dat hij haar niet meer zou kunnen bijhalen en besloot voor te wenden alsof hij de opdracht van zijn meesteres had uitgevoerd. Sneeuwwitje?s stiefmoeder was opgetogen toen ze hoorde dat ze eindelijk van haar gehate stiefdochter af was. Sneeuwwitje?s vader was echter in alle staten toen hij hoorde dat zijn mooie dochter was verdwenen en liet dagen lang het bos uitkammen, echter zonder resultaat.
Men kwam op het kasteel tot de conclusie dat het mooie prinsesje naar alle waarschijnlijk door wolven was verscheurd. Sneeuwwitje?s stiefmoeder speelde in alles de perfecte echtgenote en treurde misschien nog wel harder dan haar echtgenoot. In haar hart was echter geen plaats voor verdriet, maar enkel voor boosaardige vreugde.
Sneeuwwitje was echter helemaal niet door de wolven opgegeten. Ze was in paniek gevlucht, maar op het moment dat ze meende ver genoeg te zijn gevlucht en om durfde te kijken of ze nog gevolgd werd, struikelde haar paard en sloeg over de kop. Sneeuwwitje bleef bewusteloos op de grond liggen terwijl haar paard snel op stond en terug galoppeerde naar het kasteel. Toen het paard van Sneeuwwitje zonder zijn kostbare lading terugkeerde was iedereen op het kasteel er van overtuigd dat er geen enkele hoop meer was. Sneeuwwitje was niet dood, maar werd wakker in een ru?ne in het midden van het bos. Een troep rovers had haar gevonden en meegenomen. Sneeuwwitje opende haar ogen en keek verdwaast om zich heen en zag de woeste gezichten van de roversbende. In ??n oogopslag zag ze dat er zeven rovers om haar heen stonden. Een arrogante prinses als ze was zei ze ?Ik ben jullie dankbaar dat je mij gered hebt, breng mij nu naar het kasteel. Mijn vader zal jullie een ruime beloning geven?. Even was het stil, waarna een donderend gelach door de ruimte klonk. ?Wie denk jij wel dat je bent, kleine meid, dat je ons durft te vertellen wat we moeten doen?? zei een man die blijkbaar de leider van de roversbende was ?De prinses Sneeuwwitje soms?? Sneeuwwitje keek de rover recht in de ogen en zei ?Ik ben inderdaad de prinses Sneeuwwitje en jullie hebben te doen wat ik jullie opdraag!!?.
Wederom barste er een donderend gelach uit. ?Ik geloof dat jij niet helemaal je positie begrijpt kleine meid, prinses of niet?. Bulderde de roversleider van het lachen. ?Wij zijn een bende rovers en zo gauw wij maar in de buurt van het kasteel komen worden wij al opgehangen zonder dat we de tijd hebben om iets te kunnen zeggen. Sneeuwwitje stond op en stampvoette van boosheid ?en ik beveel jullie om mij terug naar het kasteel te brengen?. ?Zo, zo, beveel jij ons dat, wel, dat verandert de zaak natuurlijk, niet waar jongens??. De ander rovers glimlachtent instemmend. ?Laat ik je eens wat vertellen, lieve meid, wij zijn geen van allen van plan om onze nek te wagen, dus als je terug wilt, zul je dat zelf moeten doen. Wij brengen je in ieder geval niet?. Plotseling viel hem blijkbaar iets op in het figuurtje van het prinsesje. Net als de staljongen Peter realiseerde hij zich dat Sneeuwwitje eigenlijk een heel mooi meisje was. Genoeg om zijn roversbloed te laten koken. Temeer omdat het al snel twee jaar geleden was dat hij ?met? een vrouw was geweest. Hij zei ?maar het lijkt me niet verstandig dat je in je eentje de tocht door het bos waagt. Het is namelijk nog al ver naar het kasteel en ook de wolven in het bos zullen er niet echt van onder de indruk zijn dat je een prinsesje bent. Maar als we eens in de buurt van het kasteel komen zullen we je wel afzetten, zodat je dan veilig het laatste stuk terug kunt lopen. Tot die tijd zul je bij ons moeten blijven?. ?En? voegde hij er aan toe ?wij vinden het ook wel leuk om eens een mooi vrouwtje bij ons te hebben, al is ze wat jong?. Weer knikten de andere rovers instemmend, deze keer wel wat hartstochtelijker?. Hij liep naar haar toe en zei ?misschien weet je het niet, maar wij rovers delen alles? Sneeuwwitje deinsde achteruit maar voelde als snel de ijzeren greep van de sterke roverhand om haar ranke bovenarm. Ze protesteerde nog wel, maar begreep dat dat niets uit zou halen. Die rover zou het zelfde met haar doen als Peter had gedaan. Enkel had ze er toen naar verlangt en vervulde het haar nu met afschuw.
