Sinds haar verdwijning was er geen minuut voorbij gegaan of ze hadden aan haar gedacht. Het verdriet, maar meer nog de onzekerheid over wat hun oudste dochter was overkomen, was verschrikkelijk geweest voor Diana en haar man. Dat was het trouwens nog steeds. Leefde ze nog of was ze dood? Verongelukt? Verkracht? Vermoord? Weggelopen? Niemand die het wist. De politie niet en alle helderzienden de ze geraadpleegd hadden ook niet. Isabelle leek gewoon van de aardbodem verdwenen te zijn. Van het een op het andere moment. Zonder aanleiding, zonder een spoor achter te laten, zonder een enkele aanwijzing. Er waren geen problemen geweest, geen onenigheid, geen spanningen, niets. Nooit geweest ook. Niet thuis, niet op school, nergens. Diana en haar man waren ondertussen gaan geloven dat hun dochter dood was. Ze wilden alleen nog dat haar lichaam snel zou worden gevonden, zodat ze haar fatsoenlijk zouden kunnen begraven. Tegelijkertijd hield de hoop dat ze nog zou leven, hen op de been.

In alle nachtmerries die ze het afgelopen jaar over haar dochter gehad had, had Diana de meest bizarre beelden aan zich voorbij zien gaan. In geen daarvan was sprake geweest dat zij net mysterieus zou kunnen verdwijnen als Isabelle. Maar ruim een jaar na dato was dat precies wat er gebeurde. Diana had net de boodschappen in de auto geladen, en stond op het punt om in te stappen, toen ze op de schouders werd getikt. De man vertelde dat hij rechercheur was en nieuws over haar dochter had. De eerste schok verlamde haar, in de tweede schreeuwde ze het uit van vreugde. "Is ze gevonden? Waar is ze? Is alles goed met haar? Leeft ze nog? Breng me bij haar." Trillend van emotie en met tranen in haar ogen klampte ze zich aan de man vast, zonder zich af te vragen waarom ze benaderd werd op een parkeerplaats. Met de vraag of ze kon bevestigen dat het inderdaad haar dochter was, liet de man haar twee A4 kleurenfoto's zien. Op een daarvan hing haar dochter met geboeide polsen aan een touw. Over haar borsten en buik liepen vurig rode striemen. De andere foto was een close-up van haar gezicht. Haar ogen en wangen waren bedekt met een wit goedje en uit haar mond trok zich juist een penis terug.

De foto's waren welbewust gekozen en Diana reageerde er precies op als werd verwacht. Met knikkende knieën, een hand voor haar mond en de ander op haar buik tegen de misselijkheid, staarde ze met grote ogen naar de schokkende beelden. Dit was precies waar zij en haar man nooit over hadden willen praten. Omdat de gedachte dat zoiets met Isabelle gebeurd zou kunnen zijn, ondraaglijk was. Dit was erger dan de dood. De man wees naar zijn auto en vroeg of ze met hem mee wilde gaan, haar dochter wachtte namelijk op haar. Zonder erbij na te denken stapte Diana in, verward en met haar gedachten bij Isabelle. De portieren waren nog niet dicht of de man klikte een handboei om een van haar polsen en een fractie van een seconde later ook om de andere. Voordat ze het wist was ze geboeid. Het was allemaal zo vlug gegaan dat het een paar tellen duurde voordat tot haar doordrong wat er was gebeurd. Toen pas viel het haar op dat de autoruiten van getint glas waren. Ze waren zo donker dat het vrijwel onmogelijk was om naar buiten te kijken. En andersom gold natuurlijk hetzelfde.

Met dezelfde warme, hartelijk stem, deelde hij haar mee dat als ze precies zou doen wat hij zei, ze het zou overleven en ze inderdaad haar dochter te zien zou krijgen. In shock, volkomen verlamd en de situatie totaal niet begrijpend, liet Diana hem een scharnierende, metalen kraag om haar nek aanbrengen. Daaraan zat een touw, dat hij door de afstellingbeugel van de stoel haalde. Vervolgens trok hij haar hoofd tussen haar knieën en fixeerde het touw. "Wat doe je? Laat me gaan? Waar is mijn dochter?" Haar woorden smoorden omdat er een rubber bal in haar mond werd gedrukt. De riemen die er aan vastzaten gespte hij samen in haar nek. Daarna werd ze geblinddoekt. "Als eerste, ik ontvoer je. Ten tweede; nee, ik laat je niet gaan. En als laatste, jouw dochter is bij mij. Op dezelfde plaats waar ik jou ook ga brengen."

Om van het een op het andere moment gevangen te zijn en geboeid, gekneveld en geblinddoekt ontvoerd te worden naar een ongetwijfeld vreselijke plaats, zou geen enkele vrouw meteen kunnen bevatten. Diana dus ook niet. Ze raakte gedesoriënteerd en uit doodsangst schreeuwde ze zich de longen uit het lijf. Door de bal in haar mond klonk het echter als een onsamenhangend gemompel. Wanhopig probeerde ze een uitweg te vinden. Door de foto's die ze van haar dochter had gezien, had ze wel een idee van wat haar te wachten stond. Die gedachte maakte haar zo misselijk dat ze er bijna van moest overgeven. Hoe lang zou het duren voordat iemand haar zou missen? Wat zou haar man doen? Hoe sterk en moedig zou ze moeten zijn? Was haar dochter echt nog wel in leven? Wat zou haar allemaal te wachten staan? In paniek worstelde ze om los te komen, met als enig resultaat dat ze nog meer besefte hoezeer ze aan hem was overgeleverd. Zou hij haar vermoorden? Laat hem me geen pijn doen, bad ze tot God.

Na ongeveer een half uur, schatte ze, stopten ze. Hij maakte haar polsen los, om ze daarna onmiddellijk weer te boeien. Achter op haar rug ditmaal. Even later duwde hij haar in de kofferbak van een andere auto. Het enige dat ze daarna een heel lange tijd kon waarnemen, ze schatte het op enkele uren, was het geronk van de motor. Toen de rit eindelijk voorbij was tilde hij haar, schijnbaar moeiteloos, uit de auto. Hij hield haar armen stevig in zijn greep en stuurde haar zo in een bepaalde richting. Ze werd een huis ingeleid, een trap op en weer een trap af, door verschillende ruimtes, tot ze ergens aankwamen waar het muf rook en vochtig aanvoelde. Hier maakte hij de boeien los en liet haar de mondbal uitspuwen. Ook haalde hij de blinddoek weg.

Hoewel het licht gedempt was, werd ze er toch een paar tellen door verblind. Wanhopig keek ze rond, zoekend naar een weg om te ontsnappen. De vierkante ruimte waarin ze zich bevond was ruim, zo'n 6 bij 6 meter, en zeker drie meter hoog. De muren en de vloer waren van ruwe baksteen en er was geen raam. Er stonden verschillende meubelstukken die ze niet kon plaatsen en de muren hingen vol met enge attributen als zwepen en klemmen. Er zaten verschillende katrollen aan het plafond waar doorheen touwen waren gehaald. Aan alles was te zien dat dit een martelkamer was. Was haar dochter hier ook geweest? Waren die afschuwelijke foto's hier genomen? Toen viel haar oog op de twee deuren, dat op ongeveer twee meter van elkaar in een van de muren zaten. Meteen volgde er een waarschuwing. Als ze ook maar een poging zou doen, zou ze streng gestraft worden. Desondanks rende ze naar de deur die het dichtste bij was. Die bleek van metaal en zat op slot. Vervolgens rende ze naar de andere. Ook van metaal en ook op slot. Huilend leunde ze met haar rug ertegen aan. Zachtjes, bijna fluisterend, zei hij dat ze er spijt van zou krijgen. Tevens voorspelde hij, nog steeds fluisterend, dat ze snel zou leren om hem te gehoorzamen. Met een vinger naar het midden van de kamer wijzend, gelastte hij haar vervolgens om zich daar uit te kleden. Die woorden waren niet gefluisterd maar werden als pijlen op haar afgevuurd, op een uiterst kille toon. Elke pijl was een voltreffer die een wond sloeg in haar moed.

Vanzelfsprekend willigde Diana zijn eis niet meteen in. Ze deed zelfs helemaal niets maar bleef stokstijf staan. Hij moest ervan grinniken, tevreden als hij was bij vooruitzicht van het plezier dat ze hem daardoor zou verschaffen. "Hoe durf je, wie denk je wel dat je bent? Wil je soms geld? Dit zal je berouwen! De politie zal je vinden!" Het leken woorden uit een politieserie maar iets anders had ze niet kunnen bedenken. Zijn enige reactie was de arm die hij ophief vanachter zijn rug. In zijn hand lag een lange, gemeen uitziende, leren zweep, waarmee hij haar een keer raakte, ter hoogte van haar heupen. Haar schreeuw was hard, kort en schor. Diana sloeg haar armen om zich heen, knikte vervolgens dubbel, en kon maar net voorkomen dat ze door de knieën zou gaan. Haar lippen trilden en vruchteloos probeerde ze de opkomende tranen te bedwingen. "Ik zeg het nog een keer. Ga naar het midden van de kamer en kleed je uit."

Angstig schuifelde Diana voetje voor voetje naar de aangewezen plek. Tranen welden op en met een bibberende stem smeekte ze om haar alsjeblieft niets aan te doen. Hij bleef haar alleen maar ijzig aanstaren, zonder een woord te zeggen. Snikkend begon Diana haar blouse uit te trekken. Toen ze het kledingstuk eenmaal in haar hand had wist ze niet wat ermee te doen. "Gewoon laten vallen, die heb je niet meer nodig." Bij die woorden bleef ze weer even stokstijf staan en liet zich toen als een blok op de grond vallen. "Alsjeblieft, alsjeblieft, vermoordt me niet. Ik zal alles voor je doen, ik doe alles. Maar vermoordt me alsjeblieft niet." Omdat ze nu ongecontroleerd aan het huilen was kwamen de woorden er hakkelend uit. "Ik doe alles wat je wilt. Heb je me nog niet genoeg pijn gedaan met mijn dochter. Alsjeblieft, laat me toch gaan." Om haar het zwijgen op te leggen haalde hij weer uit met de zweep. Met succes. Diana slaakte een schrille kreet en hield abrupt haar mond. Haar lichaam schokte en ze sloeg haar handen voor de ogen. Fijntjes merkte hij op dat ze in ieder geval wel zou doen wat hij wilde. Hij gaf haar een laatste waarschuwing. Als ze niet direct zou opstaan en zich verder zou uitkleden, of als ze zich met haar handen zou bedekken, dan zou ze nog niet jarig zijn.

Huilend en bang, maar niet langer smekend kwam Diana overeind. Daarna trok ze, telkens balancerend op een been, haar sneakers uit. Toen ze de strakke pijpen van haar broek omlaag stroopte, trok ze per ongeluk haar slipje mee. Niet beseffend hoe koddig dat in de gegeven situatie was, hees ze het weer snel omhoog. Met hangend hoofd maakte ze de sluiting van haar bh los en ontblootte zo haar niet al te grote, welgevormde borsten. Rond en op de tepels groeiden enkele zwarte, duidelijk zichtbare haartjes. Het slipje, dat ze even daarvoor nog zo snel omhoog getrokken had, moest er nu alsnog aan geloven. Met haar armen langs haar lichaam stond ze daar, naakt, trillend, snotterend en beschaamd. Ze huiverde, maar dat was niet alleen van de kou.

Vervolgens begon hij haar borsten te betasten. Hij kneep net zolang in haar tepels, een voor een, tot ze hard werden en rechtop gingen staan. Diana kromp ineen maar bleef doodstil staan. Langzaam sneed hij met een nagel in haar huid. Van haar borsten naar beneden, over haar buik, naar de grote bos zwart schaamhaar. Het was zoveel en zo dik, dat ze onmogelijk op een fatsoenlijke manier een bikini gedragen zou kunnen hebben. Hij greep een plukje vast en trok het er in een keer uit. Van de pijn kneep Diana haar ogen dicht. Ze snakte naar adem en jammerde luid.

Daarna moest ze haar armen gestrekt omhoog steken. Diana keek omhoog, naar de twee touwen die vlak boven haar hoofd hingen. Aan elk touw zat een zwarte, leren polsband. Bevend als een rietje liet ze hem de banden om haar polsen doen. Daarna liep hij naar de muur en draaide aan een wiel. Diana werd omhoog getrokken. En wel zover, dat ze op het laatst alleen nog met het puntje van haar tenen de vloer kon raken. Om haar enkels kreeg ze net zulke banden als ze om haar polsen had, en ook die verbond hij met een touw. Een voor een trok hij die touwen strak, waardoor haar voeten van de vloer kwamen en haar benen werden gespreid. De andere einden van de touwen werden vastgebonden aan haken aan de muur. Naakt en wijdbeens opgehangen stond Diana doodsangsten uit. Ze was in de hel beland, dat wist ze zeker. Ging hij haar op deze manier om zeep helpen? De zweep raakte haar vol in de buik. Diana schreeuwde het uit en zwaaide in de touwen heen en weer. "Stil! Ik wens geen enkel geluid van je te horen." Dat zou haar vast niet lukken, zij wist het en hij wist het.

Opnieuw betastte hij haar borsten. Met zijn mond ditmaal. Hij zoog net zolang aan haar tepels tot ze weer hard werden. Daarna verlegde hij zijn aandacht naar haar oksels, waarin stoppeltjes stonden. Het was al even geleden dat ze die geschoren had. Hij inhaleerde de geur, waarop Diana uit afkeer haar hoofd afdraaide, en beet venijnig. De druppeltjes bloed die verschenen likte hij op. Ondanks het verbod om geluid te maken, jammerde Diana. Vol afkeer keek hij haar aan. Vanwege het geluid dat ze gemaakt had en omdat hij haar moddervet vond. Alles aan haar lubberde. "Als ik klaar met je ben, zul je er echter weer uit zien als een jonge meid." Na die woorden liep hij de kamer uit.

Echter niet voor lang. Na een paar minuten kwam hij alweer terug. Met een plastic tas en een mandje in zijn handen. Eerst frommelde hij haar kleding in de tas, daarna kleedde hij zich uit. Uit haar ooghoeken zag Diana hoe hij zijn kleren netjes opvouwde en op een stapeltje legde in de mand. Ook zag ze dat hij flink behaard was en heel gespierd. Onwillekeurig, tegen wil en dank, had ze ook snel een blik op zijn penis geworpen. Daar werd ze niet door gerust gesteld. De penis van haar echtgenoot was de enige penis die ze kende en dat orgaan had, in haar ogen, normale proporties. Vergeleken met de penis die ze nu zag kwam haar man er echter maar bekaaid vanaf. Dit monster was lang, dik en donker. Het werd op haar gericht en ze wist wat er op het punt stond te gebeuren. Huilend, angstig en vol weerzin begon ze met haar hoofd te schudden.

Zijn gezicht was vlakbij en door de tranen heen staarde Diana naar zijn halfopen lippen. Het enige dat ze wilde was haar mond stijf dicht houden. De sissend uitgesproken waarschuwing was echter voldoende. Hij bracht zijn lippen naar die van haar en zij dwong zichzelf om hetzelfde te doen. Zijn tong baande zich direct een weg naar binnen. Diana kon zijn adem ruiken en zijn mond had een zo sterke smaak, dat ze er misselijk van werd. Na enige minuten deed hij een stapje achteruit en oliede zijn penis. Diana vergat dat ze geen geluid mocht maken en smeekte hem om het niet te doen. Met twee rake klappen in het gezicht legde hij haar het zwijgen op. Zonder veel plichtplegingen verkrachtte hij haar, in één langzame, doorgaande beweging. Hij was zo groot geschapen dat Diana ervan gromde.

Vanzelfsprekend stoorde hij zich niet aan haar tranen, die rijkelijk vloeiden. Integendeel zelfs, door haar gedetailleerd te vertellen wat haar te wachten stond als ze niet zou anticiperen, dwong hij haar om net zo met hem te vrijen als hij met haar. Hangend in de touwen en diep gepenetreerd, moest ze haar tong actief gebruiken en anticiperen op die van hem. In doodsangst en vol afgrijzen voerde ze de opdracht uit. Diana proefde zijn smaak, ademde zijn adem en slikte zijn speeksel. Hij beet hard in haar tong. Toen ze die in een reactie terugtrok greep hij een borst en draaide die er bijna af. Dus stak ze haar tong gauw weer uit en liet hem erop kauwen. Ondertussen begonnen haar schouders pijn te doen. 'Gelukkig' neukte hij haar zo krachtig, dat ze telkens door zijn heupen een stukje werd opgetild. Dat verlichtte iedere keer heel even de druk op haar schouders.

Het leek een eeuwigheid te duren voordat hij klaarkwam. Toen het eindelijk zover was, duurde het nog een keer zo lang eer zijn orgasme voorbij was. Daarna trok hij zich met een ruk uit haar terug. Hij pakte een dikke, leren riem van de muur en sloeg zo hard mogelijk over haar borstbeen, net onder haar kin. Eerst was er het harde, kletsende geluid van het leer op haar huid, daarna de harde, schorre schreeuw van Diana. Hij deed het kalm aan, er was immers geen enkele haast bij. Voor elke slag haalde hij zijn arm zo ver mogelijk naar achteren en geselde haar dan uit volle kracht. Bij elke slag werd alle lucht uit haar longen geperst. Tussen elke slag hield hij een korte pauze, zodat ze de pijn goed kon ervaren. Diana bleef het uitschreeuwen en smeekte onophoudelijk om genade.

De riem was vier centimeter breed. Daarmee bedekte hij haar lichaam onder mooie, gelijkmatige, vier centimeter brede striemen. Door de pijn en haar geschreeuw was haar energie zo snel verbruikt, dat het enige geluid dat ze halverwege nog kon maken, een kreunend 'ah' was. Diana haalde adem met horten en stoten en ze zweette ondertussen zo erg, dat met iedere slag een fijne nevel opdwarrelde. Na afloop, hij had haar van voren en van achteren helemaal beurs geslagen, inspecteerde hij het gekneusde vlees. Diana hing als een zak in de touwen, haar gejammer was allang verstomd. Hij fluisterde dat hij het zo graag zag en verkrachtte haar vervolgens nog een keer. Omdat ze geen respons gaf trok hij haar hoofd omhoog, aan haar haren, en dwong haar om weer met hem te vrijen. Haar lichaam deed echter zo'n pijn, en ze was zo uitgeput, dat ze het bijna niet kon opbrengen. Maar het lukte toch en zwakjes gaf ze hem haar tong.

Bij de eerste slag van een nieuwe serie smeekte ze weer om op te houden. Dat was het laatste geluid dat ze die nacht zou maken, hij had haar bewusteloos geslagen. Desondanks ging hij door en bewerkte hij haar hele lichaam een tweede keer. Toen hij daarmee klaar was propte hij de bal weer in haar mond, bracht oordoppen in bij haar en trok een zwarte kap over haar hoofd. Vervolgens deed hij het licht uit en trok de deur achter zich dicht.

Het ene moment was ze bij bewustzijn, dan weer niet. Hoewel de pijn van de riem langzaam wegebde, nam de pijn in haar polsen en schouder juist toe. Soms, als ze weer eens even bij bewustzijn was, kon ze zichzelf horen kreunen. Dorst, wat had ze een dorst.

Hoelang ze daar gehangen had kon ze bij benadering niet zeggen. Het was lang geweest, heel lang. Maar ineens werden de kap, de mondbal en de oordoppen verwijderd. Van schrik knipperde ze met haar ogen. Haar kracht en moed waren allang verdwenen, zo ze die al had gehad, en vol angst keek ze naar alles wat hij deed. Hij maakte haar enkels los, waardoor haar benen, waaruit het gevoel verdwenen was, tegen elkaar vielen. Toen hij haar vervolgens liet zakken kwamen haar schouders terug in de juiste positie en dat deed verschrikkelijk pijn. Eenmaal met haar voeten op de vloer, zakte ze direct door de knieën. Daardoor werden haar armen met een ruk omhoog getrokken. Vervolgens raakte ze weer bewusteloos.

Maar ook daaruit ontwaakte ze weer en toen lag ze op een eenpersoons bed, in een andere kamer. Haar armen lagen langs haar lichaam en ze was niet geboeid. Desondanks kon ze haar schouders niet bewegen. Hij was er ook, maar ze kon niet zien wat hij aan het doen was. Wat zou hij nu met haar gaan doen? Blijkbaar voelde hij dat ze bij was gekomen want ineens kwam hij op haar toegelopen. "Ik vermoed dat je in het vervolg wel zult luisteren." Het was een veronderstelling, geen vraag. Haar mond was zo droog dat Diana alleen maar kon reageren met een flauw knikje. Ze probeerde het woord 'water' uit te spreken maar het lukte niet. Het enige geluid dat ze maakte was een krakend gemompel. Als reactie begon hij te lachen, een mooie, vriendelijke lach. "Je bent hardleers. Ik had gezegd dat je geen geluid mocht maken. Nu heb je straf verdiend." Diana bleef heel stil liggen. Door de grimas op haar gezicht leek het of ze huilde.

Hij hielp haar overeind. Omdat ze haar schouders niet kon bewegen moest ze, om te gaan staan, rollend uit bed zien te komen. Ze was licht in het hoofd en stond wankel op de benen. Dorst, wat had ze een dorst. Haar buik deed er pijn van. Willoos liep ze achter hem aan. Ze liepen een donkere gang door, een deur, nog een gang, tot ze in een prachtige, helder verlichte badkamer aankwamen. Tegen de wand stond een grote wastafel met twee wasbakken. Er was een royale moderne wc, een enorm bad, wat later een bubbelbad bleek te zijn, en een riante doucheruimte. Bovenal was het er warm. Hij lichtte de bril van de wc en wees in de pot. Daaruit mocht ze drinken, zonder haar handen te gebruiken. Diana deed een paar tellen helemaal niets. Vol ongeloof en verbijstering keek ze naar de wc, toen naar hem, dan weer naar de wc. Was dat soms een grap? "Ik tel tot tien. Dat is de tijd die je krijgt om zoveel water te drinken als je kunt. Daar moet je het tot morgen mee doen." Met ogen groot als schoteltjes bleef ze hem aanstaren. Toen hij begon te tellen haastte ze zich echter naar de wc. Met haar pijnlijke schouders duurde het twee kostbare seconden voordat ze haar hoofd in de pot kon steken. Snel, maar onbeholpen, likte ze zoveel mogelijk water op van het plasje dat er stond. Het verkwikte haar, wat was het lekker. Ze hoorde wel dat hij 'tien' riep maar ze ging gewoon door met likken. Met als gevolg dat hij haar aan haar haren overeind trok en hard tegen de muur wierp. "Dat is nog een straf op de lijst." Diana hoorde het nauwelijks, ze zag sterretjes.

Even later zat ze in een stoel met haar hoofd boven een wasbak en waste hij geroutineerd haar haren. Ditmaal waren zijn sterke handen zacht. Moe en verzwakt als ze was, werd ze er zelfs slaperig van. Na haar haren te hebben geföhnd, pakte hij een washandje en waste haar hele lichaam. Hij gebruikte zeep en heet water en schrobde stevig. Dat schrijnde, want haar lichaam was beurs en bedekt met bloeduitstortingen. Daarna begon hij haar met een scheermes te scheren. Hij schoor haar onderarmen, benen, de haren op en rond haar tepels, alles scheerde hij af. De meeste tijd had hij nodig voor de dikke bos schaamhaar. Met elke haal van het mes werd haar pubis meer ontbloot, tot er geen haartje meer viel te ontdekken. Ze moest zelfs gaan staan en bukken, zodat hij haar rond de anus kon scheren. Diana vond dat haar kruis er uit zag als de vagina van een meisje en ze voelde zich er nog naakter door. Voor het eerst sinds ze hier was aangekomen, op deze vreselijke plaats, dacht ze weer aan Isabelle. Tranen welden op, van verdriet, omdat ze nu wist wat haar dochter was overkomen. In stilte smeekte ze God om hen allebei te laten sterven.

Tot besluit wreef hij een bloedstelpend middel in haar schaamstreek. Diana reageerde afwerend. Hoewel ze niet volledig weg durfde te bewegen. Daarna gaf hij haar tandpasta en een tandenborstel. Alles in haar mond diende te worden gepoetst, haar tanden, haar tong, haar wangslijmvlies en haar verhemelte. Ook moest ze flossen. Tenslotte moest ze haar mond spoelen met een desinfecterende vloeistof. "Nu ben je klaar voor een les in discipline. In je nieuwe leven heb je slechts twee verantwoordelijkheden; zelfcontrole en mij bevredigen."

Beter dan ze gewoon te verkrachten, was het om ze hun mond te laten gebruiken. Daar lag immers het centrum van hun waardigheid. Omdat ze er actief iets voor moesten doen en het daarom intens haatten. Daarom liet hij haar knielen terwijl hij ondertussen zijn broek uitdeed. Diana vreesde het ergste. Ze wist dat ze opnieuw verkracht zou worden en kon alleen maar hopen dat als ze goed zou meewerken, en alles zou doen wat hij wilde, het draaglijk zou zijn en ze het zou overleven. Maar wat bedoelde hij precies met 'discipline'? "Pijp me maar eens lekker. Gebruik nu dat mondje maar eens waarvoor het is bedoeld. Ik ben niet gauw tevreden, dus je zult heel erg je best moeten doen." Bang als ze was, aarzelde Diana maar heel even. Wat kon ze ertegen doen? Niets! Met zichtbare tegenzin leidde ze zijn penis haar mond in. Hij was veel groter geschapen dan haar man. Voor dit monster moest ze haar mond werkelijk opendoen. Zijn pik was zelfs zo groot en dik, dat ze er ontzag voor had. De smaak was niet onbekend, een mix van bittere urine en vlezig aroma. Diana deed haar uiterste best, waarbij ze de voorkeuren van haar man als uitgangspunt nam. Dus gebruikte ze haar tong en haar wangen, kietelde ze de schacht met haar nagels, en tikte ze voorzichtig tegen zijn ballen. Hoewel pijpen niet haar favoriete bezigheid was, hield ze zoveel van haar man dat ze dit wel regelmatig met hem deed. Maar hij had nooit in haar mond mogen klaarkomen, daar had ze altijd weerstand tegen gehad. De man die ze nu aan het pijpen was, besefte ze, zou dat wel doen. Daarvan was ze zeker.

Hij drukte zijn pik zo diep in haar mond dat het haar verstikte. Vervolgens trok hij zich zover terug, dat ze precies aan zijn eikel kon knabbelen. Stel hem tevreden, bevredig hem, geef hem genot, wees lief, doe het goed, zorg dat hij het lekker vindt, hield ze zichzelf onophoudelijk voor. Likkend, zuigend en knabbelend bewoog ze haar lippen over zijn pik. Hij pakte haar hoofd vast en stootte toen zijn penis zo diep mogelijk naar binnen. Tot in haar keel. Diana probeerde haar ademhaling aan het ritme van die stoten aan te passen. Sneller en sneller ging het. Tot ineens een vloed van sperma haar mond inspoot. Diana kon niets anders doen dan slikken, en nog eens, en weer, en nog een keer, terwijl ze ondertussen zachtjes in zijn ballen kneep. Daarna liet hij zijn lul minutenlang in haar mond zitten. Net zolang tot hij zijn normale proporties weer had aangenomen en er een warme, zachte massa was overgebleven, die precies in haar mond paste. Zijn schaamhaar kriebelde in haar neus en haar hoofd rustte tegen de zachte huid van zijn onderbuik. Ondertussen hield ze al die tijd met een hand zijn ballen vast, en had ze andere op een van zijn dijen gelegd. Op dat moment was Diana meer intiem met deze man, dan ze ooit met haar echtgenoot was geweest. Van alle verwarde gevoelens die ze had, overheerste vooral een gevoel van opluchting. Dit had ze zonder problemen klaargespeeld en ze was er zeker van dat ze hem tevreden had gesteld. Toen hij bij haar vandaan stapte, waardoor zijn pik haar mond uitgleed, lag er een flauwe glimlach op zijn mond. Met een milde klank in zijn stem zei hij dat ze een beloning verdiend had. Vreemd genoeg versnelden die woorden haar hartslag.

Wanneer ze die beloning zou krijgen, vermeldde hij echter niet. Hij ging namelijk gewoon door met haar 'lessen'. Diana moest vooroverbuigen en haar hoofd op de armen leggen. Tegelijkertijd moest ze haar kont in de lucht houden. Vervolgens begon hij met een vinger rond haar anus te cirkelen. Diana verkrampte. Arnold had ook wel eens met haar anus gespeeld en dat had Diana best opwindend gevonden. De paar keer dat hij een vinger een stukje haar rectum in had geduwd, was dat niet onprettig geweest. Verder was het nooit gegaan. Maar deze man was Arnold niet, deze man was anders. Heel anders. Deze man duwde zonder veel plichtplegingen een goed geoliede vinger door haar kringspier, vrijwel onmiddellijk gevolgd door een tweede. Er ontsnapte haar een hijgende zucht. Na enige tijd werden de vingers vervangen door allebei zijn duimen, die hij ritmisch in en uit haar rectum bewoog. Kreunend spande ze haar kringspier, in een onwillekeurige poging om hem eruit te werken en de ingang te sluiten. Het deed pijn! Het deed pijn! Ondanks het voornemen om geen woord te zeggen, begon ze hem te smeken om het rustig aan te doen. "Alsjeblieft. Laat me er even aan wennen. Ik zal doen wat je wilt. Geef me een paar tellen, dat zal helpen." Als antwoord trok hij zijn duimen uit haar kont, om er vervolgens in een keer drie vingers in te drukken. Diana schudde met haar achterwerk en schreeuwde het uit. Hij trok zijn hand terug en begon tegen haar te praten. Als gewoonlijk sprak hij zachtjes, bijna fluisterend. "Je rectum is zacht als fluweel en ik ben van plan om je daar vaak te neuken. Je zult leren hoe je mijn plezier kunt vergroten. Wie weet, misschien ga je het zelf ook lekker vinden. Hoewel dat niet belangrijk is. Je darmen hebben overigens een schoonmaakbeurt nodig. Moet je toch eens kijken hoe smerig het daar is."

Zijn vingers zaten onder de vegen ontlasting. Aan een vinger zat zelfs een hele klont, precies rond de nagel. Juist die vinger duwde hij recht onder haar neus. De geur van poep niet was te missen. "Ik ben zeer teleurgesteld in die uitbarsting van zojuist. De straf daarvoor is een complete herhaling van de straf van gisteren. En dat komt boven op de straffen die je vandaag toch al verdiend had." Om de woorden goed tot haar te laten doordringen pauzeerde hij even. Dat ze doordrongen was goed te zien, Diana viel hulpeloos opzij en barstte in snikken uit. "Maar... als je mijn handen wast, vinger voor vinger, met dat mooie mondje van je, zal ik die uitbarsting vergeten. Je krijgt tien tellen om een besluit te nemen. Een..." Diana had die tien tellen helemaal niet nodig. Het idee was ongelofelijk weerzinwekkend, maar alles was beter dan nog eens zo geslagen te worden. Dat zou ze echt niet kunnen verdragen, dat zou haar dood betekenen. Dus kwam ze overeind. In stilte biddend dat hier gauw een einde aan zou komen, pakte ze zijn meest schone hand en bracht die naar haar mond. Eerst likte ze de pink, die niet op haar gebruikt leek te zijn. Maar blijkbaar deed ze het niet goed. Hij wilde althans dat ze het met veel meer overtuiging deed. "Doe maar net alsof het dat lieve, kleine pikje van je man is." Diana zoog zijn pink dieper haar mond in en begon haar tong te gebruiken. Vervolgens bewoog ze de pink in en uit haar mond. Na de pink, volgde zijn ringvinger en herhaalde het ritueel zich. Blijkbaar deed ze het nu wel goed, hij zei namelijk niets meer. Daar had hij ook geen reden toe. Diana deed namelijk haar uiterste best.

Dat ze zichzelf ondertussen verachtte deed er niet toe. Ze was eenvoudig te bang voor wat hij haar aan kon doen. Of voor wat hij al gedaan had en opnieuw kon doen. Zijn pink en ringvinger had ze schoon gepijpt, nu was zijn middelvinger aan de beurt. Hoewel ook die er schoon uitzag rook hij toch naar poep. Haar poep! Kom op, lafaard, verzamelde ze haar moed, en zoog toen de vinger diep haar mond in. Het smaakte zoals stront vermoedelijk altijd smaakt; als stront. Dat ze de vinger zo diep haar mond had ingezogen was een bewuste keus geweest. Op die manier had ze gedacht de meeste poepsmaak zover mogelijk van haar smaakpapillen vandaan te kunnen houden. Maar ze kwam er al snel achter gekomen dat het helemaal niets uitmaakte. Het smaakte rot op alle plaatsen in haar mond.

Op zijn wijsvinger zat een flinke bruine vlek, met daarin kleine korreltjes. Diana aarzelde. De angst dwong haar echter om door te gaan en dus zoog ze ook die vinger haar mond in. De smaak was sterk en de korreltjes voelden zanderig aan. Terwijl de poep zich vermengde met haar speeksel probeerde ze uit alle macht de braakneigingen te onderdrukken, Zijn stem was mooi, diep en het timbre gemoduleerd. "Dat zie ik graag. Dat je hard je best doet om jezelf te overwinnen."