Sneeuwwitje lag op de grond voor ze het wist en nog sneller was ze van haar mooie jurk ontdaan en lag in al haar schitterende naakte glorie voor de roverleider. Al haar bravoure van enige ogenblikken geleden was verdwenen en wachtte in angstige spanning af wat komen ging. De roverleider haalde zijn lid te voorschijn. Hijgend bekeek Sneeuwwitje de kloppende paal die aanmerkelijk groter was dan die van Peter. De gedachte aan dat heerlijke ogenblik met de knappe staljongen stond haar nog helder voor de geest. En gelijk met de spanning die een jong meisje behoorde te voelen op het moment dat ze op het punt staat verkracht te worden door een sterke volwassen man, voelde ze ook een zelfde kriebel in haar onderbuik als dat ze met peter gevoeld had. De rover plaatste zijn paal voor het donzige kutje van het meisje, rekte langzaam haar roze schaamlipjes uit en drong zijn macht in het nauwe grotje. Sneeuwwitje snakte naar adem, maar ze voelde geen pijn. Haar poesje was door Peter zijn lul net voldoende voorbereid op het echte werk. De roverleider ondertussen verging bijna van het genot dat het nauwe poesje om zijn stijve lul hem gaf en al snel kwam het in het buikje van Sneeuwwitje tot een enorme explosie. Sneeuwwitje voelde de stralen sperma met kracht tegen haar baarmoederwand spuiten en voor haar gevoel was het of er een liter zaad in haar werd gespoten. De roverleider trok zijn inmiddels half slap geworden pik uit het kutje dat hem zoveel genot had bezorgd. Ook Sneeuwwitje wilde opstaan, er van overtuigd dat zij ook klaar was, maar twee paar sterke armen hielden haar tegen. ?Er is je toch gezegd dat wij een roversbende zijn die alles delen?!?. Voor Sneeuwwitje het wist had een nieuwe rover zijn van opwinding kloppende pik in haar reeds besmeurde kutje gestopt. Ze realiseerde zich dat ze nog lang niet klaar was. ??n voor ??n misbruikten de rovers het weerloze prinsesje. Het wit van de enorme hoeveelheden sperma dat het jonge poesje te verduren had stond in schril contrast met het rood van de schrijnende schaamlipjes. Eindelijk hadden alle zeven rovers hun beurt gehad. Kreunend stond Sneeuwwitje op. Ze kon haar benen haast niet meer bij ??n krijgen en bedacht zich dat ze, tenzij ze zou kunnen ontsnappen nog vele malen het slachtoffer zou zijn van een dergelijke groepsverkrachting, tenzij ze wist te ontsnappen, maar ze wist dat het de waarheid was dat roversleider tegen haar gezegd had. Ze zou het kasteel nooit levend bereikend. Ze had geen keus dan te berusten in haar lot en ze bad dat het tijdelijk zou zijn. Sneeuwwitjes gedachten dat de rovers haar veel vaker zouden gebruiken voor hun lusten bleek de waarheid. Het leek wel of ze door haar hun wraak wilden nemen op de tirannie van haar vader. Op een dag, toen ze weer met een wit bespoten spleetje op haar rug op het zachte mos lag, zei de roversleider lachend ?volgens mij kunnen wij je beter sneuwitje gaan noemen. Ik denk dat jij het meest geneukte prinsesje uit de geschiedenis bent, kleine meid?