Ook de duim kreeg ze voor elkaar. Hoewel ze niet met zekerheid kon zeggen of ze hem ook schoon gekregen had. Want haar lippen zaten ondertussen onder de poep. Toen ze dacht dat ze haar maag weer onder controle had, pakte ze zijn andere hand. De pink en ringvinger gingen nog wel, die waren relatief schoon. Zeker ten opzicht van de middelvinger, waaraan nog steeds die grote klont poep zat vastgekleefd. Toen die eenmaal aan de beurt was keerden de braakneigingen in alle hevigheid terug. Heftig kokhalzend en ondefinieerbare keelklanken uitstotend, kreeg ze het desondanks voor elkaar om hem in haar mond te nemen. Zuigend, likkend en slikkend pulkte ze de klont los met haar tong. Diana bleef enkele tellen doodstil zitten, haalde heel diep adem, en slikte het toen door. Al met al was het toch ook weer niet zo'n groot stuk geweest. Na deze vinger, waren zijn ringvinger en duim een eitje. Klaar! Het was haar gelukt, ze had het voor elkaar gekregen, aan zijn handen was geen poep meer te zien! Toen ze op mocht staan rende ze naar de wc en ging boven de pot over haar nek. Het was echter alleen een beetje slijm dat eruit kwam. "Ik had niet gezegd dat je de stront eruit mocht gooien. Dit is een nieuwe aantekening." Machteloos over de wc hangend huilde ze, zonder dat ze een geluid maakte. "Maar nu dient er eerst wat anders gedaan te worden."

Diana moest weer geknield voorover gaan liggen. Vervolgens bracht hij een geolied slangetje in haar rectum. Diana wist meteen dat ze een klysma ging krijgen. Dat had ze namelijk wel eens eerder gehad, in het ziekenhuis. Hij friemelde met iets in de wasbak en even later voelde ze inderdaad een warme vloeistof haar darmen inlopen. Toen er zoveel vloeistof in haar zat dat ze, op basis van haar herinnering, verwachtte dat de toevoer zou stoppen, gebeurde dat echter niet. Haar darmen raakten voller en voller. Om zijn aandacht te trekken, en toch geen woord te zeggen, snikte ze schril. Maar er kwam geen enkele reactie. Hij liet haar zo vol lopen dat er hevige krampen in haar buik ontstonden. Toen hij eindelijk de slang verwijderde, kreunde ze luid en ze schokte met haar heupen om de druk te verminderen. Vertwijfeld staarde ze naar de wc. Had hij er wel een idee van hoeveel hij in haar had laten lopen? Om te verkomen dat ze leeg zou lopen kneep Diana uit alle macht haar kringspier dicht. "Ga in het bad staan en houdt het 30 minuten op!" Met haar ogen wijd opengesperd deed Diana wat hij verlangde, ondertussen haar buik ondersteunend. Het zou haar niet lukken, dat wist ze nu al. Hij had vast iets anders in haar laten lopen dan alleen water. Wanhopig kneep ze haar billen zo stevig mogelijk tegen elkaar. Vergeefs, want ineens spoot er met zo'n kracht een straal waterige stront naar buiten dat het hele bad werd onder gespat. Er kwamen zelfs een heleboel spetters op de vloer en de wanden terecht. Na de eerste golf kwamen er nog twee kleinere, minder krachtig golven. Het stinkende slib liep in stralen langs haar benen en vulde het bad met een laagje vloeibare stront. De vreselijke geur die meekwam, verdrong elke andere geur. Diana wist niet hoe ze moest reageren en daarom verroerde ze geen vin. De man had er rustig naar staan kijken, met zijn armen over elkaar. "Waardeloos ben je. Het lukte je niet eens vijf minuten! Je dochter heeft meer discipline dan jij." Met een ruk keek ze naar hem op. Wat zei hij daar? Maar hij praatte gewoon verder. "Ik denk niet dat ze blij is met deze bedroevende uitvoering. Misschien mag ze me helpen als ik je hiervoor straf. Maar wat zullen we eerst doen? Smerig ben je toch al, dus waarom zou ik je niet een tijdje in je eigen stront laten lopen. Ja, dat is mooi. Raap een paar brokken op en smeer je gezicht ermee in. Nu meteen! Je borsten ook, opschieten, smeer die stront over je tieten! Vergeet je kut niet! Doe het meteen of ik sla die waardeloze pruim tot moes. En nu door je haar!" Panisch deed ze alles wat hij zei. Daarna bond hij haar polsen samen op de rug. Hij bracht een halsband om en duwde haar de badkamer uit. Diana was versuft en ziek van de stank, maar hij had alweer een erectie.

Ze werd teruggebracht naar de martelkamer waar hij haar bont en blauw sloeg. Daarna kreeg ze de oordoppen weer in, net als de mondbal, en trok hij een kap over haar hoofd. Vervolgens bond hij haar op dezelfde manier als de vorige keer en trok haar ruw de lucht in. Pas toen reageerde ze weer. Ze blèrde als een schaap en zwaaide uit protest in de touwen heen en weer. Het duurde echter niet lang voor ze stil hing. De hele ruimte had zich gevuld met de geur van poep maar Diana merkte er niets van. Hij deed het licht uit en liet haar bewusteloos in het donker hangen.

Dan was ze er wel, dan was ze er niet. Tot ze weer eens terugkeerde en het besef doordrong dat haar voeten niet langer waren vastgebonden en haar armen juist werden losgemaakt. In doodsangst slaakte ze eerst een prachtige gil, om daarna meteen weer in een diepe bewusteloosheid te zinken. Toen ze daar weer van bijkwam lag ze op een bed. Ze vermoedde dat het hetzelfde bed was waarop ze al eerder gelegen had, maar zeker weten deed ze het niet. Want de kap was dan wel verdwenen, daarvoor in de plaats was ze geblinddoekt. Ook zaten de doppen nog steeds in haar oren. Of weer, dat wist ze ook niet. Blijkbaar was ze gewassen. In plaats van de rotte geur van stront, rook ze namelijk zeep. Haar armen en benen waren vastgebonden, maar gelukkig niet al te stevig. Ze kon ietwat verliggen, waardoor ze verlichting kon vinden voor de hevige pijn in haar schouders. Haar belangrijkste zorg was echter water. Haar mond was zo uitgedroogd dat ze niet meer kon slikken. Tegen beter weten in opende ze haar mond, in de hoop dat er water zou stromen. Ook haar lippen waren kurkdroog en er waren pijnlijke kloofjes ontstaan. Ze worstelde om los te komen, tot ze weer buiten bewustzijn raakte.

Haar mond bewoog niet zoals het zou moeten. Uiteindelijk kreeg ze het echter toch voor elkaar. ""Wa-ter." Verrassend genoeg werden even later de oordoppen verwijderd. "Hier is water. Open je mond, een klein beetje maar." Vervolgens drukte hij zijn mond op haar lippen en blies een mondvol water naar binnen. Diana hoestte eerst, om vervolgens gulzig het vloeibare leven in te slikken. Meer, meer, meer. De manoeuvre werd herhaald en ze kon er geen genoeg van krijgen. Wat had hij een heerlijke, gemene mond! Na de tweede slok hief ze, gulzig als een kuiken, haar mond al bij voorbaat op voor de volgende. Die keer bleef hij, nadat ze het water had ingeslikt, met zijn mond op haar lippen drukken. Al bij de eerste aanraking van zijn tong, anticipeerde Diana. Ze speelde met zijn tong zoals hij speelde met die van haar. Hij bracht meer water, op dezelfde wijze, en dus vonden hun tongen elkaar weer. Diana wist niet wat ze voelde of zou moeten voelen. Na een lange tijd waarin pijn de enige sensatie was geweest, zonder iets te kunnen zien of te horen, was deze zachte, natte tong aanlokkelijk. Eindelijk was hij teder met haar. Daar was ze hem dankbaar voor en ze wilde dan ook niet dat hij zou ophouden. Tegelijkertijd besefte ze heel goed dat hij de duivel was. Een demon, waarvan ze geen idee had hoe ze hem zou kunnen weerstaan.

Ze mocht zoveel drinken als ze wilde. Dus dronk ze tot haar dorst gelest was. En dat was pas vele tongzoenen later. Het volgende dat ze voelde waren zijn handen, die haar langdurig olieden. Haar vagina, schaamlippen, klit, zelfs inwendig, alles werd overdadig geolied. Vervolgens neukte hij haar. Diana zag niets en hoorde niets, noch kon ze zich bewegen. Het enige wat ze kon doen, was zich concentreren op de plaats waar ze in contact was met hem. Hij drukte zijn lippen op de hare en Diana reageerde meteen. Ze had natuurlijk geen keus, maar op dat specifieke moment wilde ze het zelf ook. Op de een of andere manier troostte het haar, voelde ze zich er beter door. Dus zoog ze aan zijn lippen en gaf ze hem haar tong. Toen hij erin beet trok ze die echter weer snel terug. Het geluid dat ze daarbij maakte hield het midden tussen kreunen en schreeuwen. Deze man, die haar water onthield en verschafte, had de macht over haar ellende en genot. Het was werkelijk de duivel die haar pad had gekruist. Hij neukte haar resoluut, overtuigend, zorgvuldig en gevarieerd, en dat deed hij met een techniek die ze niet kende. Tegelijkertijd waren zijn handen overal, zo leek het. Zonder enige twijfel was het verkrachting, was het slechts een nachtmerrie. Desondanks gloeiden haar gezicht, borsten, oksels, armen, en buik, door de wijze waarop hij haar betastte, en er ontstond ergens in haar onderlijf een flauwe prikkeling.

Een prikkeling, die gaandeweg veranderde in een hunkering. Ongemerkt, tegen wil en dank, ondanks het bizarre van de situatie, raakte Diana opgewonden. In de betekenis van heet worden. Maar ze hield zich onder controle. Voornamelijk omdat het verwarrend was. Dit wilde ze helemaal niet, ze wilde niets liever dan hem vermoorden en dan hard wegrennen. Maar er was ook angst dat hij het zou merken en er dan acuut mee zou stoppen. Desondanks ging haar ademhaling met horten en stoten en kreunde ze licht. Ook was ze ongemerkt kleine, heimelijk bewegingen met haar heupen gaan maken.

Toen hij klaarkwam, ze voelde letterlijk hoe het sperma in haar kolkte, viel hij zwaar op haar neer. Door de spieren in haar onderlichaam samen te trekken trachtte ze stiekem de sensaties gaande te houden. Tevergeefs, hij klom van haar af en vrijwel meteen voelde haar vagina leeg en koud aan. Daarna gebeurde er een lange tijd, een heel erg lange tijd, niets meer. Helemaal niets. Eenzaam, afgesneden van zintuiglijke prikkelingen en zonder enig besef van tijd, lag Diana vastgebonden op het bed. Oneindig lang was ze afgesneden van eten, drinken, geluid, beelden, tast en beweging. Haar behoeften verdampten en ze was zich gaan afvragen of hij ooit nog zou terugkeren. Tweemaal had ze een paniekaanval, waarin ze worstelde om los te komen en waarin ze om hem riep. Tevergeefs natuurlijk, er kwam geen enkele maal een respons. Was hij haar soms aan het uithongeren? Zou dit de manier zijn waarop ze dood zou gaan? Hoelang had ze niet gegeten? Twee dagen? Drie dagen? Een week? De honger werd zo hevig dat haar buik er pijn van deed. Op het laatst kon ze alleen nog maar aan eten denken. Ze kon het zelfs ruiken.

Toen ineens de oordoppen verwijderd werden, en hij zei dat het tijd was om de schulden in te lossen voor haar onbehoorlijke gedrag, was haar eerste reactie er een van opluchting. Gelukkig, ze zou niet sterven, hij liet haar leven. Daarna pas kwam de angst. Alsjeblieft, nee! Maar hij was al begonnen met een stevige afranseling. Daarvoor gebruikte hij een hard en plat voorwerp, dat bij elke slag een hard, kletsend geluid veroorzaakte. In eerste instantie kreunde ze nauwelijks hoorbaar. Naarmate de ranselpartij langer duurde, verloor ze echter haar kalmte. Op het laatst stuiterde haar lichaam op en neer en rolde ze van links naar rechts. Voor zover de bondage dat toeliet althans. Ook was ze steeds harder gaan krijsen. Uiteindelijk smeekte ze hem om te stoppen en beloofde ze hem dat ze gehoorzaam zou zijn. Vanzelfsprekend hielp het niets. Integendeel, hij siste dat het geluid van haar stem meer dan genoeg reden was om de straf te verdubbelen. En dat voerde hij ook prompt uit. Nadat ze helemaal bond en blauw geslagen was, maakte hij haar polsen los en mocht ze gaan zitten. Hij vergat echter niet om meteen haar handen weer samen te binden, achter op haar rug. Bij het eerste contact van zijn penis met haar lippen, zoog ze hem direct haar mond in. Hoewel ze erg verzwakt was en ze crepeerde van de pijn, was de angst zo groot dat ze hem heerlijk pijpte. De warmte en vlezigheid van het orgaan, en het feit dat ze eraan kon zuigen, boden zelfs een zekere troost. Daardoor kon ze ophouden met snikken. Nadat ze zijn sperma had weggeslikt trok hij bruut zijn penis uit haar mond, positioneerde haar terug in dezelfde houding, bracht de oordoppen in, ranselde haar nog eens goed af, en verdween opnieuw.

Na een nieuwe periode van eenzaamheid en zintuiglijke isolatie, verwijderde hij de hele bondage. Diana was ondertussen gaan denken dat ze nu toch echt stervende was. Ze moest iets te eten hebben! Ze moest iets drinken! Maar ze vroeg niets. Ze was zelfs te bang om überhaupt een geluid te maken. Haar polsen gingen weer achter op de rug en daarna werd ze naar een fitnessruimte gebracht. "Dat waardeloze en slappe lijf van je verdient meer aandacht." Vervolgens moest ze zo hard mogelijk rennen op een loopband. Om ervoor te zorgen dat ze daadwerkelijk in beweging bleef, ranselde hij haar voortdurend af met een korte zweep. Hij sloeg op haar buik, op haar rug, en op haar benen. Hij sloeg overal en zorgde er zo voor dat ze bleef rennen, hijgend en wankelend. Helaas kon ze het niet volhouden. Ze viel hard, waarna de band haar op de grond rolde. Daar liggend, kon ze alleen nog maar hijgend jammeren. De afranseling ging echter nog een hele tijd door.

Na de training bracht hij haar naar de badkamer. Daar mocht ze weer uit de toiletpot drinken. Vervolgens waste en scheerde hij haar en gaf haar opnieuw een klysma. Tot haar opluchting mocht ze deze keer gebruik maken van het toilet. Het enige dat ze echter loosde, was water. Tenslotte leidde hij haar naar een ruimte waarin ze nog niet eerder was geweest. Het was een goed ingerichte, smaakvolle eetkamer. De meubels waren van donker mahonie en er lag een prachtig Perzisch tapijt op de vloer. Hij liet haar knielen naast een van de stoelen en liep zelf de kamer uit. Het hart bonkte haar in de keel. Wat stond haar nu weer te wachten?

Het kwam niet eens in Diana op om een vluchtweg te zoeken. Ze verroerde eenvoudigweg geen vin en bleef geknield op hem wachten. Hoe lang was het nu geleden - twee dagen, drie dagen, een week, een maand? - dat ze gedacht had dat ze haar dochter zou kunnen redden? Nu was ze zelf niet meer dan een zielig slachtoffer, een slavin tegen wil en dank. Ze had geen enkele controle meer over zichzelf of de situatie, dat had hij. Als hij wilde dat ze stront at, at ze stront. Als hij wilde dat ze in stilte leed, leed ze in stilte. Als hij haar pijn wilde doen, tot ver over haar pijngrens, dan deed hij dat. Als hij wilde dat ze ernaar verlangde om door hem geneukt te worden, dan was dat haar wens. Het was dat laatste wat ze nog het meest verafschuwde. Hoewel het woord "afschuw" haar gevoelens niet precies omschreef. Er was eerder sprake van mistroostigheid. Daarnaast was ze veel te bang om hem te haten.

Ineens rook ze gebakken spek en eieren. Ook de geur van koffie streelde haar neus. Met moeite, het kostte zelfs alle kracht, kon ze zichzelf ervan weerhouden om naar de deur te kruipen. Alsjeblieft, bad ze, martel me niet hiermee. Daar was hij weer, een blad dragend met een stomende omelet met spekjes, geroosterd brood met boter, fruitsalade, een kan vers geperste sinaasappelen en een potje koffie. Hij ging pal naast haar zitten en begon te eten. Duizelig werd door de mix van geuren kon Diana haar ogen niet van het voedsel houden. Maar ze hield vol. Als een hondje dat geleerd had om netjes te blijven zitten, wachtte ze geknield op haar beurt. Na een tijdje keek hij op haar neer, zijn lippen likkend. "Goed zo. Je leert om jezelf onder controle te houden. Nu is het is tijd dat je wat eet." Met een gebaar maakte hij duidelijk dat ze dichterbij mocht komen. Hij propte zijn mond vol met omelet, kauwde er even op, boog zich voorover, en plaatste zijn mond op die van haar. Vervolgens spuugde hij de brij van eieren en spekjes in haar mond. Voor afgrijzen was allang geen ruimte meer, Diana nam het voedsel dankbaar aan.

Alvorens het door te slikken liet ze eerst alles over haar smaakpapillen rollen. Net als eerder met het water in de wc, wilde ze meer. Hap voor hap, slok voor slok, werd ze gevoederd. Zijn mond, wat een heerlijke mond, nog nooit had ze zo naar een mond verlangd. Ze zoog de laatste brokjes omelet en brood van zijn tong af en slurpte ze gulzig naar binnen. Met het puntje van haar tong zocht ze vervolgens naar achtergebleven stukjes tussen haar tanden. Zelfs de druppeltjes sinaasappelsap en koffie die op zijn kin achterbleven, likte ze zorgvuldig weg. Alles bij elkaar kreeg ze niet zo bijster veel te eten, van alles slechts enkele hapjes en slokjes. Toch had ze al snel een weldadig gevuld gevoel. "Jouw voedsel zal uit mij komen. Dit is de manier waarop je voortaan zult eten. Als ik het te druk heb zal ik het serveren in een bak. Is er soms iets dat je nu zou willen zeggen?" Wat zei hij daar, mocht ze werkelijk iets zeggen? Maar hoe zou ze hem aan moeten spreken? Ooit had ze wel eens een programma over BDSM op tv gezien en gek genoeg was dat wat ze zich ineens herinnerde. Toen wist ze ineens ook wat ze moest doen. "Meester" leeft mijn dochter nog? Zal ik haar ooit nog zien?" Hij grinnikte en streelde haar in het gezicht. "Meester? Hm, verrassend. Natuurlijk leeft ze nog. Maar je zult het moeten verdienen om haar te zien. Zo, en nu is het tijd om weer naar je kamer te gaan." Hoewel ze besefte dat ze er extra pijn door zou verdienen, probeerde ze het toch. "Meester, waarom doe je me zo'n pijn?" Haar stem was zacht, hoog en klagend. Het was de stem van iemand die niet wilde grieven. "Ik zal gehoorzaam zijn en alles doen wat je wilt. Het is niet nodig om me pijn te doen." Zijn blik werd ijzig, waardoor ze ineenkromp. Maar gelukkig, hij begon te glimlachen. "Ah, hoe gewaagd! Niet één vraag, maar twee." Diana hield haar adem in. "Goed, ook die vraag zal ik beantwoorden. Ik vind het leuk om je pijn te doen en het is jouw rol om mij dat plezier te verschaffen. Dat is alles. Als ik klaar ben met je zul je veel gewilliger en volgzamer zijn. Vermoedelijk wil je dan niets anders meer dan het bevredigen van mijn behoeften. Wellicht zul je er zelfs naar verlangen. Dit is de moeilijkste tijd voor je. Maar uiteindelijk zul je het doen. Ik denk niet dat je straks jezelf nog zult herkennen." Ademloos en met een steeds grauwer gelaat had Diana naar hem geluisterd, terwijl ze elk woord in haar brein opsloeg. Zo krachtig en beheerst, zo vanzelfsprekend, zo definitief. Door de manier waarop hij het had gezegd, en wat hij daarbij uitstraalde, wist ze het zeker. Hier zou nooit een eind aan komen, ze zou hier nooit aan kunnen ontsnappen, er zou nooit iemand komen om haar te bevrijden. Dit was haar nieuwe leven, voorgoed!

Meer tijd voor bespiegelingen kreeg ze niet. Want hij nam haar mee naar de martelkamer, waar de touwen verdwenen waren. Daarvoor in de plaats stond er in het midden een houten schandblok, van ongeveer een meter hoog. Zich afvragend wanneer hij dat gedaan kon hebben, keek Diana huiverend keek naar het lugubere gevaarte. Ze snapte meteen dat zij in het blok zou belanden en begon te trillen als een rietje. Maar wat kon ze ertegen doen? Dus hoefde hij niets te zeggen of op een andere manier aanwijzingen te geven. Eenmaal bij het schandblok boog ze zich uit zichzelf al voorover en legde ze voorzichtig haar nek en polsen in de halvemaanvormige uitsparingen. De klep ging dicht en hij sloot het blok af met een slotje. Met zijn voeten spreidde haar enkels en knieën en ook die werden aan iets vastgemaakt. Ze kon niet zien wat, maar het hield haar benen wijd uiteen. De angst gierde door haar lijf, wat stond haar te wachten? Ze hoorde hem wat rommelen en toen kwam hij aanzetten met iets dat nog het meeste weg had van een autoantenne. Het was verbonden met een klein, elektrisch kastje.

"Ik vind het vervelend dat je telkens blauwe plekken krijgt. Daarom wil ik je op een andere manier straffen." De daad bij het woord voegend zette hij de punt van het stokje tegen een tepel. Er schoot meteen zo'n hevige stroom door haar lichaam, dat het leek alsof haar borst was ontploft. Haar tepel werd direct zo hard werd, en zo groot, dat ze het niet geloofd zou hebben als ze het zelf had kunnen zien. Voor Diana was het als die keer dat ze als kind een haarspeld in het stopcontact had gestoken; ze kreeg een vreselijke klap en alle lucht werd in één keer uit haar geperst. Zonder lucht, was haar schreeuw geluidloos en zonder veel kracht. Voordat ze de gelegenheid kreeg om te herstellen, en nieuwe lucht haar lichaam in te zuigen, explodeerde haar andere tepel al.

Het was erger, veel erger, dan welke afstraffing ook. Omdat ze hem niet kon zien, wist ze nooit waar ze de klap kon verwachten. Want hij raakte haar telkens ergens anders. Elke nieuwe stroomstoot veroorzaakte nieuwe en nog pijnlijker stuipen in haar spieren. Steeds harder gillend riep ze dat het teveel was en dat ze eraan zou sterven. Door de stroomstoot in haar klit begon ze felle neukbewegingen te maken. Er liep urine langs haar benen en het geluid van haar gegil was een octaaf hoger geworden. Hoewel ze zichzelf bijna wurgde in het schandblok, gaf dat geen millimeter mee. Hij duwde de punt van elektrode in haar anus. "Dit zal pijn doen." De stroom beet in haar rectum en het leek of alles in haar onderbuik begon te koken. Diana bewoog niet meer. Nauwelijks hoorbaar kreunde ze "nee". Toen viel ze flauw.

Toen ze bijkwam zat hij gehurkt voor haar en hield de stroomstok vlak voor haar gezicht. "Wil je dat ik ermee stop? Goed dan, maar alleen als je bewijst dat je gehoorzaam bent. Dat kun je door je tong er tegenaan te houden. Dat is alles, dan is het voorbij." In panische angst draaide Diana haar hoofd weg, voor zover althans het schandblok het toeliet. "Ok", dan doen we alles nog eens een keer over." Hij had de punt weer op een tepel gezet, waardoor de lucht opnieuw uit haar lichaam werd geblazen. Diana gilde als een speenvarken. "Tweede, en laatste kans?" Panisch staarde ze naar de stroomstok. Ze probeerde zich ertoe aan te zetten om aan te stok te likken, maar durfde het niet. Pas op het moment dat hij een beweging maakte kneep ze ineens haar ogen stijf dicht en likte aan de punt. Haar tong zwol direct op tot enorme proporties en de stroom sloeg zo hard in haar gezicht, dat het haar versufte.

Alles wat hij deed, leek hij methodisch te doen. Hij verwijderde de spreidstang, opende het schandblok en waste haar. Ondertussen vertelde hij haar dat ze een aardige slavin was. Vervolgens boeide hij haar armen en benen, bracht oordoppen in, bond een blinddoek voor haar ogen, en liet haar liggen. Het duurde lang, heel erg lang, voor hij weer terugkwam. In de tussentijd sliep Diana tientallen slaapjes. Telkens werd ze wakker en dan wist ze niet meer waar ze was en waarom ze niet kon bewegen. Maar dan voelde ze de stroomstoten weer en gilde ze het uit in paniek. Hoewel ze drijfnat van het zweet was, had ze het bitter koud.

Het was in een staat tussen waken en slapen dat het langzaam doordrong dat hij er weer was. In eerste instantie dacht ze dat hij haar weer ging shocken en smeekte ze hem om haar geen pijn te doen. Maar hij was zeldzaam zacht en lief. Althans, zijn handen waren dat. Haar bondage was verwijderd en hij was haar aan het afdrogen met een handdoek. Ook poederde hij haar lichaam, zachtjes, teder, liefdevol, opwindend. Als laatste waren haar billen aan de beurt en uit dat gebied ging hij niet meer weg. Want na het poederen gleden zijn vingers over haar anus naar beneden, tot in haar spleet. Hij nam de tijd en "speelde" langdurig met haar schaamlippen en klit. Vervolgens penetreerde hij haar met twee vingers en bewoog die langzaam in en uit. Diana, die nog steeds was afgesneden van licht en geluid, kon alleen maar voelen. En zo kreeg hij het weer voor elkaar; de begeerte groeide. Ondanks dat ze zichzelf erom verachte.

De oordoppen werden verwijderd. "Ik ga in je kont neuken. Is dat al eens eerder gedaan?" Diana schudde haar hoofd. "Dan zal ik je leren wat je moet doen om mij het meeste genot te geven. Heb je er wel eens iets anders in gehad?" Het was maar beter om geen geheimen te houden. Hij zou het weten als ze zou liegen, daarvan was ze overtuigd. Dus gaf ze eerlijk antwoord, wat nog lastig was met een gezwollen tong, en vertelde dat haar man weleens een vinger had gebruikt. "Vond je het lekker?" Na een korte aarzeling beaamde ze dat. "Alleen maar een vinger?" Diana knikte, beschaamd. "Hij durfde het vast niet, met dat kleine pikje van hem. Wel, als je precies doet wat ik zeg, doet het doet bijna geen pijn." Ondertussen was hij haar blijven stimuleren. Diana kon niets anders doen dan zich concentreren op het gevoel dat het opriep. Desondanks verzamelde ze al haar moed. "Hij is niet klein."

"Ah, ze is weer brutaal. Dat dient bestraft te worden. Wat leer je toch langzaam. Misschien moet ik toch maar weer wat stroom gebruiken." Daarmee brak hij meteen het flintertje verzet en haastig probeerde ze het goed te maken. "Neem me niet kwalijk, Meester. Ik zal het nooit meer doen. Alsjeblieft, dat niet. Meester, laat me alsjeblieft bewijzen hoe lief ik kan zijn." Ze kon het niet zien maar zijn erectie was enorm. "Dat zul je in ieder geval wel. En dit gesmeek is walgelijk. Daarvoor verdien je ook straf." De blinddoek werd nat van haar tranen, zo bang was ze voor de eeuwige straffen die ze zou gaan krijgen. Waarom had ze haar mond ook niet gehouden? "Gelukkig voor jou wil ik niet dat de straffen ten koste gaan van het neuken." Diana rook haar kans. "Ik zal lief zijn, Meester, let maar op" doe alsjeblieft met me wat je wilt... alsjeblieft" " Hij grinnikte. "Dat zou ik toch wel doen. En wat is niet zo klein?" Diana slikte. "De penis van mijn man. Die is niet klein." Hij schoot in de lach. Een onbedaarlijke, hartelijke, diepe, warme lach. "Wel, hij zal vast en zeker een dekhengst zijn. Misschien moet ik het voor je gaan halen. Misschien moet ik zijn lul eraf snijden en het aan je geven. Dan zou je ermee kunnen doen wat je wilt." Diana viel helemaal stil, ze zei geen woord meer. Dat niet! Aan haar man moest hij niet komen. Want ze wist waar deze duivel toe in staat was en was ervan overtuigd dat het hem zou lukken.

Haar anus werd goed voorbereid. Nadat hij een olieachtige vloeistof om en in het gaatje had gebracht, werkte hij eerst een, en daarna twee vingers in haar. Vervolgens deed hij hetzelfde met zijn duimen. Stapje voor stapje masseerde hij het gaatje verder open. Voor Diana was dat een compleet nieuwe ervaring. Of ze het wilde of niet, maar ze voelde hoe haar lichaam zich meer en meer opende voor hem. Hij was er blijkbaar niet op uit om haar pijn te doen. Op zijn aangeven, deed ze haar uiterste best om haar anus open te houden. Echter, toen hij zijn penis ertegen aan drukte trok ze toch onwillekeurig haar kringspier samen. Een simpele waarschuwing was genoeg. Zo goed en kwaad als het ging probeerde ze te ontspannen en dat haalde de spanning weer van de spier af. Vervolgens moest ze drukken alsof ze af wilde gaan. Zijn eikel drukte tegen haar anus, drukte en drukte, en passeerde toen de spier. Hoewel de druk groot was, deed het bijna geen pijn. Vervolgens schoof hij zijn pik naar binnen en sloot haar kringspier zich om zijn penis vast. Hij was zo fors geschapen dat zijn paal tot het eind van haar rectum reikte. Desondanks duwde hij nog harder en toen deed het wel pijn. Door het krampachtige gevoel hapte ze naar adem en er ontsnapte haar een schrille en langgerekte "oh". De vele sensaties in haar onderlichaam verbijsterden haar.

Hij nam een paar tellen de tijd om haar aan het gevoel te laten wennen en trok zich toen bijna helemaal terug. Dat voelde alsof er een enorme drol haar darmen verliet. Vervolgens duwde hij zich weer naar binnen. Waardoor ze hetzelfde "oh" geluid maakte. Diep in haar kont zittend, gaf hij verdere instructies. "Goed zo. Als ik naar binnen ga, druk jij uit. Op die manier voel ik het meeste. Als ik erin zit, houdt dan je kont stijf dicht. Pas je aan mijn ritme aan." Diana voerde alles precies zo uit als hij had gezegd. Op die manier wilde ze hem bewijzen dat ze zich aan hem onderwierp. Daarvoor beloonde hij haar met complimenten. "Goed zo. Ga zo door." Door zijn diepe stoten, die steeds sneller gingen, bonkte zijn schaambeen tegen haar billen en kwam zijn eikel telkens tegen het eind van haar rectum. Dat veroorzaakte elke keer een pijnlijke schok in haar onderbuik, maar tegelijk gaf het ook een prettig gevoel. Ondertussen vingerde hij haar, in hetzelfde ritme als hij haar neukte. Blijkbaar mocht ze deze keer ook enig genot ervaren. Diana had zich volledig geconcentreerd op het gevoel dat zijn penis bij haar opriep. Plus waren zijn vingers daar. Hoewel ze bang was om in hogere sferen te raken, en dan weer in de kou achter te blijven, als eerder was gebeurd, wilde ze niet dat hij zou stoppen. Het was walgelijk en heerlijk tegelijk. Ze wilde hem vermoorden en ze wilde anticiperen. Maar dat durfde ze toch niet. Het was ook niet nodig. Want ineens maakte ze een hoog, hijgend, schril geluidje, en kwam ze klaar. Diana kreunde en begon te hyperventileren. Daardoor werd ze licht in het hoofd. Vrijwel tegelijkertijd spoot hij haar rectum vol. Na een orgasme was Diana altijd hypergevoelig. Omdat hij haar rug en billen bleef strelen, begon ze dan ook licht te trillen. Ze liet zich meedrijven in een zwoele roes, terwijl er nog steeds prikkels door haar lichaam stroomden. Ditmaal vergat Diana zichzelf erom te verachten.

Hij liet zijn penis lang zitten, tot hij helemaal verslapt was. Toen pas trok hij hem er uit en liep om haar heen. Hij zakte door zijn knieën en Diana wist meteen, ondanks dat ze hem niet kon zien, wat er van haar werd verwacht. Dat werd haar verteld door de geur, die haar in een klap terug in de werkelijkheid bracht. Zonder aarzelen zoog ze echter zijn penis haar mond in en deed ze haar uiterste best om hem zo schoon mogelijk te maken. Dat ze moest kokhalzen, liet ze niet merken. Daarna deed hij de oordoppen weer in en liet haar opnieuw achter in het donker en de stilte. Niet veel later braakte ze haar hart uit.

Toen hij dat later, veel later, zag was hij ziedend. Totdat hij besefte dat ze echt ziek was. Ze was kokend heet, had heftige buikkrampen en haar rug deed zeer. Hij waste haar met een warm washandje, tilde haar op en legde haar in de andere kamer op het bed. Hoewel hij het niet al te stevig deed, vergat hij niet om haar vast te binden. Een lange tijd van waken, slapen, dromen en ijlen brak aan. Op een van die momenten dat ze bij bewustzijn vast, merkte ze dat ze niet meer vastgebonden was en dat een infuus bij haar was ingebracht. Ook stond er een ventilator vlakbij die voor de nodige verkoeling zorgde. Op weer een ander moment moest ze dringend plassen. Nadat hij het infuus had losgekoppeld, droeg hij haar naar de wc en controleerde haar urine en vagina omdat het urineren zo brandde. Daarna legde hij haar in een heerlijk warm bad en waste haar zorgvuldig. Vervolgens droeg hij haar terug naar bed, terwijl Diana met haar hoofd op zijn borst lag. Hoewel ze geen trek had in de stukjes sinaasappel die gaf, vanzelfsprekend via zijn mond, moest ze die toch van hem eten. Daarna viel ze weer in een diepe slaap.