Gelukkig voor Sneeuwitje waren de rovers regelmatig op rooftocht waarbij ze dan soms wel dagen weg bleven. Dit was voor Sneeuwitje de tijd om haar schrijnende poesje wat rust te geven. Verder werd er goed voor haar gezorgd door de oude vrouw, die de moeder van de roversleider bleek te zijn en door haar vader van haar landerijen was gestuurd omdat ze niet voldoende belasting wist op te brengen. Deze oude vrouw had geen medelijden met het prinsesje en gunde ?haar jongens? zoals ze de mannen van de roversbende noemde hun pleziertjes, maar verzachte met ambachtelijk bereide zalf het schrijnen van haar kutje. Het jonge meisje had het niet slecht bij de rovers. Goed, ze moest altijd voor de rovers klaarstaan, die haar dan onder onuitspreekbare genotskrampen een wit kutje of mondje gaven, maar ook hieraan begon ze te wennen. Ja, soms genoot ze er zelfs van. Op een dag echter toen de rovers weer op strooptocht gingen bleven er twee achter. Ze waren gewond geraakt bij de vorige rooftocht en waren niet in staat om nu al weer van de partij te zijn. Sneuwitje was aan het zwemmen in het dichtbijzijde meertje toen ze zag dat de twee rovers langs de kant stonden naar haar te kijken. Ze glimlachten naar haar en wenkte haar om uit het water te komen. Volledig naakt kroop Sneuwitje op de kant. Verlegen over haar naaktheid was ze al lang niet meer en eigenlijk had ze wel zin in een beurt, want een van de rovers was in haar ogen de mooiste van het hele stel en bij hem had ze al een aantal keren bijna een orgasme ervaren gelijk aan die die Peter haar had gegeven. Ze werd met speels gemak opgetild en op haar rug gelegd. Het kleine meisje spreidde haar benen en liet haar mooie reus zijn weg vinden naar haar heerlijke sappige kutje. Ze kromde haar rug toen hij zij stijve pik ineens in haar natte, nauwe poesje stootte. Aan zijn perfecte stoten leek geen einde te komen toen ze als in een mist hoorde ?he, schiet eens op, ik wil ook? Nou en, waarom pakken we haar niet beiden tegelijk, dat is voorzover ik weet niet gebeurt? Sneuwitje wist niet wat ze moest denken, ook niet toe de rover die in haar zat zich op zijn rug rolde. Sneuwitje had dit standje nog niet eerder meegemaakt en het beviel haar wel.
Ze had voor het eerst sinds ze bij de roversbende was gekomen weer een gevoel van macht. Dit duurde echter niet lang. De andere rover besteeg haar ook en zette zijn enorme eikel tegen haar aarsje aan. Verschrikt en in paniek protesteerde Sneuwitje ?Niet doen, daar ik mijn kontje toch niet voor?? Ze keek bijna smekend in de ogen van haar mooie reus. Deze glimlachte alleen en zei ?misschien is jouw kontje daar niet voor, maar het is wel mogelijk dat hij zijn pik daar insteekt en daar gaat het om?. Ondertussen probeerde de andere rover zijn eikel in haar kontje wringen maar het bleek onmogelijk. ?Gebruik wat spuug? zei de rover die zijn pik heerlijk in haar buikje begraven had ?misschien glijd het dan wat makkelijker? Sneuwitje voelde hoe haar kontje met een dikke klodder speeksel werd ingewreven, waarna de man zijn tweede poging ondernam. Sneuwitje knelde haar kontje stijf dicht, zodat het nog steeds niet mogelijk was voor de man om zijn pik in haar aanlokkelijke darmpjes te begraven. ?Je knelt je kontje toch niet met opzet dicht, he?? Dit werd zo dwingend gesteld dat het jonge meisje snel haar weerstand liet varen. Eindelijk na een nog een aantal pogingen wist de man zijn eigenlijk veel te grote eikel in haar maagdelijke te nauwe aarsje te duwen. Op het moment dat hij gromde van genoegen van de druk op zijn schacht, gilde Sneuwitje van ellende. Haar kringspiertje stond voor haar gevoel op knappen en misschien was dit niet eens overdreven.