Dit ging zo een tijd door, hoewel Diana geen enkel besef van tijd had. Telkens als ze wakker werd, was hij er. Hij deed haar geen pijn en ze mocht simpele vragen stellen. Ongemerkt was het infuus verwijderd en voorzag hij haar weer van voorgekauwd eten en drinken. In dat feit had Diana zich berust. Telkens als hij zich vooroverboog, was ze zelfs verheugd als zijn lippen zich openden. Het stoorde haar alleen dat niets van dit alles haar nog stoorde. Tussen de "maaltijden" rustte ze. Wat kon ze anders, nu ze aan de beterende hand was had hij haar immers ook weer gekneveld en geblinddoekt. Vaak zag ze de gezichten van haar man en kinderen voor zich. Hoewel ze moeite had zich het gezicht van haar beide dochters te herinneren. Hoe zou het met Esmeralda, haar jongste, zijn, nu haar moeder en zus voorgoed verdwenen waren? Zou ze 's nachts wel kunnen slapen? Ze was altijd bang geweest voor monsters, en nu waren haar moeder en grote zus er een tegengekomen.

Omdat ze langzaam maar zeker weer op krachten kwam, kwam er weer iets van haar oude zelfverzekerdheid terug. Op enig moment had ze zelfs bedacht dat ze hem kon en zou weerstaan. Dus toen hij zich de volgende keer vooroverboog, met een mond vol voedsel, draaide ze haar hoofd weg. "Nee, ik wil het niet meer. Dit is niet juist. Je moet ons laten gaan." Zo, dat had ze gezegd! Wachtend op een respons probeerde ze haar angst te verbergen. Ze had een weigering verwacht, of straf met een zweep, maar hij zei of deed helemaal niets. Pas na een lange stilte sprak hij, als altijd fluisterend. "Ik ben zeer teleurgesteld in je. Je gebruikt mijn zorg tegen me. Het is weer tijd voor de nodige correcties. Op een andere manier. En wel meteen." Diana zei niets meer. Ook niet toen ze naar de al zo bekende cel werd gebracht, waar de touwen al klaar hingen. Die bond hij aan haar polsen en daarna trok hij ze zover op, dat haar armen wijd uiteen en gestrekt boven het hoofd werden gehouden. Maar in tegenstelling tot wat ze had verwacht, werd ze niet nog verder opgetakeld en bond hij haar enkels niet vast. Ze kon dus gewoon blijven staan. Verbeten duwde hij een bal in haar mond en bond de riemen in haar nek vast. Het hart klopte haar in de keel en tranen welden op. Wat zou er nu gaan gebeuren? Wat had ze gedaan? Ze had zich misrekend en nu zou ze ongetwijfeld de gevolgen daarvan ondervinden. Het ging vast pijn doen, veel pijn.

Hij had iemand bij zich toen hij terugkwam. Nee! Nee! Nee! Het was Isabelle, het was haar dochter die met hem meekwam! Het was Isabelle, levend! Levend en naakt, met rode striemen over haar buik. Hoelang was het nu geleden dat ze haar voor het laatst had gezien? Hoelang zat ze hier zelf al? Haar dochter was 14 toen ze verdween, dus ze zou 15 moeten zijn. Misschien zelfs al wel 16 jaar. Anderhalf jaar? Was het echt anderhalf jaar geleden dat ze haar voor het laatst had gezien? Of zat ze zelf hier nog niet zolang en was het korter?

Vreemd vielen haar de borsten van Isabelle het eerste op. Die waren duidelijk gegroeid. Niet dat ze nu zo fors geschapen was, het waren duidelijk nog steeds tienerborsten. Het volgende dat ze zag was dat er geen haartje op haar schaamstreek stond. Hoewel ze nooit het schaamhaar van haar dochter had gezien, realiseerde Diana zich dat ook Isabelle kaal geschoren was. Wat was ze lang, langer dan ze zich herinnerde. En ook zij had een bal in haar mond. Isabelle maakte een schril geluid en staarde net zo intens naar haar moeder, als haar moeder naar haar. Konden ze maar iets tegen elkaar zeggen! "Een tijdje terug zei ik dat ik je misschien wel door je dochter zou laten straffen. Wel, hier is ze dan." Hij gaf Isabelle een dunne, lange, gevlochten rijzweep. "Je hebt je moeder lang niet gezien. Ga dus maar wat dichter naar haar toe. Maar blijf ver genoeg van haar vandaan om dit te kunnen gebruiken!" Isabelle hield de zweep ver van zich vandaan. Haar blik ging van haar moeder naar hem, dan terug naar de zweep. Dat herhaalde zich drie keer en toen liep ze langzaam, o zo langzaam, in de richting van haar moeder. Eenmaal op de juiste afstand staande, keek ze haar moeder aan, met tranen in de ogen.

De zweep raakte haar vol op de buik. Diana gilde het uit, ondanks de bal in haar mond. Haar dochter had de zweep alweer opgeheven en raakte haar juist onder de verse blaar die was ontstaan. Wat deed het pijn! Diana gilde en kronkelde in de touwen. "Niet zo trekken als je haar raakt. Probeer door haar heen te slaan, zoals ik je heb geleerd." Gehoorzaam voerde Isabelle de instructies uit. De volgende twee slagen kwamen allebei op de tepels van haar moeder terecht, die daardoor akelig opzwollen.

Het ging een hele tijd zo door. Met mechanische precisie bleef Isabelle haar moeder raken, zonder veel pauzes ertussen. Dus kronkelde Diana onophoudelijk en gilde ze het aan een stuk uit. Bij de eerste slagen, bij die eerste brandende pijn, had ze nog gedacht dat hij het was die het haar liet doen. Dat dit niet haar dochter was en ze geen andere keus had. Maar na vijf slagen had ze enkel nog aandacht voor de pijn zelf en vroeg ze zich af hoe haar dochter haar dit kon aandoen. Hoe kon ze in staat zijn om haar moeder zo'n pijn te doen. Bij tien begon ze haar te zien als een folteraar en gilde ze uit zodra ze zag dat Isabelle haar arm alweer ophief. Op het laatst maakte het niet meer uit dat ze haar dochter was, ze was net zo genadeloos als hij. Diana was weerloos. Ze rukte aan de touwen, trachtte de slagen te ontwijken, zweette, gilde en huilde. Ondertussen had hij zich uitgekleed en zijn kleren netjes opgevouwen. Zijn erectie was monsterlijk groot.

Na 20 slagen mocht Isabelle er eindelijk mee stoppen. Striemen, blaren, open huid en bloed bedekten het lichaam van Diana, die met doorgezakte knieën in de touwen hing. Ze was echter nog wel bij bewustzijn. Ondertussen stond Isabelle erbij met een gezicht waarop weinig viel af te lezen. "Dat was prachtig werk. Ik heb je toch gezegd dat er niets beters is dan aan het andere eind van de zweep te staan." Vervolgens knipte hij met zijn vingers. Isabelle knielde meteen en begon hem te pijpen. Tussen de pijnscheuten door, kon Diana zien hoe ervaren haar dochter was. Ze nam zijn penis diep in haar mond en trok hem ondertussen af met beide handen. Dat wisselde ze af door hem te likken, van de onderkant zijn ballen tot het pisgaatje op zijn eikel. Dat deed ze in één lange, langzame haal met haar tong. Vervolgens zoog ze aan zijn eikel alsof het een lolly was. Toen hij haar hoofd met beide handen vastpakte, en haar stevig begon te neuken, kon ze dat hebben zonder te kokhalzen. Isabelle leek zelfs zijn penis door te slikken. Toen Diana aan het geluid kon horen dat hij klaarkwam, viel het haar op dat haar dochter niet hoefde te slikken. Hij zat blijkbaar zo diep in haar keel, dat zijn zaad direct in haar slokdarm belandde. Isabelle wachtte geduldig, met zijn pik in haar mond, tot zijn erectie verdwenen was. Ondertussen streelde hij haar haren en fluisterde hij zachte woorden.

Daarna sleepte hij Diana naar een plekje bij de muur en liet haar daar simpelweg op de grond zakken. Ze was zo bang en weerloos, dat hij niet eens haar polsen boeide. Haar plaats in de touwen werd ingenomen door Isabelle. Ondanks de angst in haar gezicht, liet ze zich gehoorzaam boeien en ophijsen. In tegenstelling tot eerder bij haar moeder, werden haar enkels wel vastgebonden en haar benen uiteen gespreid. "Zo, nu mag mama kijken naar wat ze veroorzaakt heeft met haar opstandigheid." Vervolgens begon hij Isabelle ongenadig hard te slaan, met dezelfde zweep. Alleen deed hij het langzamer dan zij had gedaan. Isabelle gilde net zo hard als haar moeder, alleen een octaaf hoger. Dat hij zei dat ze stil moest zijn om haar moeder het goede voorbeeld te geven, hielp niets. Isabelle bleef gillen.

Diana kon haar ogen er niet van los maken. Een deel in haar wilde dat haar dochter gestraft zou worden voor wat ze haar had aangedaan. Toen ze echter de striemen en blaren zag ontstaan, en de bloedsporen, voelde ze wroeging. God, alsjeblieft, laat ons sterven, bad ze. Ook haar dochter kreeg 20 zweepslagen, waarna het de beurt was aan Diana om hem te pijpen. Daarna werden haar polsen op de rug geboeid, bond hij haar enkels bijeen, kreeg ze oordoppen in en een blinddoek voor. Zonder dat ze meer te weten was gekomen van haar dochter liet hij haar liggen. Alles aan haar stond in brand. De pijn was te bijtend om te kunnen slapen.

Er volgde een nieuw regime, dat volgens haar enkele weken duurde. Hij had een metalen kraag om haar nek geklikt, met een ketting eraan. Het andere eind was verbonden met een ring aan de muur. Eenmaal per dag maakte hij haar los. Dan moest ze sporten in de fitnessruimte en mocht ze naar het toilet. Hij sprak geen woord meer en liet ook haar niets zeggen. Eten was er niet bij. Om haar in conditie te houden, had hij een sonde ingebracht waarlangs hij vloeibaar voedsel toediende. Behalve dat ze aan de ketting zat, was ze ook geboeid, geblinddoekt, afgesneden van elk geluid en had ze al die tijd een mondbal in. Een paar maal neukte hij haar anaal. Rechttoe, rechtaan, zonder enige tederheid en duidelijk met de bedoeling dat zij er geen genot aan zou beleven. Maar vaker mishandelde hij haar met een zweep. Harder en systematischer dan ooit tevoren. Ze kon niets doen om de pijn te ontwijken of te verminderen, dus zat ze uren te jammeren. Op een keer fluisterde hij dat ze maar beter stil kon zijn, anders zou hij haar er extra van langs geven. Dat probeerde ze dat wel, maar het lukte niet. Hij hield woord, ze kreeg er extra van langs.

Na die periode ging ze de touwen weer in. In plaats van de zweep gebruikte hij nu een bamboestok, een rietje. Dat was een andere pijn dan de pijn door de zweep. Het was erger, veel erger. Zijn voorkeur lag bij het bewerken van haar borsten. Elke keer dat hij haar daar raakte, golfde de pijn door haar hele lichaam. De zweep gaf een knallend, kletsend geluid op haar lichaam, het rietje klonk splijtend. Naast de pijn, werd ze ook doodsbang voor dat geluid, dat ze hartgrondig leerde te haten. Het ergst van alles was dat ze de slagen nooit kon zien aankomen, meestal wist ze pas dat hij er was als de eerste slag al was geland. Ze was inmiddels al vaak in katzwijm gevallen. Dan bracht hij haar weer bij haar positieven en begon opnieuw. Tot ze weer in katzwijm viel, en hij haar opnieuw bij haar positieven bracht. En weer verder ging. Op het laatst was ze zo tot moes geslagen, dat ze alleen nog maar kon kreunen en ze uiteindelijk definitief bewusteloos raakte.

Er volgde opnieuw een lange periode van waken en bewusteloosheid. Zonder dat ze het had gemerkt was ze weer op het bed gelegd, vastgebonden en afgesneden van zintuiglijke prikkels. Alleen had ze de mondbal niet meer in. Omdat hij haar niet meer losmaakte, kon ze niet anders dan in bed plassen. Verschonen deed hij haar echter niet. Geregeld diende hij, als ze bij bewustzijn was, stroomstoten toe. Dat deed hij ook een keer vlak nadat ze in bed had geplast. De stroom verbrande haar natte billen en ze had gegild als nooit tevoren. Toch kon ze nog harder gillen. Dat was toen hij met het apparaat haar kapotte borsten bewerkte. Gelukkig duurde die pijn niet heel lang, want na enkele tellen raakte ze weer in coma. Toen ze daarvan weer bijkwam, was hij er nog steeds. Of alweer, dat wist ze niet. In elk geval fluisterde hij dat ze geen kik mocht geven, en liet haar iets drinken via een rietje. Wat ze ook probeerde, ze kreeg het niet voor elkaar om zichzelf te verstikken.

Uiteindelijk hielden de mishandelingen op. Daarvoor in de plaats liet hij haar lang, heel lang liggen. Sporten was er niet meer bij, ze bleef continu afgesneden van tast, zicht en geluid. Ook kon ze haar armen en benen niet gebruiken. Hij had haar namelijk zo stijf vastgebonden dat ze geen vin kon verroeren. Ze kon zichzelf niet eens omdraaien. Dat deed hij namelijk, om de zoveel tijd. Verder kon ze dus alleen maar stil blijven liggen. Hoelang ze zo al lag, kon ze bij benadering niet inschatten. Het moesten minstens enkele weken zijn. De eenzaamheid was soms zo erg, dat ze ernaar verlangde om door hem misbruikt te worden.

Maar ook hieraan kwam een eind. Ineens werd ze los gemaakt, opgetild, en op een stoel gezet. Vervolgens werden haar gezicht en haren gewassen. Hij zei geen woord en zij durfde niets te zeggen. Nadat hij haar wat had opgeknapt moest ze hem pijpen. Dat deed ze zo goed als ze kon. Zo wilde ze hem laten weten dat ze hem ter wille was en nooit, nooit meer ongehoorzaam zou zijn. Maar hij liet haar toch weer alleen, voor een nieuwe, lange periode. Dat was erg ongemakkelijk, want ditmaal stond ze voorovergebogen met haar nek en haar polsen in het schandblok.

De volgende keer dat hij kwam bracht hij haar naar het toilet. Daaruit mocht ze eerst drinken en vervolgens mocht ze erin plassen. Vervolgens verwijderde hij de sonde en mocht ze eten uit de kom. Geroutineerd had ze haar gezicht in het bakje gestopt en alles tot de laatste kruimel opgegeten. Ze had het zelfs schoongelikt. Daarna waste hij haar gezicht en bond haar daarna weer vast op het, nog steeds naar urine stinkende, bed.

Alleen was ze, zo alleen en zo eenzaam. Haar leven bestond uit niets anders dan duisternis, stilte en de beelden en gedachten in haar hoofd. Eens te meer besefte Diana dat dit haar nieuwe leven was, dat ze nooit en te nimmer zou kunnen ontsnappen. Ze zou hier voor altijd blijven, als zijn slavin. Hij was voorgoed haar Meester, hun Meester. Ze was zo bang voor hem. Maar hij was ook de enige die haar gezelschap kon bieden, en vreugde. Als hij haar maar de kans wilde geven, dan zou ze laten zien hoe lief en gehoorzaam ze kon zijn. Nu hij leek te zijn opgehouden met haar te mishandelen, wilde ze dat hij vaker langs zou komen. Ze verlangde zelfs naar hem. Hij waste haar een paar keer, zonder haar los te maken. Daarvan raakte ze in vervoering en kreeg ze kippenvel.

Uiteindelijk capituleerde ze, definitief en volledig. Op een dag begon ze huilen en daar kon ze niet meer mee stoppen. In de lege ruimte smeekte ze om zijn aandacht. "Meester. Alsjeblieft. Ik heb je nodig. Alsjeblieft. Ik geef er niet meer om dat je me pijn doet. Kom alsjeblieft en gebruik me, Meester, doe wat je wilt. Ik wil niet meer alleen zijn." Ze was tegelijkertijd aan het huilen en het praten. "Alsjeblieft, Meester, mag ik nog één kans. Ik zal alles geven wat ik heb. Meester, alsjeblieft, ik heb je nodig!" Er kwam geen enkele reactie. Wat ze echter niet kon zien was dat hij bij de deur stond en zachtjes een fragment uit een gedicht prevelde. "En hoe eenzaam de eenzaamheid ook is, het zal nog eenzamer worden voordat het minder wordt."