Ze had zich nooit kunnen voorstellen dat een dergelijke pijn bestond en ze was bang dat ze flauw zou vallen. Dikke tranen liepen over haar mooie wangetjes en vielen op de rover die ze zo leuk vond. Deze suste haar ?rustig maar, het gaat vanzelf over. Als je het zoete wilt, zul je ook het zure moeten nemen en daar komt bij, zolang duurt het nu ook weer niet, je moet even doorzetten?. ?Het bevalt me hier anders prima? grinnikte de ander. Ik ben echt niet van plan snel deze achterkamer van plezier te verlaten. Hij neukte haar met lange slagen en ondanks al haar leed verbaasde het haar dat haar lichaam tegen deze marteling bestand was. Ze had het gevoel dat ze tot ontploffends toe met pik gevuld was. Ze merkte dat vooral als de twee pikken gelijktijdig haar binnenste teisterden. Ze gilde nu niet meer, maar snikte en schreide nu zachtjes en smeekte af en toe aan haar beulen haar met rust te laten. Eindelijk kwam de pik in haar poesje tot ontploffen. Ook de rover die haar kontje misbruikte kon zijn genotskrampen niet langer inhouden en trok zich uit haar aarsje terug. Hij trok Sneuwitje bruusk aan haar mooie lange haat omhoog en hield zijn pik bij haar bekkie. ?Er is niets dat ik lekkerder vind dan klaar te komen in het mondje van zo?n lekkere kleine meid als jij?. Even keek Sneuwitje verwachtingsvol naar haar mooie reus, maar deze knikte haar enkel toe. Ze wist dat ze geen andere keus had dan de besmeurde pik tussen haar lippen te nemen. Hij gilde bijna van extase toen hij haar frisse mondje en tongetje over zijn schacht voelde gaan. Hij kon zich niet lager goed houden en pakte haar polsje en bracht haar hand om zijn schacht. Ze pijpte en trok hem in alle macht af. De vette eikel in haar bekkie scheen te exploderen. Dikke stralen vettig sperma vulde haar mondje. Ze wilde haar hoofdje wegtrekken maar twee sterke handen hielden haar tegen. Ze moest slikken of ze nu wilde of niet.
Gloeiend stroomde het mannelijke zaad door haar keeltje. Maar het sperma bleef komen. Een straaltje liep uit haar mondhoek langs haar kin op haar borstjes. Eindelijk haalde de rover zijn pik uit maar mond. Ze viel uitgeput, proestend en happend naar adem op het zachte mos. Terwijl ze daar lag overdacht ze dat ze nu snel moest zien weer thuis te komen, want ze was intelligent genoeg om te bevatten dat het niet bij deze afstraffing zou blijven gezien het genot dat de mannen blijkens aan haar hadden beleefd.