Eindelijk, eindelijk was hij er weer eens. Verheugd, maar onzeker over wat haar te wachten stond, voelde Diana dat de blinddoek en oordoppen verwijderd werden. Hij praatte zelfs tegen haar. "Dit is je allerlaatste kans." Diana knikte heftig. Ze dacht aan niets anders meer, haar volledige aandacht was op hem gericht. Eindelijk sprak hij weer tegen haar! "Dat zullen we oefenen." Hij hield een lange injectienaald voor haar ogen. "Ik wil geen gegil als ik dit gebruik." Diana kon haar ogen niet van de naald afhouden. Maar ze knikte, ten teken dat ze het begrepen had. Hij greep een borst en zette de naald tegen de tepel. Vervolgens prikte hij rustig het vlees in, erdoor, en er doorheen. De pijn was bijtend. Diana hield haar tanden echter op elkaar geklemd en maakte geen enkel geluid. Net zo langzaam als hij hem er doorheen had gestoken, haalde hij hem er ook weer uit. Vervolgens stak hij haar in de arm. Wederom gaf ze geen kik. De naald ging door de huid en lichaamsvet van haar heup, dieper en dieper haar spier in. Diana zette zich schrap, maar kon niet voorkomen dat een klein piepje ontsnapte. Het deed zo"n pijn, die ook nog eens lang aanhield, dat ze naar adem snakte en het piepje uitgroeide tot zacht gekerm. Al haar spieren waren gespannen en ze maakte kleine, onwillekeurige bewegingen met haar lichaam. "Dit is vervelend!" Zijn stem was kalm en helder, zijn woorden afgemeten. "Nu moet ik het weer over doen."

De naald gleed soepel haar linker schaamlip in. In plaats van hem er doorheen te prikken richtte hij hem in het vlees, in de richting van haar schaambeen. Diana begon over haar hele lijf te zweten. Bijtend op haar lippen probeerde ze geen kik te geven. Tevergeefs, ze kreunde toch. "Elke keer als je een geluid maakt ben je ongehoorzaam. Omdat je zo halsstarrig bent, moet ik er een schepje bovenop doen. Je hebt het zelf in de hand. Al moet ik hiermee de hele nacht doorgaan, je zult de discipline leren opbrengen om stil te blijven. Dat wil je toch niet? Als het in een uurtje voorbij kan zijn?" Vervolgens prikte hij de naald in het vlees van haar linkerborst. Diana hapte naar lucht, snel, met open mond, zoals ze geleerd had tijdens de zwangerschapsgymnastiek. Langzaam bewoog hij de naald dieper, tot ze er zeker van was dat hij een rib zou raken. Haar lichaam schokte en ze trok een grimas. Maar ze hield zich muisstil. "Dat is al beter. Nu nog stil blijven zitten."

Diana hijgde van inspanning en pijn, haar lichaam badend in het zweet. Op de plaatsen waar ze gestoken was liepen straaltjes bloed. Ze staarde ernaar, in stilte huilend en denkend dat ze zich nooit zou kunnen beheersen. Dus zou hij nooit stoppen met haar pijn te doen. "We gaan weer verder." Hij zette de punt op de binnenkant van een dij en drukte hem uiterst langzaam de spier in. Diana balde haar vuisten, klemde haar lippen op elkaar en drukte haar hoofd naar achteren zo hard als ze kon. Maar er kwam geen geluid van haar lippen en ze bleef doodstil liggen. Hij streelde haar wangen. "Veel beter!"

"Steek je tong uit." Ondanks de angst, stak ze haar tong zover mogelijk uit. Voor dit karwei pakte hij een schone naald. Het deed meer pijn dan op andere plaatsen. Maar Diana had plotseling geleerd dat ze in staat was om zich te laten afdrijven. Alsof ze zichzelf in een roes kon brengen. Toen de naald eenmaal door haar tong stak, liet hij hem daar een hele tijd zitten. Diana ontspande haar tong, waardoor de naald tegen haar lippen drukte. "Ik denk dat we even geen bondage meer nodig hebben. Beweeg niet terwijl ik het verwijder. We zijn nog niet klaar, bij lange na niet, maar ik vermoed dat ik erop kan vertrouwen dat je stil blijft liggen." Diana knikte, ten teken dat ze het begreep. Maar was dat wel zo?

Er volgden 7 diepe prikken zonder dat ze een krimp gaf. Zelfs bij de laatste prik, in haar schaambeen, gaf ze geen kik en bleef ze doodstil liggen. Hoewel al haar spieren verkrampten. Dat was voldoende bewijs voor hem. "Ik geloof dat je een uitstekende slavin zult zijn." Hij boog voorover en kuste haar. Vanzelfsprekend had Diana geen keus en moest ze anticiperen. Maar haar respons ging verder dan dat, het leek alsof ze een God aan het kussen was.

Hij had haar naar de badkamer geholpen. Daar had hij haar met iets ge"njecteerd waardoor alle pijn zich had opgelost en ze licht werd in het hoofd. Hij had een bad gemaakt en haar alleen gelaten met de woorden dat ze zich mooi moest maken voor hem. Loom lag ze lang in het hete water en ze waste zich wel drie keer. Ze poetste en floste haar tanden en scheerde haar benen, oksels en schaamstreek. Zo goed en zo kwaad als het ging scheerde ze zich zelfs rond haar anus. De haren rond haar tepels verwijderde ze met een pincet, dat ze op het plankje boven de wastafels vond. Vervolgens ging ze nog eens in het bad liggen, denkend aan haar dochter. En ze dacht aan haar man, die hen beiden had verloren. Maar wat was het fijn om haar armen te kunnen bewegen, en wat was het water heerlijk.

Ze had haar haren geborsteld. Hoewel het geknipt diende te worden, golfde het mooi en glanzend. Ook had ze make-up gevonden. Een rode lippenstift en een eyeliner, en zelfs wat rouge. Dat had ze op haar wangen aangebracht en, zich een artikel uit een tijdschrift herinnerend, ook op haar tepels. Nog steeds licht in het hoofd, ze was zelfs enigszins high, vond Diana dat ze er mooi uitzag en ze hoopte dat hij dat ook zou vinden.

Ze was oprecht verheugd toen hij terugkwam. Hij keek haar vorsend aan, tevreden knikkend, en streelde haar gezicht met de rug van zijn handen. Waarschijnlijk was dit het meest tedere gebaar dat hij te bieden had, maar haar knieën knikten ervan. Ze kusten elkaar lang terwijl hij haar borsten streelde. Toen ze vervolgens moest knielen, wist ze wat er van haar werd verwacht. Zonder dat hij haar hoefde te instrueren, duwde ze haar billen omhoog. Hij was teder. Dat was nieuw en daarom werkte ze extra hard. Zodat hij maximaal zou genieten. Die zachtheid, en de maximale concentratie op hem, maakte dat zij ook heet werd. Zo heet, dat ze verlangde naar genot. Tot haar teleurstelling dacht hij daar anders over.

Gelukkig mocht ze hem schoonmaken met een washandje, in plaats van met haar mond. Daarna bracht hij haar terug naar bed. Dat had hij in de tussentijd schoongemaakt en voorzien van een fris laken. Ze werd gefixeerd en kreeg oordoppen in, maar ze werd niet geblinddoekt. Vervolgens bond hij een apparaat tussen haar benen. Het bedekte haar kruis van schaambeen tot anus, maar drukte nergens op haar erogene plekjes. Vanuit een fles met een vloeistof, dat aan een infuuspaal hing, liep een slangetje dat met het apparaat verbonden was. Er begon vloeistof uit de fles te druppelen, het slangetje in. In een zekere regelmaat en met een interval van zo'n vijf tellen. Zonder uit te leggen waarvoor het ding diende zei hij dat ze moest gaan rusten. Hij deed het licht uit en verliet de kamer.

De vloeistof bereikte het apparaat en druppelde precies op haar klit. Aanvankelijk vertrouwde Diana het niets. Ze had zich voorbereid op een plotselinge elektrische schok, maar dat gebeurde niet. Een aangenaam warme druppel, vijf seconden wachten, dan weer een druppel. Dat was het, verder gebeurde er niets. Onopvallend, bijna stiekem, begonnen de druppels haar te stimuleren. Na verloop van tijd trachtte Diana de druppels met haar heupen op te vangen. In een bepaalde positie landden ze precies goed. Tot ze ineens niet meer kwamen. Ze wachtte een tijdlang af maar gaf het vervolgens met een zucht van teleurstelling op. Wat een geluk dat hij niet in de buurt was, schrok ze, en hield gauw haar mond dicht. Net zo plotseling als het was opgehouden, begonnen de druppels weer te vallen.

Van slapen kwam niet veel. De warme druppels op haar klit, die kriebelend naar beneden sijpelden, precies over haar anus, veroorzaakten korte, vluchtige visioenen. Daarin werd ze door hem gebruikt en geil gemaakt. De visoenen veranderden in verlangen. Plotseling, ze schrok er hevig van, werden er lichtbeelden op het plafond geprojecteerd. Het waren foto's en filmpjes van vrouwen die gemarteld en verkracht werden. Vrouwen die, dat kon ze zien, smeekten, kreunden, kermden, gilden, pijpten, anaal werden geneukt, stront likten en pis dronken. Ondertussen viel er om de vijf seconden een druppel op haar klit. Er verschenen zelfs beelden van haar, in de touwen, in het schandblok en in bed. Diana zag zichzelf huilen en smeken, net als al die andere vrouwen, en voelde de druppels. Toen verschenen er beelden van haar dochter en zag ze wat ze al vermoed had. Maar het was een vreselijke ervaring om dat bevestigd te zien. Alles wat haar overkomen was, had Isabelle ook doorgemaakt. Haar dochter werd op alle mogelijke manieren geslagen, gepijnigd en gemarteld en op wrede, zelfs beestachtige wijze verkracht. En weer viel er een druppel op haar klit.

Nadat de beelden stopten lukte het eindelijk om in een onrustige slaap te vallen. Maar van uitrusten was geen sprake. Daarvoor waren haar dromen te levendig. Toen het apparaat uit haar kruis werd verwijderd, hoopte ze dat hij haar daar aanraken. Het zou al voldoende zijn als hij haar een keer tussen de benen wilde strelen. De plekken waarop hij met de naald had ingestoken deden weer pijn, maar dat was niet haar eerste zorg. Dat was namelijk iets heel anders. Alsjeblieft, speel met mijn kut. Hij observeerde haar even. "Ik weet wat je wilt. Maar je dient alleen bevrediging te vinden door mij een plezier te doen." Hij zag de teleurgestelde uitdrukking in haar gezicht en schoot in de lach. "Het is nog maar heel kort geleden dat je erg ongehoorzaam was. Overigens heb je daarvoor nog steeds een lijst met straf open staan. Maar eerst ga ik je op de proef stellen. Kom maar overeind, de dag is begonnen."

Diana knielde aan zijn voeten. Ongeboeid at ze uit zijn mond, zonder iets te verspillen. Haar knieën waren gespreid, waardoor ze zichzelf op geen enkele wijze kon stimuleren. Wat was ze heet en geil. Na de maaltijd gaf hij haar een multivitaminen drank en de eerste tablet van een antibioticakuur. Vervolgens mocht ze weer een bad nemen. Tenslotte kreeg ze handboeien om, als gewoonlijk achter haar rug, en werd ze naar de ruimte gebracht die ze voor zichzelf de martelkamer was gaan noemen. Daar stond haar dochter al te wachten, met haar enkels en polsen bijeengebonden en overeind gehouden door een touw aan het plafond. "Kijk toch eens, is ze niet verrukkelijk? Ik laat jullie even aan elkaar wennen."

Hoewel de situatie compleet anders was dan de vorige keer, verlamde het Diana om zo plotseling oog in oog te staan met haar dochter. Maar ze herpakte zich snel en toen kwamen de tranen. Langzaam liep ze naar het meisje dat ze ooit gebaard had. Hun ogen lieten elkaar niet los. Oh, kon ze maar iets tegen haar meisje zeggen. Diana zag dat haar dochter het net zo moeilijk had, ook haar liepen de tranen over de wangen. Maar ze waren zo goed getraind dat ze geen woord tegen elkaar zeiden. "Ik wil dat jullie met elkaar vrijen."

Diana bevroor, haar hart stond even stil. Hoewel ze van zijn opdracht walgde, voelde ze ook iets van bewondering voor de oneindige variaties waarmee hij haar telkens wist te pijnigen. Hij was een demon, een satan, dè Satan, en zijn plan was wonderbaarlijk duivelachtig. Maar ze had gecapituleerd en zich helemaal aan hem overgegeven. Hij was haar Meester, hij kon naar believen over haar beschikken. Ze had maar twee opties, het was kiezen tussen zwart of wit, tussen weigeren of instemmen, tussen ja of nee, tussen sterven of leven. Vanzelfsprekend koos Diana voor het leven.

Dus haalde ze diep adem en gaf haar dochter een kus op de lippen. Tegelijkertijd deed Isabelle dat bij moeder. Hoewel het maar een lichte kus was, voelden ze het allebei diep in hun buik. Geen van beiden wisten ze hoe ze de oude moederdochter kussen uit hun systeem konden verwijderen. Maar hij gunde ze voldoende de tijd om aan de situatie te wennen. Zelfs goed getrainde, volgzame slavinnen hadden dat zo nu en nodig. Moeder en dochter huilden allebei stilletjes, maar keurig zonder geluid te maken. Een keus hadden ze niet, ze konden er niets tegen doen. Dus openden ze bij de tweede kus hun lippen. Diana proefde direct de smaak van vers sperma. Wanneer had hij dat voor elkaar gekregen? De mond van haar dochter was veel kleiner dan die van hem en daardoor subtieler. Minder venijnig ook, met zachtere lippen. En de stoppels ontbraken. Diana ging dichter bij haar dochter staan, waardoor hun borsten elkaar raakten. Arnold had wel eens gezegd dat hij het eerste contact van haar borsten op zijn huid, een sensationele ervaring vond. Hij had gelijk, Diana ervoer het nu ook. De kus werd inniger en beide vrouwen duwden hun heupen tegen elkaar.

Hij liet ze lang met elkaar vrijen, hen ondertussen coachend. "Zuig aan haar tepels, dat vindt ze lekker." Diana boog zich voorover nam de tepels een voor een in haar mond. Isabelle reageerde met een hunkerend hijgen. Diana besefte dat hij met haar dochter hetzelfde had gedaan als met haar. Haar dochter verlangde net zo naar aandacht en ontspanning, naar seks, als zijzelf. De gedachte dat het verfoeilijk was om te vrijen met je eigen kind, bleef echter knagen. Tegelijkertijd vroeg Diana zich af hoe het toch mogelijk was dat ze dat juist aan het doen was. En dat het zo gemakkelijk ging. "Lik haar kut!"

Diana knielde. Dit was zij niet, dit was hij. Zij was slechts een instrument, een verlengstuk van zijn goddeloze wensen. Wat was het vreemd om seks te hebben zonder gekreun en gekerm. Maar even zo vreemd was het om seks met een vrouw te hebben. Wat is dat nu, dacht Diana, dit is niet zomaar een vrouw, het is nota bene mijn dochter. Die ik probeer te likken zoals ik het bij mij gedaan zou willen hebben. Terwijl ze de klit van haar dochter zocht, met het puntje van haar tong, besefte Diana dat ze het eigenlijk niet bijster moeilijk vond. In andere omstandigheden, met een andere partner, zou ze het misschien zelfs opwindend gevonden hebben. Opwindend in de zin van voor herhaling vatbaar. "Vanaf nu is het een wedstrijd. Het is mamma's taak om haar kleine meisje te laten klaarkomen. De taak van het meisje is om juist NIET klaar te komen. Degene die verliest wordt streng gestraft, de winnaar krijgt een cadeautje."

Isabelle had haar ogen ineens wijd open. Had ze aanvankelijk getracht om haar lichaam dichter bij haar moeder te krijgen, nu probeerde ze juist zo ver mogelijk weg te bewegen. Diana ondertussen, wilde geen pijn meer hebben. Of Isabelle het wilde of niet, dit wilde ze per s" winnen. Door haar stevig bij de billen te pakken voorkwam ze haar dochter uit haar bereik zou raken. Vervolgens drong ze met haar tong verder het spleetje in en likte ze stevig over haar klit. Isabelle sidderde. Toen Diana een schaamlip haar mond in zoog, gaf Isabelle haar verzet op en begon ze ritmisch met haar onderlichaam te bewegen. De hunkering had het gewonnen van de angst. Ondanks de bondage, kreeg ze het zelfs voor elkaar om haar moeder een betere toegang tot haar klit te geven. Diana zoog zowat de hele vulva in haar mond. Zij likte en zoog, haar dochter hijgde en kreunde. Dat deed ze ineens luidkeels, tot ontsteltenis van Diana, omdat ze klaarkwam. Dat had hij natuurlijk gehoord! "Zo, kleine. Je wilde blijkbaar een orgasme en je had er een. Waar is je discipline gebleven? Aangezien mamma heeft gewonnen, mag zij helpen het weer te vinden." Hij gaf Diana een bamboestok; het was het rietje waarvoor ze zo verschrikkelijk bang was. "Sla overal, behalve in haar gezicht. Raak haar één keer per minuut, ik zeg wel wanneer. Ik zou erg tevreden zijn als je haar aan het gillen krijgt." Diana zwiepte het rietje een keer door de lucht. Veel kracht in haar arm had ze nog niet, desondanks maakte het rietje een akelig suizend geluid. Isabelle staarde haar angstig aan, "nee" schuddend met kleine bewegingen van haar hoofd.