Sneeuwitje wist zich te vermannen en bracht haar misbruikte gemartelde lijfje in beweging. Ze had haar keus gemaakt. Of de rovers zouden haar, zoals ze hadden beloofd terug brengen, of ze zou vannacht nog weggaan. Het risico dat ze daarbij liep zou ze op de koop toenemen. Een tweede afstraffing als die van enige ogenblikken geleden zou ze niet meer kunnen verdragen. Al mijmerend liep Sneuwitje de ru?ne binnen. Binnen zag ze dat de rovers aan het praten waren met een man die ze herkende als de man die haar had willen vermoorden. Verschrikt wilde ze vluchten, maar ze werd terug geroepen door de roversleider. Het bleek dat deze man verstoten was toen zijn meesteres, Sneuwitjes stiefmoeder, die in haar glazen bol had gezien dat Sneuwitje nog leefde. De man vertelde van het satanische genoegen waarmee de stiefmoeder in haar glazen bol keek terwijl Sneuwitje werd misbruikt. Hij had haar echter voorgelogen en moest verdwijnen. Voor het eerst zag Sneuwitje medelijden in de ogen van de rovers en het gaf haar een warm gevoel. Vaderlijk zei de roversleider ?je was een arrogant krengetje toen je hier net kwam en je hebt goede lessen in nederigheid gehad, maar zoals jij door je stiefmoeder bent behandeld verdient niemand. Op mijn woord beloof ik je dat niemand meer je zal aanraken en we zullen je zo snel mogelijk terug brengen naar het kasteel?. De man die verstoten was protesteerde ?Die vrouw zal haar geen dag laten leven als ze haar in haar klauwen krijgt?. De roverleider knikte instemmend en peinsde. Uiteindelijk keerde hij zich naar Sneuwitje ?wat vind jij dat wij moeten doen??. Sneuwitje liep naar hem toe, ging op haat tenen staan en fluisterde hem iets in zijn oor. Verbazing, ongeloof en enthousiasme wisselden elkaar af. Eindelijk zei hij ?je hebt gelijk, dat is een goede straf voor dat secreet!!!? Sneuwitje glimlachte genoeglijk.
Het plan was angstaanjagend simpel en geniaal. De man die haar eerst moest vermoorden zou nu het instrument zijn van haar wraak. Hij zou terug keren naar het kasteel en zou haar stiefmoeder vertellen dat hij Sneeuwwitje gevangen genomen had op een geheime plaats in het bos. Als de vrouw eenmaal in de val gelokt was zouden de rovers het werk verder opknappen. Het plan werkte tot in het detail. Sneeuwwitje mocht toekijken hoe de rovers haar stiefmoeder eerst ??n voor ??n verkrachten en mocht toen aanwijzingen geven over hoe haar stiefmoeder verder gestraft zou worden. Sneeuwwitje voelde geen opwinding toen ze de rovers opdracht gaf om de vrouw die haar had willen vermoorden, op de meest verschillende manieren te penetreren. Toen Sneeuwwitje eiste dat twee rovers gelijktijdig het aarsje van haar stiefmoeder zouden penetreren, smeekte haar stiefmoeder haar zelfs om medelijden te hebben. Sneeuwwitje reageerde echter onbewogen met een simpel knikje. Dit besliste haar stiefmoeders lot. Na enkele pogingen wisten twee van grootst geschapen rovers inderdaad hun stijve pik gelijktijdig in de vrouw haar kontje te begraven. Een ijselijke gil was het gevolg. De kringspier van de boze heks was compleet uitgescheurd. Al de martelingen die de Sneeuwwitjes stiefmoeder zo genotvol had gadegeslagen toen het haar stiefdochter betrof, moest ze nu tienvoudig zelf ondergaan. Tot diep in de nacht werd ze de boze heks onder de kundige leiding van Sneeuwwitje misbruikt.
Bij het ochtendgloren lieten de rovers haar gaan, maar verbanden haar uit het land. Sneeuwwitje heeft de boze heks nooit meer gezien. En de rovers? Sneeuwwitje vertelde haar vader, de koning, dat de rovers haar hadden beschermd en smeekte dat ze beloond zouden worden in plaats van gestraft voor vroegere daden die ze uit honger en armoede hadden begaan. Ze sprak met geen woord over de vele keren dat ze misbruikt was door de roversbende. Haar wraak was zoet genoeg geweest. De koning schrok toen hij hoorde dat er zoveel honger en armoede was in zijn rijk en beloofde beterschap, en inderdaad meenden zijn onderdanen de volgende dag al dat ze in een sprookjesrijk wakker waren geworden. Het duurde niet lang, of iedereen in het land kon van een verdiende welvaart genieten. De rovers ondertussen waren een gilde begonnen en verdienden meer dan ze ooit met roven hadden kunnen verdienen. Sneeuwwitje groeide op tot een prachtige vrouw en bleef de oogappel van haar vader. Al begreep hij niet de stralende glimlach waarmee zijn dochter telkens terug kwam van haar wekelijks bezoek aan het gilde...