Diana sloeg zo hard als ze kon en raakte Isabelle juist boven de navel. Er ontstond direct, terwijl de klets nog nagalmde, een vurig rode striem. Die even later veranderde in een lange, smalle blaar. Panisch probeerde haar dochter naar achteren te bewegen, weg van haar moeder. "Dat was een prima begin." Hij stond achter haar, haar borsten en kut strelend. Terwijl hij haar instrueerde hoe ze met maximaal effect moest slaan, masseerde hij haar klit. Misschien kwam het daardoor dat ze enkele slagen nodig om de techniek onder de knie te krijgen. De tweede slag, op haar dijen, veroorzaakte nauwelijks een striem. Diana herkende de wijze waarop Isabelle adem haalde. Om zich onder controle te houden en geen kik te laten, deed ze dat zelf ook zo. De derde slag was beter. Ze raakte beide borsten, die stuiterden als een gelatinepudding. Op elke tepel ontstond een blaar waaruit bloed sijpelde. Isabelle had haar ogen stijf dichtgeknepen en perste haar lippen op elkaar. Ze kronkelde nog steeds, heviger dan daarstraks. Heel even dacht Diana dat ze zelfs een geluidje had gemaakt. Hij was achteruitgestapt om haar voldoende ruimte voor de slag te geven, maar nu stapte hij terug. "Je bent een natuurtalent. Hiervoor krijg je een beloning." Ze probeerde stil te blijven staan terwijl hij met haar schaamlippen speelde. Ze wilde medelijden voelen, maar al haar aandacht ging naar de prikkels in haar kruis.

Bij de zevende slag van het rietje kermde Isabelle voor het eerst duidelijk hoorbaar. Bij de achtste gaf ze het op en begon ze te krijsen. Op schrille toon riep ze "nee", en "stop alsjeblieft". Haar tranen, plus het zweet uit haar gezicht, vermengden zich met het snot dat haar neus uit droop. Het dribbelde in straaltjes over haar kin. Bij Diana werd ondertussen mentholvaseline in haar kut gesmeerd. Zijn vingers gleden daarna van haar klit, tussen haar schaamlippen door, naar haar anus. Een vinger, glibberig van de vaseline en haar sappen, gleed gemakkelijk haar achterste in. "Ze is alle discipline vergeten. We beginnen van voor af aan." Het was allemaal niet genoeg om haar klaar te laten komen, maar wel voldoende om haar op het kookpunt te houden. Diana was bereid om haar dochter te laten springen en aan het schreeuwen krijgen, als hij maar zou doorgaan.

Na 16 slagen met het rietje mocht ze ermee ophouden. Toen had hij allang geen interesse meer in Isabelle, die slap in de touwen hing en nauwelijks nog aanspreekbaar was. Haar hele lichaam zat onder de striemen, blaren en bloed. "We zullen haar wat rust geven, de rest kan later wel." Zou hij haar nu helpen? Dat was alles wat ze nog wilde, het enige waaraan ze nog kon denken. Haar hele onderlichaam was heet van de menthol. Doe het alsjeblieft, Meester, laat me komen. Als hij dat al van plan was, dan was het in elk geval niet nu. Want ze moest in bad, omdat hij haar te nat vond van het zweet. Natuurlijk was dat niet alles, hij vond het ook nodig om haar een klysma te geven.

Hoelang stond ze daar nu al? In het bad staande had ze, met haar handen geboeid op de rug en haar darmen vol water, al een hele tijd haar billen dichtgeknepen. Ze deed er werkelijk alles aan om het water binnen te houden. Maar zelfs de krampen, en de angst dat ze het niet op zou kunnen houden, waren minder prominent aanwezig dan haar behoefte aan seks. Wat was ze heet! Dat verdomde apparaat ook tussen haar benen! Diana hield het vol, ze kon het een half uur ophouden. Dat stemde hem erg tevreden en als beloning mocht ze naar het toilet. Maar eigenlijk had ze liever iets anders gewild. Helaas gebeurde dat niet. Na afloop bond hij haar gewoon weer vast op het bed, bracht de oordoppen in, sloot het 'waterapparaat' aan en liet haar in het donker achter.

Er brak alweer een tijd aan waarin er niet veel gebeurde. Meestal lag ze op het bed, vastgebonden en afgesneden van enig geluid. Soms geblinddoekt, soms niet. De ene keer met het druppelapparaat tussen haar benen, de andere keer niet. Regelmatig liet hij haar sporten en hij bracht haar om de paar uur naar het toilet. Hij was niet bruut of gewelddadig, maar ook niet bijzonder aardig. Haar dochter kreeg ze niet meer te zien. Het was een periode waarin Diana veel aan haar dacht. Meestal voelde ze medelijden over wat haar overkomen was. Maar soms dacht ze aan haar op een heel andere manier. Dan waren haar gedachten seksueel van aard. Hoe verdorven het ook was, Diana wist dat ze het heimelijk niet erg had gevonden om met haar dochter te vrijen. Stiekem had het haar zelfs opgewonden. Zelfs de vreselijke afranseling die ze gegeven had, deed haar op die momenten niet zoveel. Per slot van rekening had zij ook het nodige te verduren gehad, en leefde ze nog steeds. Op onregelmatige tijden verschenen er weer lichtbeelden op het plafond. Daar keek ze altijd heel ingespannen naar. Immers, ze kon ze toch niet ontlopen. Het was echter wel even slikken toen ze de beelden zag van haar vrijpartij met Isabelle, en hoe ze haar dochter daarna tot moes sloeg. Hoe zou Isabelle nu over haar denken? Zou ze haar verloren hebben? Gelukkig was er altijd de mogelijkheid, zolang ze hier waren, bij elkaar in de buurt, om het weer goed te maken. En hier zouden ze nu eenmaal voor altijd zijn.

Hij was ermee gestopt om haar eten te geven via zijn mond, ze at nu alleen nog maar uit een kom. Daarom begon Diana te vermoeden dat hij zijn interesse in haar verloren had, dat ze hem verveelde. Het leek of hij er genoeg van had om haar te vernederen en pijn te doen, en ook geen zin meer had om haar op te winden. Hoe gehoorzaam en volgzaam ze ook was, en daar deed ze heel erg haar best voor, er veranderde niets. Was hij wellicht het meisje aan het gebruiken? Het drong niet eens tot haar door dat ze regelmatig over haar dochter dacht als 'het meisje'.

Toen hij haar regelmatig de cel, slaapkamer en fitnessruimte liet schoonmaken, was ze daar blij om. Om meerdere redenen. Op de eerste plaats had ze dan wat om handen, maar ook kon ze daardoor haar armen en handen eens op een andere manier gebruiken. Hoewel ze erg hard werkte, had hij altijd wel iets aan te merken. Dan zag hij iets wat hem niet beviel en bestrafte hij haar met de zweep, soms met een naald, en ook een paar keer met tepelklemmen. Maar hij deed het niet al te bruut. In elk geval kon ze het meestal zo goed verdragen, dat ze geen kik hoefde te geven. Ondertussen onderging ze haar straf meestal zonder dat ze vastgebonden was. Diana knielde dan voor hem, of ze lag heel stil, zodat hij zijn gang kon gaan. Ze was in alle opzichten een heel goede slavin geworden, perfect getraind en bereid om alles voor haar Meester te doen. Alles!
"Je hebt hard gewerkt aan je zelfcontrole en discipline. Je wint het van al mijn andere slavinnen. Daarvoor ga ik je belonen." Hij grinnikte weer die warme, gulle, hartelijke lach die ze al eens eerder had gezien. "Niet te veel natuurlijk. Ik wil je niet overprikkelen." Nadat hij haar een klysma gaf, die ze nu zonder veel problemen een half uur kon inhouden, en ze zich op het toilet geledigd had, liet hij haar voorover op de wastafel leunen. Gewoonlijk deed hij dat om haar billen schoon te maken als ze af was gegaan. Ook deze keer deed hij dat, maar nu oliede hij gelijk haar anus. Vervolgens gleed met twee vingers naar binnen en masseerde als het ware het fluweelzachte binnenwerk van haar rectum. Diana leunde stevig met haar ellebogen op de tafel, precies tussen beide wasbakken in. In die positie ervoer ze inderdaad enige hoopvolle prikkels. Als hij haar maar niet weer zou frustreren!

Om hem een betere toegang te verlenen spreidde Diana stiekem haar benen, terwijl hij zich uitkleedde. Het leek wel eeuwen geleden dat ze zijn penis voor het laatst in zich had gehad. Het had er de schijn van dat het nu weer eens zou gebeuren, en dat maakte haar nerveus. Hij besteedde zowaar enige aandacht aan haar kut. Diana kreunde er bijna van, ze kon het maar net op tijd voorkomen. Ze was zo nat geworden, dat hij haar makkelijk kon penetreren. Toen hij dat deed, kon ze weer maar ternauwernood een geluid voorkomen. Hij was ook zo fors geschapen! Ze werd een tijdje geneukt, waardoor een orgasme dichter en dichter kwam. Maar ze bleef zichzelf onder controle houden. Ze maakte geen enkele beweging en gaf geen kik. Als hij nu maar niet zou stoppen, bad ze.

Het gevoel van genot kon ze echter niet reguleren. Haar ademhaling ging dan ook snel en onregelmatig. Zonder te bewegen kneep ze de spieren van haar vagina samen. Ineens trok hij zich echter uit haar terug. Teleurgesteld riep hij dat ze nog steeds niet voldoende geleerd had. Vervolgens begon hij haar op de billen te slaan. Angstig bleef Diana doodstil staan. Tot haar opluchting was het echter slechts spel geweest, hij had haar geplaagd. "Je probeert echt om je aan de regels te houden, is het niet? Ik denk dat ik hogere eisen zal moeten stellen." Vervolgens zette hij zijn penis tegen haar anus en baande zich een weg naar binnen. Diana reageerde direct als ze geleerd had. Ze gaf tegendruk, alsof ze hem eruit wilde werken, en ontspande vervolgens. Waardoor hij zich helemaal, in een krachtige beweging, in haar rectum kon penetreren. Zijn penis was zo lang, en zo dik, dat ze het gevoel had dat haar darmen helemaal opgevuld werden. Hij neukte met zoveel kracht, dat ze met haar kruis precies tegen de rand van de tafel werd gebeukt. Een orgasme was dichterbij dan ooit. Laat hem alsjeblieft nog niet klaarkomen, niet nu. Ademen ging ineens heel moeilijk. Doordat ze onophoudelijk haar kringspier spande en ontspande, gaf dat niet alleen een effect bij hem, maar ook bij haar. Nog heel even. Ze was er bijna. Ze was er! Diana was in staat om het orgasme af te voeren in uiterst stil gekreun, terwijl hij zich in haar rectum ledigde.

Omdat hij zo zwaar met zijn gewicht op haar leunde, werd ze met haar bovenlichaam plat op het tafelblad gedrukt. Daardoor voelde ze het contrast tussen het harde, koude blad, en zijn warme, zachte lichaam. Diana wilde op dat moment dat ze hem kon kussen. Maar hij stapte van haar vandaan en wees naar een punt op de vloer, vlak voor hem. Diana bereidde zich voor op de moeilijkste taak in haar nieuwe bestaan; het schoonmaken van zijn penis na anale seks. Tot haar verbazing, en opluchting, was er op zijn halfstijve penis geen spoortje ontlasting te zien. Dat kwam natuurlijk door het klysma dat hij haar vooraf gegeven had. Er was wel een vervelende geur, en een scherpe smaak, maar ze kon hem schoonpijpen zonder dat ze ook maar een keer hoefde te kokhalzen. Stiekem deed ze er zelfs langer over dan nodig was, in de hoop dat ze hem opnieuw kon opwinden. Daarna was het tijd voor weer een lange periode van isolatie.

Hij verwijderde haar boeien, bracht een blinddoek voor en nam haar mee. Diana wist meteen dat er iets nieuws op haar afkwam, dat voelde ze gewoon. Met een bonzend hart liet ze zich de kamer uit begeleiden. Ze begreep dat ze door verschillende deuren liepen, ze gingen een trap op, en weer door een paar deuren. Waar bracht hij haar naartoe? Zou er wat aan de hand zijn? Had ze iets verkeerds gedaan? Zou hij genoeg van haar hebben? Wat was hij van plan? Plot voelde ze hoogpolige vloerbedekking onder haar voeten. Al die tijd dat ze hier was had ze doorgebracht op een harde vloer, op blote voeten, dus dit was een heerlijke sensatie. In de kamer hing een serene atmosfeer. Daarvoor had ze geen ogen nodig, dat voelde ze. Hij oefende een lichte druk uit op haar schouders, waaruit ze begreep dat ze moest knielen. Wat heerlijk was op een zachte, verende ondergrond. Blijkbaar had hij haar even alleen gelaten. Want even later nam ze waar dat er nog iemand anders werd binnengebracht. Dat kon ze horen aan het geschuifel. Waaruit ze afleidde dat ook die persoon geblinddoekt was. Zou het haar dochter zijn?

Toen hij de blinddoek verwijderde, zag ze dat ze in een grote, en vooral stijlvolle slaapkamer was beland. Ze zat geknield voor een bed van een formaat dat ze nog nooit had gezien, zo groot. Een andere wand werd geheel in beslag genomen door zwarte velours gordijnen. Aan de andere kant van het bed zat inderdaad haar dochter. Achter haar stond hij, met een riem in zijn hand. "Ik ben jarig en dus is het een speciale dag. Beschouw het maar als een voorrecht dat ik jullie toelaat in mijn slaapkamer."

Het cadeau dat hij zich had bedacht, was dat zijn slavinnen hem twee keer zouden laten klaarkomen. Met elkaar samenwerkend, dus in de vorm van een trio. Daarom dirigeerde hij ze naast elkaar en liet ze hem om de beurt pijpen. Zowel Diana als Isabelle deden erg hun best, ze concentreerden zich helemaal op zijn genot. Nadat hij ze een tijdlang, wang tegen wang, hun gang had laten gaan, stuurde hij ze het bed op. Hij oliede hun anus en gleed met twee vingers hun rectum in, bij allebei tegelijk.

Vervolgens neukte hij eerst Diana, in haar kut. Vanzelfsprekend anticipeerde Diana geweldig. Dat deed ze door doodstil op haar handen en knieën te blijven staan, en ondertussen de spieren in haar vagina samen te trekken. De enige bewegingen die ze maakte werden door hem veroorzaakt. Want hij beukte haar telkens met kracht een stuk naar voren. Daarna was de dochter aan de beurt, die net zo haar best deed als de moeder. Veel tijd wilde hij zo echter niet besteden. Na een paar keer van kut te hebben gewisseld, verlegde hij zijn aandacht dan ook terug naar hun kont. Opnieuw was Diana het eerste aan de beurt. Hij had zijn penis nog niet tegen haar anus gelegd, of ze begon haar best al te doen. Terwijl hij haar neukte mepte hij op haar billen, stiekem genietend van de gesmoorde, schrille kreten die ze daardoor slaakte. Het was verbazingwekkend hoe snel ze altijd vergaten om zich onder controle te houden. Misschien moest hij haar daar nog wat meer in te trainen. Ze neukte echter wel fantastisch mee. Als hij niet oppaste zou hij daardoor voor de eerste keer komen. Dat zou te snel zijn.

Vervolgens drukte hij zich door de kringspier van de jongste. Hoewel ze erg strak was, deed ook zij haar best en anticipeerde ze heerlijk. Wat was het toch heerlijk om zo'n strakke anus te passeren en er tot zijn ballen in te glijden. Toen het weer tijd was voor wat anders, en hij zich uit haar terugtrok, zaten er spoortjes ontlasting en bloed aan zijn penis. De stront en het bloed weerhielden hem er niet van om hem direct weer in de kut van het meisje te stoppen. Daarna neukte hij ook Diana eerst anaal, en vervolgens meteen in haar kut. Hij neukte hun anaal en vaginaal in alle varianten. Van anus naar anus, van kut naar kut, van anus naar kut, en van kut naar anus. Als laatste neukte hij Isabelle. Dat deed hij zo ruig, dat zelfs Diana ervan op en neer veerde. Harder en harder ging het, tot hij heerlijk klaarkwam en de darmen van het meisje volspoot. Dat was de eerste keer.

Vervolgens trok hij Diana overeind, die meteen wist wat haar te doen stond. Zonder aarzeling pijpte ze hem helemaal schoon. Hij had nog nooit een slavin gehad die zo haar best deed. Het zou zonde zijn om haar weg te doen, maar ze werd te voorspelbaar. Hoewel de stront van hen beiden was, was het meeste toch wel van haar dochter. Af en toe kokhalsde ze wel, maar desondanks slikte ze alles in. Nadien hield ze hem in haar mond, zoals ze geleerd had. Ze zag er ziek en mistroostig uit. Om op te laden besloot hij om een pauze in te lasten. "Jullie willen vast ook weer met elkaar vrijen. Per slot van rekening hebben jullie elkaar lang niet gezien. Laat dus maar eens een goeie show zien."

De eerste gedachte van Diana was dat ze dit niet zou kunnen opbrengen. Niet met haar mond zo smerig. Ze was er niet zeker van dat ze haar braakneigingen kon blijven onderdrukken en wilde er niet aan denken wat hij met haar, of hun, zou doen als ze zou overgeven. Ook Isabelle aarzelde. Hoewel ze wel dichter naar Diana was gekropen, maakte ze geen aanstalten om haar te kussen. Pas toen hij uiterst zachtjes, maar heel dreigend had gezegd dat ze ONMIDDELLIJK moesten beginnen, kusten ze elkaar. Met open lippen gaven ze elkaar een tongzoen. Isabelle kokhalsde in de mond van haar moeder, die daardoor de kus even verbrak. Zich allebei vermannend, pikten ze drie tellen later de kus echter weer op. Nog eens een paar tellen later was de reuk en smaak van stront bijna verdwenen.

Aanvankelijk vreeën ze plichtmatig, zonder enige overtuiging. Het was duidelijk dat ze ieder eerst een grens over moesten. Weliswaar hadden ze de armen om elkaar heen geslagen, maar dat was alleen een gebaar om elkaar te steunen. Daardoor wreven hun borsten tegen elkaar. Na verloop van tijd werden ze zich daarvan bewust. Toen ze ook nog gegrepen werden door het besef hoe zacht hun lippen waren, en hoe zoet hun tongen, veranderde er iets. Het was onwerkelijk, en onvoorstelbaar ongepast, maar de plichtmatigheid veranderde in een troostende overgave. Gedwongen door de omstandigheden, gingen Diana en Isabelle langzaam maar zeker op in elkaar. Het had er zelfs de schijn van dat ze hun Meester voor even vergeten waren. Moeder en dochter vreeën intens, met elkaar.

Maar het was ondertussen tijd geworden voor de volgende ronde. Hij ging op de rand van het bed zitten en liet Isabelle tussen zijn benen knielen. Hoewel ze gefrustreerd was, door het onderbreken van de vrijpartij met haar moeder, begon ze hem direct te pijpen. Maar ze kreeg hem niet helemaal stijf. Daar was iets anders voor nodig. Terwijl hij haar liet door pijpen gaf hij Diana de riem. "Daarmee ransel je haar tot ik klaar kom. Als je het niet doet dan doe ik het. Dan zal ik haar meer pijn doen dan jij ooit zult kunnen doen, en daarna ben jij aan de beurt. Dus begin maar."

Diana hoefde niet na te denken. Ze wist dat hij elk woord meende en besefte dat smeken geen enkele zin zou hebben. Als ze dat al gedurfd zou hebben. Hij zou zonder genade zijn, dan kon zij het beter doen! Dus begon ze haar arme dochter af te ranselen. De tranen liepen Isabelle over de wangen, terwijl ze hem ondertussen zo goed mogelijk pijpte. Het duurde lang voordat hij klaarkwam. Het was dat Diana haar dochter zo goed sloeg, anders was het misschien niet eens gelukt. Het was hem duidelijk waarom; het was tijd om ze te vervangen, ze wonden hem niet meer op. Dat was twee keer.

Na een bijzonder lange, periode van bondage en zintuiglijke isolatie, voor zowel Diana als Isabelle, bracht hij ze naar de 'martelkamer'. Daar bracht hij een mondbal bij ze in en bond hun handen samen in de nek. Panisch waren ze, allebei. Wat stond hun te wachten? En bovenal, waarom? Ze moesten tegen een muur gaan staan en daar wachten tot hij ze nodig had. Even later kwam hij binnen met het nieuwe meisje dat hij zich had verschaft. Met grote, angstige ogen staarde het meisje, een kind nog bijna, naar de twee gebonden slavinnen. "Kleed je uit, daar." Hij wees met een vinger naar het midden van de kamer. Haar ogen gingen van de slavinnen naar de deuren en daarom waarschuwde hij haar. "Als je ook maar een poging doet, zal ik je straffen. Streng! Onthoud dat!" Desondanks begon het meisje in paniek alle kanten op te rennen. Gillend liep ze van deur naar deur en door de hele ruimte. Hij raakte haar driemaal met de zweep en toen viel ze. "Daar zul je spijt van krijgen."

Uiteindelijk kleedde zij zich ook uit, net als al de slachtoffers voor haar. Ondertussen huilde ze om haar moeder. Ze was tenger, met bijna geen borsten en opvallend weinig lichaamshaar. Toen ze eenmaal in de touwen hing riep hij de twee anderen bij zich. Bij beiden verwijderde hij eerst de bondage en de mondbal, en gaf ze vervolgens ieder een zweep. Elk aan een kant staande, moesten ze het meisje om de beurt afranselen terwijl hij de maat aangaf. De energie van het meisje was snel verbruikt, waardoor ze verslapt in de touwen kwam te hangen. Op dat punt kleedde hij zich uit en mocht Isabelle hem pijpen. Ondertussen moest Diana zijn nieuwe aanwinst zover krijgen dat ze met haar zou vrijen. Het duurde niet lang voordat het arme kind de tong van Diana in haar mond had. Terwijl ze huilde en huilde, gaf ze die gunst zelfs terug. Diezelfde nacht ontspon zich een duivels plan in zijn brein. Hij zou ze allebei, moeder en dochter, dumpen. Morgen! Maar een van hen zou terugkeren, met een cadeau. Dat wist hij nu al.

Hij gaf ze hun oude kleren, bond, knevelde, blinddoekte hen en plakte hun mond af met tape. Vervolgens legde hij ze in een bestelbus. Panisch waren ze, allebei. Wat ging er gebeuren, wat ging hij met ze doen? Ging hij ze vermoorden? Toen hij eindelijk stopte, na een rit die uren had geduurd, verwijderde hij alles en zette hun uit de auto. Allebei huilden ze met hun ogen stijf dicht, denkend dat dit hun einde was. "Vijf kilometer verderop ligt een gehucht. Geniet van de vrijheid. Jullie zullen nog wel eens aan mij denken."

Hoe verwerk je ontvoering, martelingen, en totale slavernij? Na bijna twee jaar voor Isabelle en 11 maanden voor Diana, was de wereld veranderd. Moeder en dochter kwamen terug in een gezin waarvan de jongste erg aan haar vader was gaan hangen, en de vader zich met zijn houding geen raad wist. Vrienden en familie wisten zich geen raad met de situatie en bleven weg. Er volgde een lange periode van ondervragingen door de politie, apart en met z'n tweeën tegelijk, en begeleiding door slachtofferhulp en psychologen. Helpen tegen de angst dat het allemaal een grap was van hun superpotente Meester, deed het niet. Hij zou hun vast elk moment weer ophalen.

Drie maanden later leek Isabelle in een lethargie geraakt te zijn. Ze ging nog steeds niet naar school en lag hele dagen op bed naar het plafond te staren. Elke vorm van hulp werd door haar afgewezen en nors onttrok ze zich aan elke vorm van contact. Ondertussen worstelde Diana met haar eigen problemen. Bij Diana ontbrak elke behoefte aan seks en hij wist niet hoe hij het aan moest pakken. Het enige dat ze toestond, was dat hij haar stevig in zijn armen hield. Maar daar werd hij juist weer geil van.

Na vier maanden, op een avond dat ze hem toestond om haar voor het eerst te vingeren, barstte ze weer eens in huilen uit. Hij hield haar stevig vast, terwijl hij ondertussen probeerde om zijn erectie niet tegen haar aan te drukken. "Het is goed, mijn schat. Ik was te snel, neem me niet kwalijk. Echt, ik hou van je en samen lossen we dit op." Dat troostte Diana echter niet. "Je begrijpt het niet. Als je alles eens wist"! Ik heb niet alles verteld, ook niet aan de politie of de psycholoog. Maar ik moet het kwijt, ook al zul je me erom haten." Diana duwde hem weg. "Schat, het was jouw schuld niet. Hij dwong je ertoe!" Zonder hem aan te kijken, dat durfde ze niet, begon ze alles op te biechten. "Nee, het lag niet aan hem. Je begrijpt het niet" Wat je niet weet is dat hij ervoor zorgde dat ik naar hem verlangde. Alles wat hij met me deed, zoals hij me gebruikte" wat ik niemand heb verteld is dat ik seks met hem wilde. Hoor je dat" ik WILDE seks met hem. Ik WILDE dat hij al die dingen met me deed. Ik dacht aan niets anders meer."

"Schat, het is een gevolg van gijzeling en gevangenschap. De therapeut heeft me gewaarschuwd dat dit kon gebeuren. Het heeft gewoon tijd nodig"" "Nee Arnold. Ik hou van je, maar nog steeds verlang ik naar hem. Ik denk dat ik kapot gemaakt ben, hij heeft een gewoon leven onmogelijk gemaakt voor me. Ik wil seks in mijn mond en in mijn achterste. Ik heb geleerd om het lekker te vinden en ik ben er goed in. Dàt is waar ik al de tijd aan denk" Het enige positieve is dat als jij die dingen ook wilt doen, ik dat oke vind." "Liefje, ik wil die dingen niet doen. Ik ben niet zoals hij." Het was niet waar, hij wilde het wèl. Dat het nooit gebeurd was kwam altijd door haar weerstand. "Arnold, ik wil die dingen. Ik wil het echt. Maar met jou, niet met hem." Lepeltje lepel liggend hield haar man haar vast. Net zolang tot ze in slaap viel.

De volgende ochtend bracht Arnold bracht Esmeralda naar school en ging daarna naar zijn werk. Zorgvuldig deed Diana de deur achter hem op slot. Vervolgens ging ze linea recta naar de kamer van Isabelle. Haar dochter, met wie ze geheimen deelde die niemand wist, sliep nog. Tot nu toe hadden ze nooit meer met elkaar over gepraat. De passie die ze met elkaar gedeeld hadden, de seks die ze hadden gehad, eerst gedwongen maar daarna uit zichzelf, daar wist niemand iets van. Hoe zouden ze het ook ooit aan iemand kunnen vertellen? Zouden ze ooit nog normaal kunnen omgaan? Diana zat op de rand van het bed en streek haar dochter over de haren. Die werd er wakker van maar ze keek haar moeder niet aan. "Liefje, het is tijd dat we met elkaar praten." De stem van Isabelle klonk hard en nors. "Hoezo?" "Ik denk gewoon dat we moeten praten, over wat er met ons gebeurd is. Wat hij gedaan heeft, wat hij ons heeft laten doen." Isabelle reageerde niet. "Het moet, schat. Zodat we het achter ons kunnen laten." "Wat schieten we op met erover te praten. Het was beter toen hij ervoor zorgde dat je stil was."

Het was alsof Diana een klap in haar gezicht kreeg. Met haar handen in haar schoot gevouwen zat ze roerloos op het bed. Haar lippen trilden en tranen welden op. Toch gaf ze het niet op. "Alsjeblieft, lieve dochter van me. Ik weet dat het moeilijk is, maar we zouden niet zo'n afstand moeten hebben. Ik hou van je. Is er iets dat ik kan doen?" Eindelijk kwam er een reactie. Zachtjes fluisterend kwam er een respons. "Neem me niet kwalijk mama. Het was niet de bedoeling om je pijn te doen." Vervolgens kwam ze overeind en viel ze haar moeder in de armen. Moeder en dochter knuffelden en kusten elkaar een lange tijd, allebei huilend. Op slechts een paar centimeter van haar gezicht, keek Diana haar dochter diep in de ogen. De herinnering aan alles wat ze gedaan hadden, was brandend. De tong van haar dochter, het verlangen naar haar lippen, het diepe gevoel toen ze vreeen. Hoe had hun Meester haar zo kunnen veranderen? En nu staarde ze naar Isabelle en moest ze de aandrang bevechten om haar te kussen. Dit kon ze haar dochter niet aandoen! Gauw ging ze dan ook een stukje verder van haar vandaan zitten. Maar toen gebeurde er iets dat haar wereld op zijn kop zette. Isabelle boog zich voorover en kuste haar moeder op de lippen. Zonder aarzeling, doelgericht en direct, en met halfgeopende lippen. Diana anticipeerde direct, heel even maar. Toen legde ze haar handen op de wangen van Isabelle. "Nee schat, dit mag niet. Ik hou van je, maar dit kunnen we niet doen." "Het is niet hetzelfde meer als vroeger, we zijn allebei veranderd. Mams, waar denk je dat ik al die tijd aan denk? Aan wat we gedaan hebben! Het is wat ik weer wil doen en ik weet dat jij dat ook wilt. Ik weet zelfs dat je het zult doen."

Diana wist het ook. Ze zou doen wat haar dochter haar zou zeggen te doen, om het even wat. Het opvolgen van instructies was onderdeel van haar natuur geworden. Desondanks bood ze weerstand. "Doe ons dit niet aan, dochter. We zullen er samen doorheen komen. Dwing me alsjeblieft niet." Echter, toen haar dochter haar handen wegduwde en haar naar zich toetrok, bood ze geen enkel verzet. Binnen een paar tellen vree ze net zo actief met Isabelle, als haar dochter met haar. "Mama, doe je kleren uit." Diana wist al dat ze dat zou doen maar aarzelde toch. "Mams" nu meteen!" Nu aarzelde ze niet langer. Binnen een paar tellen stond ze bloot voor haar dochter. Isabelle staarde naar het lichaam van haar moeder en Diana voelde allerlei onheilspellende signalen in zich. Ze voelde zich net zo naakt als die eerste keer dat hij, haar Meester, haar had bekeken. En als die keer dat hij haar schaamhaar had weggeschoren. "Beweeg je niet!" Isabelle stond kwam van het bed en liep naar haar moeder. Ze pakte de borsten van Diana en woog ze in haar handen. Vervolgens kneep ze snoeihard in de tepels. Diana snakte naar adem, maar bewoog zich niet. "Je mag best geluid maken hoor, dat hoor ik graag." Vervolgens kuste ze haar moeder weer, ondertussen met haar borsten spelend.

Isabelle deed haar nachtjapon uit. Ondergoed droeg ze niet dus ze was meteen naakt. De twee omhelsden elkaar innig. Hoewel ze wist dat ze het niet moest doen, deed ze het toch. Diana kneep in de billen van Isabelle en masseerde haar tepels. "Doe met me wat je toen ook deed, toen ik daar hing." Diana zoog een van de tieten bijna helemaal haar mond in. Vervolgens beet ze op de tepel. Zo hard, dat Isabelle ervan gromde. Daarna knielde ze en zoog ze een schaamlip haar mond in. Toen pas zag ze dat haar dochter nog steeds kaal was, ze was zich blijven scheren! Met twee vingers nam ze haar, diep en hard. Bang dat ze haar dochter pijn zou doen was ze niet. Per slot van rekening had ze bijna twee jaar lang de pik van haar ontvoerder in zicg gehad. Dat enorme, kolossale, mooie monster. Isabelle begon te bewegen in het ritme van de vingers in haar. Even later kwam ze met een schok klaar, zachtjes en ingehouden kreunend. Ze vielen op het bed en begonnen weer te vrijen. Heet, geil, intens en vol overgave. En vooral lang, heel lang. Nu was het de beurt aan Diana om gevingerd te worden. Diana deed waar ze zo goed in geworden was; zich overgeven. "Mam, je moet je scheren""

Acht maanden na hun vrijlating kreeg Diana de schok van haar leven. Hoewel de seks met Arnold ondertusssen op gang gekomen was, had dat nog niet eenmaal tot een orgasme voor haar geleid. In zekere zin had ze dat echter geaccepteerd. De liefde van haar man stond er immers tegenover. Plus was er sinds vier maanden de seks met Isabelle. Toch was er geen dag voorbijgegaan of ze had aan hem gedacht, haar Meester. En nu had de post zojuist een envelop bezorgd waarvan ze intuätief wist dat die van hem afkomstig was. Daarom durfde ze hem eerst niet open te maken. Na er een uur als verlamd naar gestaard te hebben kon ze zich echter niet langer beheersen.

"Eens een slavin, altijd een slavin. Jij was het en je bent het." Vervolgens stond er een mobiel nummer. Diana had van alles kunnen doen. Ze had psychotisch kunnen worden of panisch van angst. Ze had het haar man kunnen vertellen of de politie. Maar ze deed niets van dit alles. Diezelfde ochtend nog belde ze het nummer, mechanisch en als door een magneet aangetrokken. Met kloppend hart luisterde ze naar de boodschap. "Precies 48 uur na dit telefoontje verwacht ik je op het Bastion in Naarden, tussen afrit 6 en 7 op de A1. Je hebt Esmeralda bij je. Dit is je enige kans, verspeel hem niet." Die stem" die diepe, warme, hartelijke, hypnotische stem" Twee dagen later verliet Diana in alle vroegte haar woning, zonder kleding of andere persoonlijke zaken mee te nemen en zonder een bericht achter te laten. Daarna heeft nooit iemand meer iets van hun vernomen. Hun, want toen ze vertrok zat Esmeralda naast haar in de auto.

Plaats reactie